deel twee        klimaat, energie en economie

Er is twijfel aan het waarheidsgehalte van de geconstateerde feiten die wat bewerkt zijn om juister te lijken. De feiten doen zich al meer dan 17 jaar niet voor, volgens satelliet metingen en geijkte meetstations.  Er is een flink aantal  rekenmodellen vervaardigd die de toekomstige feiten voorspellen op basis van die geconstateerde en bewerkte feiten en geen ervan klopt met de werkelijkheid. Er worden als gevolg van die gemeten feiten en rekenmodellen allerlei rampen en gevaren voor de mensheid voorspeld die vaak onderling tegenstrijdig zijn. Alle wat bijzondere natuurverschijnselen worden er aan toegeschreven. Er wordt gezegd dat de feiten nu even wegblijven maar over dertig jaar of zo met nog groter geweld terug zullen keren. Voorstanders en tegenstanders slaan elkaar om de oren met statistieken, verklaringen en artikelen die dan prompt door de andere partij ontzenuwd of betwist worden. Sommige voorstanders vinden zelfs dat tegenstanders gevangen gezet zouden moeten worden en een enkeling onder hen zelfs dat tegenstanders de doodstraf zouden moeten krijgen. Wetenschappers worden om hun standpunt uit wetenschappelijke organisatie gezet of geweerd. Er is een betwiste consensus van 97% via een enquete die volgens de tegenstanders getrukeerd is, en de voorstanders hebben als motto "the science is settled". Ingrijpende maatregelen zijn nodig om het tij te keren.

Maar of er geen vuiltje aan de lucht is en het allemaal zo is en zo zal worden neemt de politiek aan dat het inderdaad de werkelijkheid is en neemt allerlei maatregelen die de economie ernstige schade toe kunnen brengen.

Ja het gaat om de opwarming van de aarde door uitstoot van CO2 veroorzaakt door de mens, zoals de voorstanders stellen.

Het Kyoto protocol van 1997 dat een aantal  regels voorstelde om dat tij te keren is verlengd tot 2020 want klimaatconferentie na klimaatconferentie leverden geen eenstemmigheid op over bindende verdragen.

In september was er in New York onder auspiciën van de VS een eendaagse klimaatconferentie voor wereldleiders waar een aantal van hen verstek liet gaan. Geen doorslaand succes. Van 1 tot 12 december vindt in Lima de twintigste jaarlijkse klimaatconferentie plaats. De voorgaande hebben geen van alle een groot succes gehad. Vage afspraken. Zullen nu vaste besluiten vallen. Vele landen houden zich al niet meer aan het Kyoto protocol en de erin vastgelegde emissiemaatregelen. De wereldeconomie loopt slecht, de wereldschulden zijn gestegen tot 175%, en energie, electriciteit met de emissierechten en voortschrijdende vergroening met dubbele electriciteitsopwekking is een grote kostenfactor voor het bedrijfsleven en de particuliere verbruiker. Zwaar in een tjd van  toenemende armoede die zelfs tot afsnijding van electriciteit en gas leidt en dreigend  uitwijken van energie intensieve industrie naar andere landen. In Duitsland, een gidsland, meer dan 800.000 burgers die niet meer hun energierekening kunnen voldoen. Spanje en Duitsland hebben de subsidies voor teruglevering aan het net als verlaagd en nog verdere verlagingen zullen moeten volgen. De industrie in het VK en Duitsland spreken de zorg uit dat over enkele jaren de energielasten zo hoog zijn geworden dat vertrekken naar energie goedkopere landen nodig zal zijn.

De Europese Unie heeft het klimaatprobleem altijd heel serieus genomen en staat vierkant achter de opwarmingstheorie. Zij vindt dat zij een voortrekkersrol moet spelen op het wereldtoneel en als grote economische en politieke macht een voorbeeld moet stellen voor andere landen. De EU heeft een energieplan ontwikkeld dat door Barosso enkele maanden geleden aan de Raad is voorgelegd dat ambitieuzer is dan wat het Kyoto protocol eist en heel wat meer geld eist.

De afgelopen week was er een top in Brussel over het klimaat met als bitter toetje de mededeling dat Nederland door nacalculatie en verandering van de berekeningswijze van het BBP nog eens voor 1 december 642.miljoen euro aan Brussel moest overmaken en het VK 2,1 miljard. 

Wat wil de EU?

Kortweg gezegd een vermindering van het energieverbruik en veel meer alternatieve stroom en cap en trade voor CO2 emissies van de industrie. Een plan dat verder gaat dan wat Kyoto vraagt.

  

Wat beoogt het plan?  40% minder CO2 uitstoot in 2030. Hoe te bereiken?  Zie de hierondervolgende tabellen die Barosso in augustus heeft gebruikt bij zijn presentatie.

Door effcienter gebruik, isolatie, nieuwe technieken (stofzuigers max 700 watt etc) een grote besparing in euros krijgen die na aftrek van de investeringen ervoor in 2030 bijna 300 miljard euro zou opleveren. Hieronder de betreffende tabel. Hoe de schattingen tot stand zijn gekomen is de vraag

  

De doelstellingen voor 2020. Alweer schattingen

Vervolgens de electriciteits prijzen voor industrie en particulieren tussen 2008 en 2012 dus nu al verouderde gegevens . De kosten gaan dus aanzienlijk omhoog en geen rekening wordt gehouden met subsidies en dubbele opwekking. De subsidie voor alternatieve bronnen wordt in het groen heel klein gehouden

Een besparing van 40% van de CO2 uitstoot in de EU.  Voor bedrijven te bereiken door de Cap and Trade heffing door industrie te betalen voor hun CO2 uitstoot, een extra belasting dus. Geen lekken van CO2 en markt stabiliteit. Bij niet vallen onder dat Cap and Trade te bereiken door nationale inspanning om nationale doelen te bereiken en ondersteunende maatregelen.

Het riekt een beetje naar uitstootvermindering door de energie duur te maken. Het blinkt ook uit door vaagheid. Niets wordt gezegd over de gevolgen voor de economie.

Als het EU energiebeleid voltooid is hangen de landen vol kabels die de windstroom naar het zuiden brengen en de zonnestroom naar het noorden. Nu al worden Portugal en Spanje gemaand ze aan te leggen en moet er, tegen de zin van Frankrijk, ook een kabel van Spanje naar Frankrijk worden aangelegd.

Er is geen enkele aandacht besteed aan de knelpunten die ik vorige week heb beschreven. Geen vermelding van de dubbele kosten verbonden aan het onvermijdelijke tezelvertijd  laten werken van alternatieve en traditionele systemen die daardoor beide subsidie nodig hebben om overeind te blijven. Geen vermelding ook van het feit dat de Cap and Trade in de EU faalt. Daarom worden de bedragen per ton uitstoot verhoogd. Geen vermelding van het feit dat de marktprijs van electriciteit veel lager is dan de kostprijs voor de windparken en solar systemen. De marktprijs is ongeveer 4,5 cent per kilowatt en zal als het aanbod nog groter wordt door nog meer windparken en zonne stroom nog verder zakken. De kostprijs voor het opwekken ervan is meer dan het dubbele. Het verschil wordt goedgemaakt door subsidies aan de leveranciers met een looptijd van bijvoorbeeld 25 jaar. Daardoor wordt de prijs voor de consument, particulier of industrie zo hoog. De belastingbetaler en de klant betalen de subsidies. Pure geldverspilling in een tijd dat recessie dreigt en het concurrentievermogen van de EU in gevaar is, de staatsschulden al boven de gevarengrens liggen en de groei en de inflatie in de gevarenzone zitten. In plaats van daar aandacht aan te schenken en kostenverlagende  maatregelen voor het bedrijfsleven te nemen wil de EU een leidende gidsrol spelen voor de komende klimaattop. 

In de toekomstverwachtingen wordt ten onrechte geen enkele aandacht geschonken aan  de kosten van opruiming en vernieuwing ervan als een windpark of molens na maximaal 25 jaar aan het einde van hun levensduur zijn gekomen. Of wanneer zonnepanelen vervangen moeten worden door de nu in ontwikkeling zijnde veel efficientere types. Dat gaat al voor 2030 spelen.

Zou er een tijd komen dat er een omvattende blik komt op klimaat, energie, economie, als van elkaar afhangende levensbelangrijke gebieden.

Als alleen betwistbare klimaattheorieën  overwegend blijven te zijn en de economie als iets vanzelfsprekend wordt beschouwd zal er een tijd komen dat er geen geld meer is voor subsidies en bijstand. Zonder welvaart geen welzijn. Wurg de industrie en de economie valt dood. Andere, jonge continenten met van ambitie vervulde goed opgeleide burgers, continenten  vol mineralen en olie en gas staan te popelen om onze plaats in de wereld over te nemen.