Na Frankrijk en Italië nu een kritische blik op Griekenland

 

 

Griekenland van parel naar barrel

 

In januari 2014, toevallig in de aanloop naar de verkiezingen van het Europees Parlement, werd met veel gejubel en fanfare aangekondigd dat Griekenland een begrotingsoverschot had over 2013 van 2,5 miljard euros, in april werd zelfs uitgerekend dat het veel hoger was, 3,4 miljard euros, later weer naar beneden bijgesteld tot 1,5 miljard, hetgeen betekende dat er een begrotingsoverschot  was over 2013 van 0,8% van het Bruto Binnenlands Product.

 

Griekenland kon weer lenen op de kapitaalmarkt tegen een redelijke rente, een 10 jaars obligatielening werd zelfs overtekend tegen 4,95% rente (ongetwijfeld in werkelijkheid gebaseerd op de belofte van Draghi alles te doen om de euro te redden, waardoor het risiso op default nul was).

De  media stonden bol van het Griekse wonder, een land zo ver weggezonken dat in een paar jaar er weer bovenop is, een voorbeeld voor alle andere lidstaten.

Voor 2014 werden zelfs nog betere resultaten voorspeld.

Griekenland deelt in september mede van de dwingende hand van de Troika af te willen. Het wil weer zelfstandig verder. Het heeft geen verdere hulp nodig. De Troika heeft zijn twijfels en is van mening dat Griekenland nog niet zonder verdere hulp kan. Maar Samaras, de premier,  houdt vol. In navolging van Ierland en Portugal wil Samaras weer zelf zijn beslissingen nemen, niet slaafs accepteren wat de Troika voorschrijft, al voert Griekenalnd slechts een fractie van alle eisen uit. Bij die zelfstandigheid  neemt hij natuurlijk aan dat de bailout schulden pas over vijftig jaar behoeven te worden terugbetaald. Door die beslissing van Samaras zou de Draghi steun voor de Griekse schulden wel komen te vervallen, hetgeen de plotselinge stijging nu van de Griekse rente op staatsschulden ineens opjaagt naar 8,95%.  Daarmee heeft Samaras waarschijnlijk geen rekening mee gehouden.

Natuurlijk komen er na januari al snel kritische geluiden over de creatieve wijze waarop dat surplus tot stand is gekomen. Bijvoorbeeld dat een primair overschot de rente op schulden niet meeneemt. Alleen dat al zou het begrotingsoverschot in een tekort ombuigen. Maar dat is nog niet alles, 700 miljoen euro voor dat overschot werd ontdekt op een rekening van lagere overheden en nog eens 4,7 miljard op de rekening van de staatspensioenfondsen. In werkelijkheid betroffen deze vondsten van Europa geleend geld dat op deze rekeningen was geparkeerd. Het waren dus echte schulden die nu in plaats van schuld als bezit geteld, het tegenovergestelde van wat in 2012 ermee was gedaan. Zo waren er nog wat meer taktische zetten gepleegd en het eindresultaat was het surplus van 0,8%.

In de officiële cijfers van Eurostat, later gepubliceerd bleek de juiste stand van zaken. Het echte tekort over 2013 kwam uit op 12,7%, de ballon werd doorgeprikt maar de schijn van een surplus werkte door. Dat de Troika dat niet meteen doorhad valt moeilijk op redelijke wijze te verklaren. Boze tongen beweren dat het iets met de toen naderende verkiezingen van het Europees Parlement te maken zou hebben, waarbij een Grieks groot tekort de eurosceptici een steun in de rug zou hebben gegeven.

Om eens een, zij het betrekkelijk,  beeld te krijgen van de ware financiële toestanden in Griekenland is het nuttig om een aantal Griekse cijfers te vergelijken met die van Nederland als representatief voor de noordelijke lidstaten.

Dan zien we dat Griekenland het Bruto Binnenlands Product per inwoner 16.500 euro bedraagt, in Nederland is dat meer dan het dubbele, 35.600 euro.

De staatsschuld van Griekenland bedraagt 175% van het BBP, inNederland 75%.

Het ware Griekse begrotingstekort over 2013 was dus 12,7% in Nederland 2,3%.

De werkeloosheid in Griekenland bedraagt 26,4%, in Nederland 6,6%.

Een 10jaarslening voor Griekenland staat op het ogenblik op 8,95%,  (als uiterste betaalbaar percentage wordt 7% aangenomen, die grens is voor Griekanland dus al weer gepasseerd) voor Nederland bedraagt hij 0,93%.

Griekenland moet per jaar 27.086 miljoen euro per jaar aan rente opbrengen.

Hieruit blijkt hoe groot de verschillen zijn tussen Griekenland en de sterkere noordelijke lidstaten.

Griekenland heeft bovendien in twee bailouts een enorme geldelijke steun ontvangen. Ondanks deze honderden miljarden euro is de stand van zaken in Griekenland nu veel en veel dramatiser dan toen het de Eurozone in gematst werd met fictieve cijfers, die echter lang niet zo ontluisterend waren als die nu.

Wie toch wil volhouden dat de Eurozone een goede oplossing is voor de Europese Unie en dat deze de lidstaten zoveel welvaart en goeds heeft gebracht moet wel een eurofiel in hart en nieren zijn.

 

voor de liefhebbers wat plaatjes

 

 

 De geschiedenis van de Griekse bailouts. Misschien is er nog wel een extra nodig

 

 

 

De onwikkeling van de Griekse staatsschuld van 2004 tot 2014 Hij is nu gestegen tot boven de 200

 

De wijze waarop Brussel de Griekse staatsschuld heeft berekend en de juiste manier