Bokkensprongen en de Crisispolitiek.

De ECB heeft de daad bij het woord gevoegd. Hij is begonnen met het opkopen van  obligaties van de Franse banken Société Générale en BNP Paribas. De ECB geldverruiming is begonnen op dezelfde dag dat de Hoofd Economie van de BIS (Bank for International Settlement) zijn zorgen uit over de aanhoudende te  losse (ruime) geldpolitiek die een gevaar is voor de globale fiscale stabiliteit. Het renteniveau is te laag, er onstaan bubbels, ondernemingen investeren niet meer maar doen overnames of kopen aandelen op. Twee tegengestelde geluiden waarvan de een meent dat meer geld creëren de investeringslust van bedrijven aanwakkert, de andere dat dat niet het geval is maar het geld risiscovol wordt misbruikt. Nogmaals, er waart 3,5 trillioen dollar in de wereld rond, gedrukt door de FED,  de rente elders is hoger dan in de Eurozone dus zullen banken eerder geneigd zijn in hogere rente gebieden te beleggen dan in de Eurozone. Bovendien is de belangstelling voor leningen  bij het bedrijfsleven nog steeds zo laag dat er minder wordt geinvesteerd in plaats van meer. Zolang de demand zijde niet is hersteld en er dus geen vraag is zal er ook niet worden geinvesteerd. QE in de Eurozone is een wanhoopsmaatregel uit de oude doos. Na het mislukken van het rentewapen, de goedkope leningen, nu het laatste wapen in de strijd, even nutteloos, want het lost het koopkracht probleem niet op.

Gisteren nog sprak ik over het ongenoegen in Duitsland met het in hun ogen onvoldoende hervormende Frankrijk en hun begroting voor 2015 die, net als in de voorafgaande jaren, weer niet aan de regels van het S&G Pact voldoet. Voor dat jaar wederom een begrotingstekort van 4,3 % tegenover de 3% in het Pact als bodem voor Eurozone ingrijpen gesteld. Frankrijk heeft al twee maal uitstel gehad om de zaken op orde te brengen en wederom voldoet  deze begroting niet aan de eisen. Brussel heeft al laten doorschemeren  dat geen goedkeuring verkregen kan worden.  Een strafmaatregel zou moeten volgen in de vorm van een boete. De boete is niet het enige, de gedachte dat Brussel ingrijpt in de economie van een grote lidstaat is veel erger. De nationale trots staat op het spel. Maar de groei is te hoog ingeschat en weliswaar is er voor 21 miljard aan bezuinigingen gepland maar nog niet uitgevoerd en onvoldoende van omvang om de begroting binnen de Eurozone norm te krijgen. Voor de komende jaren zijn inderdaad besparingen van 50 miljard gepland en daarin ziet Valls voldoende reden om toch een Brusselse goedkeuring te verkrijgen.

Om bondgenoten bij deze poging te krijgen hebben de Franse minister van financiën Michel Sapin en  zijn collega economie, Emmanuel Macron een voorstel aan Duitsland gedaan dat erop neerkomt dat indien Duitsland 50 miljard euro investeert Frankrijk 50 miljard zal bezuinigen. Op zich eurozone wijd gezien geen slecht idee vinden velen. Bij elkaar komt het immers op 0 uit. Vandaag praten ze erover met de Duitse ministers Wolfgang Schläuble en Sigmar Gabriel. Gabriel heeft echter verklaard dat Duitsland geen teruggang ondervindt, er wordt een groei ingeschat van dit jaar 1,2 en volgend jaar 1,3%. Schläuble heeft vermeld dat er inderdaad investeringen noodzakelijk zijn maar dat die door het bedrijfsleven zelf moeten worden gedaan, de regering schept alleen de goede voorwaarden ervoor. Bovendien, hoe bindend zou zo'n overeenkomst zijn bij veranderingen in de politieke stand van zaken in een van beide staten.

Er zit toch een naar tintje aan deze gesprekken. Er gaan al geruchten dat Duitsland niet graag zou zien dat Frankrijk geen goedkeuring van Brussel zou krijgen. Volgens die Spiegel wordt daarover door de beide landen al overleg gepleegd. Het zou de euro crisis die weer de kop heeft opgestoken alleen maar aanwakkeren en daar heeft Duitsland geen behoefte aan. Maar een een-tweetje Duitsland Frankrijk alsof dat de enige landen in de Eurozone zijn die het gezamenlijk voor het zeggen zouden hebben kan niet in een EMU van 18 lidstaten. Wat voor de kleine lidstaten geldt moet ook gelden voor de grote. Onderling iets proberen te regelen past niet. Vers in het geheugen nog 2003 toen ook Duitsland en Frankrijk ongestraft de 3% regel overtraden. Zoals ik in een vorig blog schreef kun je dan gevoeglijk het Stabiliteits en Groei Pact met het two pack en andere packs bij het oud vuil zetten. Alle geloofwaardigheid van de Eurozone is dan weg. Als er verdragen omzeild kunnen worden of eenvoudigweg niet blijken te gelden zal alle vertrouwen in de Eurozone verdwijnen. En dat vertrouwen is al niet groot en de weerstand niet in de politiek maar bij de bevolkingen is groeiende en zo'n spelletje zou, al zou men proberen het onder het tapijt te vegen, geen goed  doen.

En zo modderen we voort in plaats van open kaart te spelen en uit de doeken te doen hoe de Eurozone gezond gemaakt zou kunnen worden met elk land voor binnenlands gebruik een eigen munt met  een eigen waarde en de euro als betaalmidel voor de eurolanden onderling en buiten de eurozone. Het voordeel van beide zonder het nadeel van één.