Wat kan de toekomst zijn voor Italië als het de austerity afzweert en een eigen koers gaat varen. 

Italië denkt dat het door meer schulden te maken om in de vrijkomende gelden in economische groei te investeren het in staat zal zijn een zodanige groei te genereren dat de staatsschuld zal gaan afnemen tot normale waarden (in EU termen 60% van het GDP, BBP).

Natuurlijk kan dat zo eenvoudig voorgesteld worden maar hoe werkt het in de praktijk uit.

 Hieronder heb ik een viertal mogelijke scenario's daarvoor uitgeweerkt die tot 2024 reiken. Het zijn benaderingen van wat er in die jaren gebeuren bij verschillende groei en begrotingstekort.

 Eerst een groei van 3% elk jaar, begrotingstekort  3% inflatie wordt constant op 1% gesteld, vervolgens 2% groei en 1% tekort, 3% groei en 2% tekort, tenslotte 2% groei en 2% tekort.

 Natuurlijk is dat niet de werkelijkheid maar een simulatie. Een groei van 3% over tien jaren is zeer hoog, een tekort van 2% over tien jaar is al laag. 1% tekort lijkt onhaalbaar.

Op het ogenblik heeft Italië een staatsschuld van 136%, ver boven het kantelpunt van onhaalbaarheid. Het BBP is 1679 miljard euro groot en de staatsschuld bedraagt 2284 miljard euro, 136% van het BBP. Deze gegevens zijn afkomstig van het world debt fund en vormen het uitgangspunt van de berekeningen.

scenario 1  3% groei, 3% tekort

Bij een groei van 3% jaarlijks en een begrotingstekort van 3% is de schuld na vijf jaar afgenomen tot 131% en na tien jaar tot 127,44 %. Duidelijk dat een verlaging van 9% geen uitkomst biedt. Het bedrag van de schuld is toegenomen, maar het percentage verlaagd.

scenario 2  groei 2%; tekort 1%

 Bij een groei van 2% jaarlijks en een begrotingstekort van 1% is de schuld na vijf jaar teruggelopen tot 127% en na tien jaren tot 120%. Geen oplossing dus.

scenario 3 groei 3%  tekort 2%

Bij een groei van 3% en een tekort van 2% is na vijf jaren de schuld teruggelopen naar 126% en na tien jaren tot 118%.  Een verbetering van 18% maar geen oplossing.

scenario 4  groei 2%, tekort 2%

Ook hier geen oplossing.

scenario 5 groei 6% tekort 0%

Pas bij een groei van 6% en een gebalanceerde begroting, 0% is na 10 jaren de 75% schuld tov BBP bereikt.

Een zodanig grote groei is natuurlijk uitgesloten evenals een gebalanceerd begrotingstekort.

Natuurlijk zijn bovenstaande simulaties alleen maar dat, maar ze maken wel duidelijk dat meer schuld maken om zoveel groei te genereren dat deze schuld hanteerbaar wordt naar mijn mening wel heel problematisch is. 

Het zal duidelijk zijn dat meer geld in de banken pompen geen oplossing kan bieden. Ook een koopkracht verbetering waardoor de groei zou toenemen maar het begrotingstekort eveneens biedt ook geen uitkomst. De staatsschuld is zo hoog gestegen dat er maar één oplossing kan zijn: kwijtschelding van de schuld tot een haalbaar percentage (dus onder de 90%) is bereikt. 

Zelfs dan zou het een zware opgave zijn.

Als zelfstandig land zou Italië door een devaluatie van de lire de schulden kunnen saneren, door een gunstiger wisselkoers van de lire de uitvoer bevorderen en, dat is in alle opties een conditio sine qua non, de arbeidsmarkt en de sociale wetgeving en de bureaucratie grondig hervormen. Want, en dat geldt voor alle eurolanden, wij kunnen onszelf wel toonaangevend achten, maar dat houdt niet in dat we op huidige voet kunen concurreren met opkomende landen.

In het algemeen is het ook zonneklaar dat er globaal een schuldenbubbel is van bijna onhoudbare grootte. Die zal op het een of andere moment zo onhoudbaar worden dat er een wereldwijde financiële crisis losbreekt gepaard gaande met een groot welvaartsverlies.

Een regio zoals de onze, zonder grondstoffen en fossiele brandstoffen (behalve het vervloekte schaliegas), afhankelijk voor beide van het buitenland is daardoor extra kwetsbaar.