vendredi 27 novembre 2015




Waar houdbaarheid en duurzaamheid op elkaar stuiten

Men confereert en stelt voor en dreigt en neemt resoluties aan en is dan verbaasd en ontsteld als blijkt dat de werkelijkheid sterker is dan woord en geschrift en confereert en stelt voor en dreigt dan opnieuw met de ijdele hoop dat het allemaal een boze droom is en dat het toch wel goed zal komen.

 Frankrijk en Rusland hebben elkaar gevonden in de strijd tegen IS. Maar als men de verklaringen hoort van Hollande en Putin na afloop dan blijken de verschillen nog groot. Goed, Putin zal de "gematigde" rebellen sparen, maar geeft geen definitie van gematigd.
Hollande zegt duidelijk dat een toekomst voor Syrië met Assad niet kan.
Putin, de pragmaticus, zegt dat grondtroepen noodzakelijk zijn om IS te verslaan, overigens iets waar zowat iedereen het over eens is, en dat het Syrische leger onder Assad nu de enige grondstrijdtroepen vormen die dat kunnen, hetgeen anderen ongaarne horen.
Met andere woorden, tenzij er door het westen grondtroepen worden geleverd is Assad de enige kans.
Stel dat er een westerse interventiemacht komt die IS verslaat. Wat daarna?
Dat is nog een zwak punt te meer.
De afloop van de Arabische Lente revoluties in Irak en Libië hebben aangetoond dat de diverse rebellengroepen die de dictators mede ten val brachten elkaar nu fel bestrijden om de macht, dat de oprecht democratisch gezinden,  die de opstand begonnen niets in te brengen hebben en er alleen maar machteloze regeringen gevormd kunnen worden.
De onderlinge verschillen van mening in de Free Syrian Army, uit talloze rebellengroepen bestaand, belooft wat dat betreft evenmin veel goeds.
Egypte, daarentegen, met een sterk leger kan wel die eenheid afdwingen.
Want dat is het, pogingen tot democratie ontaarden er in chaos en alleen een sterk centraal gezag kan dat in die regionen voorkomen.
Zolang het westen dat niet accepteert en ernaar handelt zal het  naar onze opvattingen grensoverschrijdend terrorisme en voor hen  territoir afbakening doorgaan.
Als ik daarna de andere kant bekijk dan heeft elke partij die aan de bestrijding van IS zijn bijdrage levert daarbij bovendien eigen belangen die zwaarder wegen dan alleen IS bestrijden.

En, zolang de onrust en strijd in het (Midden) Oosten en Afrika doorgaan zal de toestroom van vluchtelingen naar veilige gebieden en van daaruit naar Europa niet afnemen, maar toenemen. De opvatting van de VN dat resettlement in Europa een "recht" is zal die stroom niet doen afnemen, alleen maar stimuleren.
En je hoeft je hoofd er niet over te breken wat die toestroom zou kunnen doen stoppen. Het enige wat die stroom kan doen stoppen is een verbetering van het leven in de eigen regio. Vrede en werk.

Ik krijg soms de indruk uit de discussies dat het begrip "recht" iets absoluuts dus onbegrensd zou inhouden. Dat is natuurlijk aantrekkelijk om zaken door te drijven. Maar recht zonder begrenzingen bestaat niet en zou tot anarchie leiden. Onze wetgeving bestaat om aan dat begrip "recht" vorm te geven.
Zo houdt onze neiging tot multiculturele samenleving het gevaar in dat misbruik wordt gemaakt van dat "recht";  dat iedereen het "recht" heeft eigen cultuur en, wat nog een stapje verder gaat, cultuuruitingen, in andere landen te mogen behouden.
Dat een land niet behoort aan de bewoners die het hebben opgebouwd maar aan iedereen die daar binnenkomt.
Dat "recht" wordt in eerste instantie beperkt door de wetgeving van dat land in kwestie. Dat wil zeggen dat er aanpassing moet zijn aan die wetgeving.
Anderzijds kunnen inwoners van dat land eisen dat zij hun eigen cultuur en cultuuruitingen eveneens mogen behouden zolang die niet in strijd zijn met de wetgeving. Dat "recht" hebben zij evenzeer. Ook al eist dat acceptatie van de nieuwkomers.
Er moet dus een aanpassing zijn van beide zijden.  En van beide zijde acceptatie van verschillen die irriterend kunnen zijn. Zodra deze balans verstoord wordt ontstaat er onrust.
Elk land heeft voorts het recht aanvullende eisen te stellen aan nieuwkomers. Bijvoorbeeld de verplichting de taal van het land te leren gebruiken. En bepaalde gebruiken die niet per wet geregeld zijn af te dwingen. In de regel zal dat betekenen dat de nieuwkomers zich meer zullen moeten aanpassen aan de cultuur van de bewoners dan omgekeerd.

Daarbij moet in aanmerking worden genomen dat de nieuwkomers zelf de keus gemaakt hebben naar een ander land te gaan, een keus die voor hun cultuur beleving consequenties heeft.
Mij bekruipt wel eens de indruk dat de uitleg van de huidige wetgeving door de rechters te zeer naar één kant overhelt. Vooral als het gaat om de gevoelsinhoud van begrippen zoals discriminatie en racisme.

Binnen de EU ontstaat door de overgrote toestroming naar de noordelijke lidstaten van de migranten de demografische drang om de Schengenzone uit te breiden met een binnenzone van de landen die nu overstroomd worden door migranten. Een mini Schengen zone.
De keus van de migranten voor die landen is puur economisch. Zij verkiezen de landen die de beste voorzieningen bieden.
Als dat plan zou doorgaan  krijgt men de buitengrenzen van de Schengenzone (denk erom, dat is iets anders dan de buitenzone van de Europese Unie) en daarbinnen een tweede grenszone, zeg een tweede vangnet.
Aan de buitengrenzen vindt theoretisch een eerste filtering van de legitimiteit van de migranten plaats, die, zoals blijkt, nu vrijwel niets voorstelt, en bij de binnenzone een tweede filtering.
In de praktijk zal dat betekenen dat  men bij de buitengrenzen van de Schengenzone een opeenhoping van potentiële migranten krijgt, die merendeels zich al op EU grondgebied bevinden en dus al toegelaten zijn en een  tweede ophoping aan de binnenzone grenzen waar alle migranten die niet aan de Geneva status voldoen worden geweerd.
De eerste filtering een onhoudbare belasting voor de buitengrenslanden, de tweede een enorme belasting voor de wat nu zijn de doorgangslanden.
Met andere woorden een verschuiving van het probleem en verdere irritatie tussen de lidstaten.

In mijn gedachten pleit ik nog steeds voor dat grote Griekse eiland dat zou kunnen gaan dienen als zeef.
Waar alle migranten, ook die al ongecontroleerd in de EU verblijven,  en alle nieuwe centraal worden opgevangen en heengebracht.
Waar daar de identificatie en beoordeling plaats vindt.
Waar daar beslist wordt wie een echte Geneva migrant is en welke niet.
Waar dus een beperkende werking van uitgaat want iedere migrant wordt er heengebracht. De verlokkingen van onmiddellijke toegang tot dat paradijs verdwijnen.
Terugsturen van economische migranten naar het land van oorsprong onder de criteria voor ontwikkelingshulp laten vallen. Daar investeren in privé bedrijven, niet zomaar geld verstrekken.
Dat eist enorme investeringen maar zoals het nu gaat eveneens en wel zonder rendement en met het gevaar van, zoals Juncker lijkt gezegd te hebben, het uiteenvallen van de Schengenzone. En het is niet denkbeeldig dat de meningsverschillen zo groot worden dat het een gevaar voor de EU zelf wordt.

Want neem ook in aanmerking dat  het VK een hervorming van de Europese Unie eist, maar zich daarbij beperkt tot de niet Eurolanden die bovendien in dat geval niet gebonden zouden zijn aan de beslissingen binnen die eurozone. Maar waar de eurozone landen wel gebonden zouden zijn aan de beslissingen van de Europese Unie.
Waar de "ever closer union" zich tot de eurolanden met bankenunie, fiscale unie, eurozone parlement e.d. zou beperken en geen invloed zou hebben op de niet euro landen. Een feitelijke splitsing van de Europese Unie in twee principieel van elkaar verschillende delen.

Niet een EU van twee snelheden maar een EU van twee totaal verschillende delen.
Volslagen uitgesloten in het Verdrag van Lissabon en Maastricht waar gesteld wordt dat de euro de munt is van de Europese Unie, niet die alleen van de eurozone.
Waar iedere lidstaat zodra deze aan de criteria voldoet de euro moet aanvaarden, met, dat is al vreemd genoeg, een uitzondering voor Denemarken en het Verenigd Koninkrijk.

Maar dat de EU verdragen niet berekend zijn op een veranderende maatschappij maar gebaseerd op een statisch beeld uit een voorbije periode is ook duidelijk. 
Maar het is ook zo dat de belangen van de lidstaten onderling zover uit elkaar liggen dat het afsluiten van een nieuw of herzien Verdrag op haast onoverkomelijke bezwaren en voorwaarden zou stuiten. 
Maar het is ook zo dat het hineininterpretieren van de verdragen zodat zelfs verboden tot mogelijkheden worden gemaakt niet oneindig kan doorgaan.
We leven in een periode van fundamentele veranderingen in de wereld. Hoe kan de EU zich daaraan aanpassen. Met alleen al de migranten politiek en daarbij de EU verdragen in de hand is dat tot nu toe onmogelijk gebleken.
Wie vindt de deus ex machina.










mardi 24 novembre 2015



Waar de werkelijkheid erger dan de fictie zou  kunnen zijn.


"Positief denken" hebben mijn oude wijze leraren mij altijd voorgehouden. Maar zij hebben er aan toegevoegd dat je daarbij nooit de realiteit uit het oog mocht verliezen. Dat maakt het soms heel pijnlijk.

Goed, ik heb veel gedacht over de complexe situatie opgeroepen door IS, Daesh, Islamitische Staat, Jihadisten, het Westen, waarbij ik vooral peins over de USA met de EU als slippendrager, Turkije en Rusland met elk hun eigen rol.
Wij vinden het verwerpelijk kreten aan te horen als eigen volk eerst, maar vinden het volkomen acceptabel als dat verandert in eigen belang eerst. Want dat geldt voor alle partijen in dat, en dat is ook gevaarlijk te zeggen, ideologisch spanningsveld.

Als echt IS de focus was zou eendrachtig er tegen optreden een fluitje van een cent zijn. Maar om IS heen spelen controversen, conflicten en economische belangen.
Want, en dat mag je natuurlijk niet bedenken, als het nu eens echt was dat IS (en alle erop gelijkende groepen) inderdaad de rest van de wereld in hun waarde zouden laten als de rest van de wereld hen hun gang liet gaan.
Dat als wij zouden erkennen, wat wij de facto doen bij China, India, Zimbabwe,  dat er werelden zijn die fundamenteel anders dan wij denken en doen en het daarbij laten zoals we nu doen als ons dat economisch goed uitkomt.
Zoals Nederland heel lang geleden het enige land was dat met Japan zaken kon doen, juist omdat het alleen om zaken doen ging.

Maar het gaat niet alleen om IS.

Waarom schiet Turkije (en dan vraag ik me even af of de Nederlandse Patriot ground to air missile afweer al terug is in ons land) een Russisch gevechtsvliegtuig neer, dat zich, en zelfs dat is omstreden, slechts enkele seconden net in de rand van het Turkse luchtruim bevond zonder dat daar enige dreiging vanuit ging voor Turkije. 
De enige redelijke verklaring is dat Turkije  vond dat de Turkmenen die tegen Assads troepen vechten het doelwit van dat Russische vliegtuig waren en dat Turkije de Turkmenen steunt zoals het de Koerden bevecht die weer tegen IS strijden.
Turkije roept onmiddellijk de NAVO als rugdekking te hulp alsof Turkije werd aangevallen.
Maar Turkije maakt wel deel uit van de ene coalitie tegen de IS maar ook tegen Assad.
Rusland beschuldigt Turkije er meteen van illegaal olie te kopen van IS en daarmee de IS financieel te steunen. Rusland zegt de bewijzen ervoor te hebben.
De USA heeft de bases in Turkije nodig als uitgangspunt tegen de luchtaanvallen op IS en tegen aanvallen uit Rusland.
De USA heeft grote problemen met Rusland, die niets te maken hebben met de gemeenschappelijke strijd tegen IS.
De EU wil zich versterken (of wellicht zich juist verzwakken) door steeds verder naar het oosten uitbreiding te zoeken. Niet uit economische noodzaak, integendeel, met louter politieke motieven.
Door Rusland, dat zijn invloedssfeer ziet overgenomen door de EU, met ergernis ervaren. Dat laat het blijken door de Krim niet onder EU invloed te willen laten komen en door zijn vlootbasis daar te beschermen. Door de EU en de USA met sancties beantwoord.
De USA is fel gekant tegen Assad en lijkt liever de IS te tolereren dan Assad in het zadel te tolereren. Hun luchtaanvallen tegen de IS waren jarenlang symbolisch.
Rusland heeft een lange band met Assad en vindt zich door zijn islamitische zuidelijke staten waar de IS een grote invloed dreigt te krijgen gedwongen tegen IS op te treden en daarbij Assad als  steun en hulp te gebruiken.
Want de USA willen, net als in de andere dictatoriaten, in Syrië de democratie vestigen en maken daarbij gebruik van een vaag islamitisch stammen conglomeraat, door hen rijkelijk van wapens voorzien,  dat Assad bevecht en als deze vertrokken is de democratie zullen omarmen.
Dat IS dat conglomeraat met gemak zal kunnen wegvagen, zoals blijkt uit het verloop van de strijd, wordt voor het gemak uit het oog verloren. De microscopische myopie. Zoals blijkt in Afghanistan, Irak, Libië waar fictieve regeringen een papieren regime voeren. Waar, dat is erger, de strijd zich ook uitbreidt naar landen waar eerder rust heerste.
De USA noch de EU hebben er een oplossing voor.
 Rusland wel, door het Assad dictatoriaat te steunen want alleen een streng centraal gezag kan de stammen in bedwang houden zoals de historie aantoont.

Het beleid is niet eens pappen en nat houden want de terreur kent geen grenzen, zeker niet als ze fictief zijn zoals in de EU. Met onze open grenzen kunnen migranten van elke signatuur van harte welkom de EU binnenstromen. Op papier geregeld.
Met onze overtuiging dat ze allemaal gevlucht zijn voor het geweld en bij ons, aangepast aan onze levensstijl, een toevluchtsoord zoeken. Grenzeloos in alle betekenissen van het woord, zonder begrenzing en zonder belemmering en zonder beheersing en overdenking.
Veroorzaakt door de complexiteit van onze globale maatschappij waar ideologie, idealisme, zelfbehoud, zelfvoldaanheid en eigen belang de toon zetten.

Wat zullen de gevolgen zijn. Wat wij wilden, een wereldorganisatie die oorlogen voorgoed zou uitbannen, lijkt juist weer naar die oorlogen terug te voeren. L'histoire se répête.

Ik pak een borrel om even uit de werkelijkheid te ontsnappen.























lundi 23 novembre 2015



Verbijsterd en Vreeswekkend

Terroristen richten bloedbaden aan in Frankrijk, zij blazen zichzelf op met bomgordels, kunnen zonder grenscontroles door de Europese Unie reizen, laten zien dat onze rechtstaten geen afdoend antwoord hebben op hun acties en bedreigen onze levensstijl. Zij dreigen overal met nieuwe acties. Alleen al door dat dreigen ontwrichten ze ons leven. Zij brengen de oorlog van hun regios over naar de onze. Ik probeer mezelf voor te stellen hoe dit kan voortduren. Wat wij kunnen doen behalve afwachten en noodtoestanden uitroepen.

Wij leven in een rechtstaat. Dat hoorde ik onze premier weer opmerken.
Wat wil dat eigenlijk zeggen, rechtstaat.
Is rechtstaat een absoluut begrip dat zekerheid schept.
Neen, natuurlijk niet. Turkije is een rechtstaat, Mexico is een rechtstaat, Rusland is een rechtstaat evenals de Oekraine.
Maar de opvattingen over recht en onrecht variëren in deze rechtstaten.
Wat een rechtstaat inhoudt wordt immers bepaald door de wetgeving en de interpretatie daarvan.
Maar  leven in een rechtstaat impliceert hoe dan ook dat men zich aan de regels van die rechtstaat moet houden.
Dat betekent ook dat in die rechtstaat geen groepen kunnen zijn die die rechtstaat ontkennen of zichzelf het recht toekennen zich niet aan de regelgeving van die rechtstaat te houden.
Dat houdt ook in dat groepen die niet kunnen of willen leven volgens de regels van die rechtstaat geen verblijfsrecht in die staat hebben.
In de praktijk blijkt dat laatste niet op te gaan in onze rechtstaat.

Als ik dan  onze premier verder hoor raak ik verbijsterd.
Want hij zegt vervolgens dat Nederland omdat het een rechtstaat is  de uit de Islamitische Staat teruggekeerde jihadisten niet kan vastzetten, zoals onze zuiderburen van plan zijn, omdat zij zich hier niet aan strafbare feiten hebben schuldig gemaakt.
Dat deze terugkeerders een gevaar vormen is nu al herhaalde malen aangetoond.
Maar onze rechtstaat structuur kan geen rekening houden met gevaar of voorbereiding, zoals de rechtszaken aangespannen tegen vermoedelijke terroristen, aantonen.
Pas nadat  er tot actie wordt overgegaan kan worden ingegrepen. Maar dan is het te laat en is het kwaad al geschied.
Het klinkt zot maar het is zo.

Wel worden zij goed in de gaten gehouden, zegt onze premier.
Nu is dat laatste ondoenlijk gezien de onderbezetting van de instanties die zich daarmee bezig houden. Dus niks goed in de gaten houden. Ook in Frankrijk is dat onmogelijk, zo wordt toegegeven.

We hebben dus een situatie dat er in de EU een aanzienlijk aantal lieden rondlopen die, zoals in Parijs weer is gebleken, dood en verderf zaaien en bereid zijn hun eigen leven daarbij op te offeren.
Wij moeten dat zien te voorkomen maar kunnen hen niet preventief vastzetten maar moeten wachten tot zij een terreuractie hebben uitgevoerd. Dat laatste moeten wij trachten te voorkomen door hen goed in de gaten te houden wat wij niet kunnen. Want het van plan zijn is niet strafbaar en gezien de uitspraken van onze rechters zijn voorbereidingen nauwelijks te bestraffen.

Het enige wat kan gebeuren is als er een dreigingsaanwijzing bekend wordt leger en politie op de been te brengen en de burgers te adviseren alert te zijn of thuis te blijven.
Een soort dodelijk kat en muis spelletje. Want op die wijze kunnen zij die dreiging lange tijd hoog houden en ons leven ontwrichten zelfs zonder in actie  te komen. Ebt de angst en de spanning weg dan wordt de dreigingsfactor verlaagd, dan  herneemt het leven weer zijn oude gang en kunnen zij weer toeslaan.

Kijken wij weg, zoals Wilders zegt.

Er wordt ons voorgehouden geen verband leggen tussen de ongecontroleerde migrantenstroom en terroristengevaar. Waanzin natuurlijk, zoals bij het Parijse bloedblad is gebleken.
Twee van de terroristen zijn met die migrantenstroom binnengekomen. Dat wil niets kwaad zeggen over die migranten maar wel over het  gebrek aan deugdelijke controle van de binnenkomers. Maar het ontkennen ervan is inderdaad weg kijken.

Wij mogen ook geen verband leggen tussen de islam en de terroristen. Maar de terroristen doen dat zelf wel. Zij roepen allah akbar terwijl zij hun moordpartijen uitvoeren. Zij sparen bij hun acties soms wel de moslims, zoals in Mali. Zij zelf vinden dat zij volgens hun geloof de martelarendood sterven als zij zich opblazen. Dus is er dat verband wel, hoewel dat uiteraard niet wil zeggen dat moslims per definitie terroristen zijn. De meeste moslims bezien hen ook met afschuw. En ook moslims worden het slachtoffer en vluchten weg uit de door IS gedomineerde gebieden. Maar ontkennen dat er een verband is is inderdaad wegzien.

Hebben wij in het jongste verleden in een soort waan geleefd toen wij verheugd over de Arabische Lente dachten dat de democratische krachten in die landen waar de ene dictator na de andere het veld moest ruimen er in zouden slagen een soort westerse medezeggenschap maatschappij te vestigen waar die nooit bestaan had.
Dat daar rechtstaten zoals wij die kennen zouden ontstaan.
Dat wij daarom een door hen naar wij dachten  op prijs gestelde bijdrage leverden door hen van de modernste wapens te voorzien en, zoals dat nu zo graag gezegd wordt, hen met "boots on the ground" gesteund hebben de gehate dictators ten val te brengen. Zoals dat nu nog in Syrië gebeurt.
In plaats daarvan is een stammen en godsdienst strijd ontstaan om de macht die uitgewaaierd is over Noord Afrika en het Midden Oosten.

Daaruit is tenslotte als meest extreme vorm IS voortgekomen, de meest fundamentalistische stroming, die een grote aantrekkingskracht blijkt uit te oefenen op islamitische jongeren in het westen en het oosten, ook op die welke al generaties lang daar leven.  
IS dat vanuit Irak zich vertakt heeft naar Syrië, een groot gebied aan zich onderworpen heeft en ook in het westen strijders werft die de westerse maatschappij willen destabiliseren door terroristische acties.

Het westen probeert via luchtaanvallen en het steunen van Koerdische strijdkrachten en door de USA  van wat deze noemen gematigde islamitische strijdgroepen zowel de IS te bestrijden als  Assad te verdrijven.
Rusland steunt daarentegen juist Assad en bestrijdt door luchtaanvallen  de gematigde strijdgroepen en IS daarbij op de grond gesteund door Iraanse troepen en Hezbolla strijdgroepen.

Deze gematigde strijdgroepen zijn absoluut niet tegen IS opgewassen en concentreren zich, dacht ik zo,  meer op de strijd tegen Assad.
Er bestaat zelfs de vrees dat door de Russische, Iraanse en Hezbolla aanvallen op die gematigde strijdgroepen deze zich bij de IS zouden kunnen aansluiten.

Er bestaan, zo overdenk ik, twee opties.
De gecompliceerde twee coalities en dus driehoeksstrijd van westen en Rusland tegen en met Assad, tegen en met gematigde groepen gaat door, IS wordt  niet vernietigd en dat kan in feite profiteren van die verdeeldheid en blijven doorgaan.
De volgens velen moreel verwerpelijke, het westen, de USA en Rusland komen tot overeenstemming  en men besluit om als het minste van twee kwaden Assad te steunen en gezamenlijk de IS aan te pakken. Dat geeft ook de mogelijkheid "boots on the ground" te hebben waardoor, zoals een Engelse oud-legerleider meent, IS  in vrij korte tijd militair weggevaagd kan worden waardoor de glorie en martelaren status verdwijnt en daarmee de aantrekkingskracht.

In de Duitse pers en bij discussie programmas houdt men zich, behalve met de controverse tussen Seehofer en Mw Merkel over de migranten, druk bezig met de schuldvraag. 
Moet het westen zich verantwoordelijk voelen voor  IS. Zelfs het koloniale en mandaat tijdperk van voor de tweede wereldoorlog wordt er bij gehaald.
Vooral tegen Engeland, de USA en Frankrijk is de woede van IS gericht denkt bijvoorbeeld Todenhöffer. Die hebben met name in Irak een kwade rol gespeeld. Hij baseert dat op een tiendaagse reis door Irak waarbij hij ook met IS vertegenwoordigers gesproken heeft. Nu gaan er bij het horen van dergelijke verhalen allerlei belletjes bij mij rinkelen.
Interviewers hebben wel eens de neiging om ondervraagden woorden in de mond te leggen en ondervraagden hebben wel eens de neiging te vinden dat zij de algemene gevoelens vertolken.

Als wij de geschiedenis van Europa de laatste eeuwen doornemen kunnen wij ons allemaal tegen allemaal schuldig of verontwaardigd voelen door oorlogen en onderdrukkingen.
Maar het leven speelt zich af in het heden en in dat heden is er een al jarenlang durende stammen en godsdienst strijd in Noord Afrika en het Midden Oosten. Het westen heeft die strijd mede veroorzaakt en er zich intensief mee bemoeid.
De economische belangen van het westen, zoals de olievoorziening, speelden een flinke rol daarbij. Dat die rol in die regio bij bepaalde groepen tot woede heeft geleid is begrijpelijk.
Het is de keus van het westen zich nog steeds bezig te houden met het werken aan oplossingen die dat westen wil.
Dat dat nog steeds de woede van bepaalde groepen oproept is ook duidelijk.
Pas als er een goede oplossing gevonden is zal de kalmte terugkeren. Maar dat kan nog heel lang duren.

Maar IS is door zijn extreme vorm niet alleen een gevaar voor het westen maar voor alle betrokken regios en dat dat gevaar moet worden afgewend. IS is een apart geval. Denk ik.
Daar moeten het westen en Rusland het onderlinge wantrouwen voor opzij zetten. Misschien leren ze dan ook elkaar beter te begrijpen. Niet dat zwart-wit van nu. Dat zou mooi meegenomen zijn. Dat denk ik, althans.

















 

vendredi 20 novembre 2015




 Stammenstrijd, godsdiensttwisten, migranten en ons aandeel

Experts hebben de de neiging alle zaken door hun microscopische lens te beschouwen. Alles buiten dat intellectuele gezichtsveld lijkt niet te bestaan. De wereld bestaat echter niet uit losse gespecialiseerde elementen maar vormt een complex geheel ervan. Politici kiezen uit die microscopische wereldbeelden datgene wat hun van pas komt en negeren de rest. Op mijn simpele manier denk ik na over onze wereld en onze toekomst.  En dan beperk ik me tot ons Europese Unie vluchtelingen probleem  en de achtergronden ervan in het volle besef dat dat maar een deel van de wereld is.


De migrantenstroom is te vergelijken met een enorme waterstroom met één fataal verschil.
Probeert men hem ergens te stoppen dat vormt zich voor die stop een steeds groter wordend reservoir dat op een gegeven moment gaat overlopen.
Laat men hem ongehinderd doorlopen dan stuit hij tenslotte op een einde waarachter zich geen ruimte meer bevindt om hem op te vangen en vormt zich daar een enorme fatale opeenhoping.
Want er is voor de migrantenstroom geen oceaan waar een waterstroom uiteindelijk in terecht komt.
Dat is dat ene fatale verschil.
Men kan dat ontkennen en pretenderen dat er een oneindig opnemingsvermogen is maar dan pleegt men zelfbedrog.
Men kan ook pretenderen dat die stroom aan de bron vanzelf zal opdrogen.
Maar ook dat is zelfbedrog. Want er is niet één bron maar een groot aantal bronnen.
De enige mogelijkheid is de bronnen aldaar te stoppen. Ervoor te zorgen dat daar niet de noodzaak ontstaat uit te stromen.

Alles wat de EU politiek nu doet is wanhopig te proberen de stroom ergens onderweg te stoppen. Of te proberen delen van de stroom te verdelen onder de lidstaten. Te proberen onderscheid te maken in de samenstelling van die stroom om daarna te proberen die elementen uit de stroom te scheiden die naar ons inzicht op oneigenlijke gronden meekomen met de stroom en die tegen de stroom in terug te sturen. Een onmogelijke taak. Want de stroom blijft aanhouden.

We kennen de oorzaak van die stroom. Twee hoofdzaken. Geweld en armoede die vaak voorkomt uit dat geweld. Hoe zijn die tot stand gekomen en in hoeverre hebben wij daaraan meegewerkt.
Er is echter ook een derde oorzaak die men niet graag hoort noemen, overbevolking.
De oudere generatie kent nog goed de kreet "Lebensraum" als oorzaak of excuus voor oorlog.
Door de gehele geschiedenis van de mensheid zijn er volksverhuizingen geweest door volkeren die elkaar opstuwden naar nieuwe leefgebieden.
Oude beschavingen die  plaats moesten maken voor nieuwe met vaak veel bloedvergieten.
Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Wat dat betreft is er altijd mondialisering geweest.
Na 1800 is de wereldbevolking explosief toegenomen.
Tussen 1990 en 2010 is hij gegroeid met 30%. Mensen die levensruimte nodig hebben, waarvoor natuur moest wijken om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien.
Nieuwe industriële, landbouw en veeteelt technieken hebben daar een grote bijdrage aan geleverd. Vaak technieken die door stromingen in de samenleving als niet verantwoord worden gezien.

Het is niet mogelijk om die migranten stroom in te dammen door in die regio's democratie op te leggen om de stammenstrijd in de gebieden waar de stroom ontstaat te beëindigen. Regio's, want wij kunnen het landen noemen maar de stamverbanden kennen die grenzen niet, alleen die van hun eigen machtsgebied.

Afrika werd enkele decennia geleden nog als een verloren continent beschouwd.
Sindsdien is er een opleving tot stand gekomen in die gebieden waar een zekere politieke stabiliteit is.
Afrika is een rijk continent, vol grondstoffen en, zoals we weten uit het koloniale tijdperk, landbouw en veeteelt gebieden. Een continent dat potentieel in staat is een enorm grote bevolking te herbergen. Het midden oosten idem.
Bij het zelfstandig worden van die koloniale gebieden waarbij landen werden gevormd langs lengte en breedte graden, niet demografisch gevormd,  is een tijdperk begonnen met stammenstrijd die eindigde in de hegemonie van een overheersende stam met zijn leider die met zijn stam en godsdienst een absoluut gezag uitoefende.
Het tijdperk van de dictaturen. We kennen het einde daarvan.
In een plotseling opkomende gedrevenheid  van de westerse landen om aan die dictaturen een einde te maken werden opstanden ertegen door onderworpen stammen en groepen door het westen gesteund door wapenleveranties en andere logistieke steun en werd er onder andere onder het mom van niet aanwezige chemische wapens zelfs militair ingegrepen.
Helaas waren de democratisch gezinde groepen in die landen niet opgewassen tegen de oude stammenverschillen die wederom de stammenstrijd om de hegemonie te verwerven deed opvlammen, dit keer met de meest moderne door het westen geleverde wapens.
Zoals altijd zijn de niet combattanten in die omstandigheden de onderliggende partij en het is geen wonder dat deze in steeds grotere aantallen hun vaderland ontvluchtten op zoek naar vrede en veiligheid en levensonderhoud.
Want we moeten niet vergeten dat tijdens de dictaturen medische zorg en onderwijs verzorgd waren en er rust en een zekere welvaart was. Weliswaar met achterstelling van de niet overheersende stammen.

Dat het westen dat terdege beseft blijkt uit de nieuwste kretologie de crisis bij de bron te bestrijden. Men zoekt de hulp van landen hun bevolking binnen te houden door financiële hulp aan de leiders en  faciliteiten. Of zulke steun aan asiellanden, landen waar men is heen gevlucht, om ze daar te houden en economische migranten terug te nemen.
Maar men moet goed beseffen dat alleen een goed bestuur in die landen en alle andere in het Midden Oosten en Afrika, of dat nu democratisch van aard is of goedaardig dictatoriaal, de enige waarborg is voor vrede en rust en de mogelijkheid tot ontwikkeling.
Want nogmaals, Afrika is potentieel een rijk continent waar nu de mogelijkheden om tot ontwikkeling te komen door falend bestuur ontbreken.
Maar als de huidige stammen en religie strijd blijft voortwoekeren zal de volksverhuizing verder toenemen tot hij niet meer te beheersen valt, zoals nu in feite al het geval dreigt te worden.
Dat het westen, gezien de historie en zijn aandeel daarin, niet kan blijven wegkijken is duidelijk.
Hoe het westen zou moeten ingrijpen om een houdbare situatie tot stand te brengen is een tweede.
Maar hopelijk niet vanuit een onhaalbare idealistische gedrevenheid en de gedachte dat onze maatschappij daar gekloond zou moeten worden.

Een gordiaanse knoop zal moeten worden doorgehakt waarbij eigen trots en onderlinge onenigheid geen rol meer mogen spelen.  Want die stroom bedreigt ons allemaal.











mercredi 18 novembre 2015



Het Europese Sprookje en 
de Schrille Realiteit


Gisterenavond zagen we drie werelden na de moorddadige terreur aanslagen in Parijs van vrijdag.

In het Wembley stadium werd de voetbal wedstrijd Engeland Frankrijk gespeeld
voorafgegaan door een minuut indrukwekkende stilte en de Marseillaise werd gezongen, samen door Fransen en Engelsen. Een indrukwekkend tribuut aan de slachtoffers van de laffe moordpartij.

In Hannover werd de wedstrijd Duitsland Nederland op het laatste moment afgelast uit angst door een bomdreiging.
In Turkije werd de wedstrijd Turkije Griekenland gespeeld waarbij de minuut gewijde stilte werd verstoord door gefluit, boe geroep en kreten.

Drie verschillende werelden

Defiance in het Wembley stadion
Submission in het Hannover stadion
Derision in het Turkse stadion.

In de nacht werden in Frankrijk op vele plaatsen huiszoekingen verricht, nu door het uitroepen door President Hollande van de état d'urgence, de noodtoestand, niet meer gehinderd door de administratieve rompslomp die anders dit soort operaties bemoeilijkten.
Het resultaat was arrestaties en wapenvondsten met als hoogtepunt, eigenlijk dieptepunt, een ware oorlog in Saint Dénis, een banlieu ten noorden van Parijs waar het brein van de aanslag van vrijdag, Abeldahamid Abaaoud zich naar men dacht schuil hield in een appartement. Er werd een ware urenlange veldslag geleverd met zware wapens die uitliep op zeven arrestaties, twee doden, van wie een een vrouw die zich had opgeblazen met haar bomgordel en vijf gewonde politiemensen. Later bleek dat de dode inderdaad het gezochte brein was.

Een politie operatie in het Belgische Molenbeek, arme voorstad van Brussel waar de drie broers woonden van wie een het brein was, de andere een van de zelfmoordterroristen was  bij het Parijse stadion Parc des Princes waar hij niet door de beveiliging had kunnen komen en zich dus maar buiten het stadion had opgeblazen. Zij stonden bekend als rustig en aardig, hoe vreemd ons dat ook moge voorkomen. Die operatie leverde verder niets op.

Tijdens zijn toespraak vandaag tot de Franse burgemeesters wees president Hollande er weer op dat dit terrorisme niet alleen een Franse aangelegenheid is maar een grensoverschrijdende waar de landen elkaar moeten steunen. Hij benadrukte weer dat Frankrijk is staat van oorlog tegen de islamitische staat verkeert.
Of hij een gewillig oor vindt is nog lang niet zeker. Onze PvdA eist een UN mandaat. Dat zal moeilijk te krijgen zijn omdat voor de UN Assad de president van Syrië is. Hij heeft de hulp van Rusland ingeroepen. Voor Irak ligt dat simpeler. Ook in het VK ligt de kwestie moeilijker tussen de partijen en Duitsland lijkt me naar de uitingen van Mw Merkel te oordelen absoluut niet een gewapende strijd te willen voeren.

Maar een oplossing zoals deradicalisering door middel van opbouwende dialogen lijkt gezien de geweldsgolven die een grote aantrekkingskracht vormen voor vele voornamelijk islamitische jongeren een nogal infantiele benadering.
Een Nederlands politicus, van wie ik de naam maar niet zal noemen om een aantal goedwillende mensen niet over me heen te laten vallen, noemt het "wegkijken" geloof ik.

De buitengrenzen van de EU staan nog steeds wijd open en het lijkt wel alsof dat de politiek van de EU is voor vluchtelingen opvang als men sommige top politici hoort.
Dat die politiek officiëel echter totaal anders is en zich in theorie beperkt tot resettlement via de UNHCR van 20.000 migranten uit asiellanden zoals in juni nog gesteld is door de werkelijkheid letterlijk onder de voet gelopen.
Ik heb de indruk dat de EU nu van de nood een deugd probeert te maken.

Maar hoe verschrikkelijk ook deze migranten er aan toe mogen zijn, niemand zal toch willen ontkennen, vermoed ik, dat er wel een nauwkeurige toetsing zou moeten zijn om te zien of er niet met deze grote toestroom ook  ongewenste lieden de EU binnenkomen.
De mededeling dat zes  migranten een vrijwel identiek Syrisch paspoort op zak hadden als dat welke bij de aanslag in Parijs nabij een van de zelfmoordterroristen is gevonden is wat dat betreft een veeg teken.
Of dat de Turkse autoriteiten een aantal lieden hebben tegengehouden die niets met migratie te maken hadden maar wel de EU wilden binnenkomen.
Bovendien hebben grenzen alleen zin als er bij binnenkomen en vertrek een controle is. En die ontbreekt. Ik lees dat alleen al in Nederland 12.000 migranten rondlopen die niet geïdentificeerd en gescreened zijn, van wie de bagage niet is doorzocht.
In Duitsland werd aan de noodrem van treinen getrokken en verdwenen migranten uit zicht. Ook daar weet niemand hoeveel migranten Duitsland zijn binnengekomen. Ook daar geen dekkende identificatie en controle

Nu wil Nederland een soort mini Schengenzone  door om de Benelux, Oostenrijk en Duitsland een buitengrens te vormen. Nadat er al zo'n 800.000 migranten binnen dat gebied zijn. Rijkelijk laat dus. Duitsland wil trouwens niet, verneem ik.

Nu moet je bij zo'n sluiting van de meest geliefde migrantenlanden wel de gevolgen in ogenschouw nemen.
Aan die nieuwe buitengrens wordt geïdentificeerd, gescreened op de juiste asiel criteria, voorlopig toegelaten of niet toegelaten. Anders heeft zo'n grens  geen zin.
Maar waar gaan al de afgewezenen naar toe, naar schatting op eerdere ervaringen zo'n 30% en, vrees ik, als goed gescreend wordt, wel meer.
Die komen dan in een fuik terecht tussen de Grieks Turkijse grens en die noordelijke Schengenzone.
Ik geloof niet dat die tussenliggende  landen dat in dank zullen afnemen. De doorgangslanden zijn nu al erg ongelukkig met die hun landen doorkruisende massa's. Als die daar bovendien nog moeten blijven zullen zij de zegeningen van de Europese Unie waarschijnlijk helemaal niet meer zien. Hoeveel miljoenen meer potentiële migranten staan er niet in de startblokken.

Laten we nu eens beginnen met toe te geven dat het een ongelofelijke puinhoop is die alleen door wegkijkende bureaucraten op papier kloppend kan worden gemaakt.

Mijn plan, een groot Grieks eiland,  waar ze allemaal naar toe worden gebracht, ook al die migranten die nu nog in tochtige koude tenten de winter moeten afwachten. Desnoods een ander groot centraal oord waaruit niet kan worden vertrokken.
Maak daar geschikte onderkomens, zoals nu overal geïmproviseerd worden maar ongeschikt zijn voor langer verblijf.
Daar wordt geïdentificeerd, gescreened en de echte gevallen verdeeld over de lidstaten, waar ze wel mogen verblijven maar niet naar een andere lidstaat mogen vertrekken. Anders is verdelen zinloos en drommen ze allen zo snel mogelijk naar Duitsland en Nederland.

Zo'n oplossing zorgt er al direct voor dat migranten weten waar zij aan toe zijn. 
Dat is een drempel en afschrikkend, anders dan het vooruitzicht naar Duitsland te kunnen doorlopen en daar in een soort paradijs terecht te komen, zoals nu het geval is.
Dreig met intrekken van ontwikkelingssamenwerkingshulp of andere steun aan landen die de afgewezen migranten niet willen terugnemen.

Goed, dat is een gigantische onderneming maar nu zien we overal verspreid, ongecoördineerd allerlei lapmiddelen zonder samenhang en zonder duidelijke uitkomst.
Die benadering brengt duidelijkheid en overzicht. Ook voor de migranten.

Maar de EU prefereert papieren oplossingen zonder vaste grond. Want echt knopen doorhakken kan de EU kennelijk  niet.
De EU overlegt liever met Turkije en Afrikaanse leiders om die zonder garanties tegen betaling over te halen mee te werken. Ook al is dat moreel en ethisch niet te verantwoorden.

Ondertussen blijft de stroom aanhouden en laat zich zelfs niet door de invallende winter stoppen. Onderkomens zijn al bijna niet meer te vinden. Laat staan meer permanente oplossingen. Maar er wordt voortgemodderd, soms in letterlijke zin. Tot op een gegeven moment de bubble barst. En dan ...











mardi 17 novembre 2015



IS, Hulp voor Frankrijk en 
de Kwakkelende Economie

Hollande, de president van Frankrijk, stelt dat Frankrijk in oorlog is met de IS, het zelfuitgeroepen islamitische kalifaat, een staat dus naar eigen zeggen.
Frankrijk is zwaar getroffen door de niets ontziende zinloze moordpartijen door de terroristen van het islamitisch kalifaat en vraagt om hulp en steun van de andere Europese Unie lidstaten.
Mw Merkel nuanceert dat "oorlog" al onmiddellijk door niet van Krieg maar van Kampf te spreken, niet oorlog maar strijd.
Hollande beroept zich op het verdrag van Lissabon waarin een aantal artikelen voorkomt over steun bij een aanval op een van de lidstaten. Ook de NAVO speelt daarbij een rol.
Rusland heeft Frankrijk al direct concreet hulp verleend door eveneens Raqqa de hoofdstad van het zelfuitgeroepen islamitisch kalifaat met missiles en bommen te bestoken.
Duitsland houdt zich afzijdig van militaire steun gezien de opvattingen van Mw Merkel dat het afsnijden van de geldstromen naar IS die terreur organisatie zal vernietigen. 
Obama houdt zich erg op de vlakte, hetgeen in de USA zacht gezegd enige verbazing opwekt. Het debacle van Irak leeft echter nog sterk in de USA.
Geopolitiek is ingewikkeld en vol risico. Ook bij de IS en de Syrische kwestie.
Het grote probleem bij de strijd tegen IS is Assad. Onderdehand is het duidelijk geworden dat zonder Assad een oplossing in Syrië uitgesloten is.
De gematigde rebellen bestaan uit vele groepen die niet tegen IS zijn opgewassen ondanks de Amerikaanse bombardementen en richten zich bovendien meer tegen Assad.
Bovendien is het niet erg helder wat gematigd inhoudt. Dat is geen absoluut begrip. Wie krijgt de macht als Assad weg zou zijn.
IS als er niet ingegrepen wordt, dat is klipklaar.
Obama wil Assad weg hebben. De EU eveneens maar steeds minder beslist. Hij zou even mogen aanblijven.
Rusland steunt Assad en zijn leger en bereikt meer succes dan Amerika, en sinds de Russische bijstand maakt het Syrische leger geholpen door Iraanse troepen en Hezbolla strijders flinke vorderingen.
Maar Rusland is niet gebonden aan de persoon Assad.
Obama en Poutin kunnen niet goed met elkaar overweg, zacht gezegd.
Maar stel dat er een EU of NAVO troepenmacht op de grond wordt ingezet tegen IS en IS wordt verdreven.
De jongste geschiedenis van Irak, Libië en Egypte heeft aangetoond dat het verdrijven van dictators niet tot democratie en delen van de macht leidt maar tot een verbeten stammenstrijd die in wreedheid niet onderdoet voor de oude dictatoriaten  en zelfs  uitwaaiert naar andere gebieden.
Hard gehandhaafde eenheid vervangen door harde chaos.
In Egypte heeft eerst de Broederschap de absolute macht gegrepen waarna het oude Egyptische leger heeft ingegrepen en wederom een  strak geleide semi democratie heeft ingevoerd. Absolute macht.
De les hieruit is dat onze vorm van democratie een utopie is in deze gebieden en dat een absolute macht met harde hand en met daarnaast een parlement met beperkte macht de enige wijze is deze landen met zoveel diverse stammen bijeen te houden.
Het zou dus zeer goed mogelijk zijn met een legermacht IS te verdrijven en Syrië te veroveren. Maar wat daarna.
Dat is  wat een militaire oplossing tegenhoudt. De politieke oplossing die erop volgt.
Wie krijgt die absolute macht met beperkt parlement.
Voor het gemak laat ik dan even weg wat ik gisteren gezegd heb.  IS verdrijven betekent in de praktijk het ergens anders weer te laten opkomen. Want Afrika en Azië zijn groot en radicalisering kan overal.  En radicalen kunnen overal toeslaan. Maar aantonen dat het westen de sterkste is en IS kan wegvagen zal de radicalen desillusioneren en het imago van grootsheid wegnemen. Maar wegvagen is iets heel anders dan verdrijven.

Het is ook niet toegestaan een verband te zien tussen de migrantenstroom en terroristen als ik de heer Juncker denk te kunnen volgen.
Mijns inziens is iemand die echt denkt dat er tussen al die ongecontroleerde migranten van wie velen jonge mannen zijn, zich geen terroristen zouden kunnen bevinden in ieder geval niet geschikt voor een baan bij organisaties die terrorisme bestrijden.
Het lijkt mij ook dat iedereen die de burgers ervan zou willen overtuigen dat dat inderdaad zo is de intelligentie van die burgers sterk onderschat. Ik lees trouwens dat er bij de gecontroleerden iemand is opgedoken een identiek paspoort als in Parijs gevonden bij zich droeg.
Overigens is de gedachte uitspreken dat er onder de migranten zich best wel een of meer terroristen kunnen ophouden niet hetzelfde als die migranten stigmatiseren.
Het is wel noodzaak dat hun identiteit en status als migrant goed wordt onderzocht en niet zoals nu incidenteel en oppervlakkig of het geheel niet. Dat valt de EU te verwijten.
Ik hoor dat onze regering daar nu een begin mee wil maken. Beter laat dan nooit. Maar dan blijft het nog zo dat iedereen ongecontroleerd ons land kan binnenkomen en verlaten.
Ook alle andere Schengenstaten moeten dus zo'n strenge controle uitvoeren.
Dat zal niet meevallen met die haast 800.000 migranten alleen al in Duitsland en de tienduizenden die wekelijks van zuid naar noord Europa doorkruisen op weg naar Duitsland.

Frankrijk heeft ook laten weten dat door de extra uitgaven nodig voor deze terreurbestrijding de door de eurozone gewenste bezuinigingen niet bereikt kunnen worden.
Uiteraard is dit inderdaad een geval van buitengewone omstandigheden buiten de verantwoordelijkheid van Frankrijk zelf. 
De eurozone kan daar moeilijk moeilijk over doen.
Maar het  brengt me wel op een thema dat door de Syrische crisis op de achtergrond is geraakt.
De eurozone zal het al so wie so al zwaar genoeg krijgen horen we en zal niet aan de voorwaarden kunnen voldoen.
Italië, Litouwen en Oostenrijk zijn al gewaarschuwd door de eurozone dat hun budgets niet aan de eisen voldoen, Spanje was al gewaarschuwd.
Griekenland heeft het weer het slechtst gedaan van alle eurolanden, heeft een sterk groeiende krimp en voldoet ook niet aan de voorwaarden voor de bailout, hoewel het toch wel die 2 miljard zal krijgen die het nodig heeft voor schuldaflossing en salarisbetaling.  Portugal, dat toch al in zwaar weer verkeert, keert zich tegen de austerity na de val van het pro-euro minderheidskabinet.
In Finland,  dat in zwaar economisch weer verkeert doordat het hard getroffen is door het Nokia fiasco en de sancties tegen Rusland, gaan stemmen op om te overwegen de eurozone te verlaten.
De economische groei in de eurozone  is veel te klein de enorme maandelijkse 80 miljard euro  geldinjecties van de ECB in aanmerking genomen en de lage stand van de euro die naast die negatieve of minieme rentestand tot een veel grotere stijging van de export zou moeten leiden
De staatsschulden blijven door die te beperkte groei ook nog sterk stijgen.
Dat geldt ook voor Nederland. Ik vraag me af of die 5 miljard wel 5 miljard blijft.
Duitsland moet op een serie lastenverhogingen rekenen om het 0% budget tekort te bereiken dat Schaüble persé wil handhaven ondanks de 8 of volgens sommigen wel 17 miljard euro die de migrantencrisis Duitsland dit jaar gaat kosten.
Trouwens niemand durft in te schatten wat de migrantencrisis de gehele EU gaat kosten, naast de 11 miljard euro,  het minimumprijskaartje dat aan het associatieverdrag met de Oekraine hangt en de aan Turkije en Afrika te betalen miljarden om hun hulp bij de migrantencrisis te verkrijgen.
Natuurlijk zal het Bruto Binnenlands Product toenemen door die veel grotere overheidsuitgaven aan de migranten stroom maar die groei wordt gefinancierd door nieuwe geldleningen op de kapitaalmarkt en voert dus tot nog extra oplopende staatsschulden. Daar schiet je dus niets mee op.
Dat de inflatie te laag is (althans volgens de mainstream economie)  is een wereldomvattend verschijnsel en wordt nog steeds mede veroorzaakt door de lage olieprijs en lage grondstoffen prijzen.
Op die lage inflatie  blijft de ECB toch de huidige en zeer waarschijnlijk langer dan oorspronkelijk gepland doorlopende 80 miljard euro opkoop per maand campagne  baseren.
Japan dat dat nog fanatieker doet dan de ECB is weer in recessie beland ondanks al die geldscheppingen. Wat levert het dan op? In Duitsland wordt er door een aantal economen tegen geprotesteerd en worden aanklachten gedeponeerd bij het Verfassungsgericht.
Maar de ECB is onafhankelijk en weet zich gesteund door het Europese Hof en kan dus ongestoord doorgaan.
De eurozone hoeft ook niet te rekenen op een snelle groei van de wereldeconomie want die kwakkelt ook. Wat handel betreft, als Maerks, de grootste containervervoerder ter wereld, de handel ziet teruglopen zal dat ook  Rotterdam treffen.
De Europese staal fabrikanten zien door de hoge energiekosten hun concurrentiepositie, toch al precair, geheel instorten.
Ook de komende CO2 regelgeving zal door de hogere boete op CO2 uitstoot de productiekosten flink doen oplopen.

We leven in barre tijden.

lundi 16 novembre 2015





 De Waanzin van de Schijn


Vandaag kan ik niet mijn diepste overpeinzingen aan de harde schijf toevertrouwen. Want de vrijheid van meningsuiting in Nederland gaat maar één kant uit en beschuldigingen, aanklachten, gerechtelijke stappen en vervolgingen de andere  kant.
Zelfs onschuldige uitlatingen die niet stroken met die toegestaan onder onze soort vrijheid van meningsuiting  kunnen al tot een intimiderend politiebezoek leiden.
En voor die aanklachten heeft onze maatschappij dan al voorbedrukte formulieren klaar liggen, dat wil zeggen die andere kant op. Ook onze cabaretiers mogen slechts één kant op grappen maken, anders zijn de rapen gaar.
Hoe die eenzijdige maatschappelijke tolerantie zo is gegroeid is niet moeilijk te begrijpen. Dat onder woorden te brengen laat ik graag aan anderen over.

De roep om de Schengen grenzen weer te sluiten wordt luider en luider. De opvatting dat er geen terroristen met de migrantenstroom meekomen omdat er eenvoudiger manieren zijn om de EU binnen te komen lijkt mij, eerlijk gezegd wat onnozel, maar verbaast mij niet.
Dat het allereenvoudigste is als terrorist de EU binnen te komen is je te mengen onder  een massa migranten die ongecontroleerd alle grenzen kunnen oversteken lijkt logisch. Desnoods met een spotgoedkoop vals paspoort maar zelfs dat is overbodig. Alleen als je een bord met de tekst "ich bin ein terrorist" omhoog houdt loop je kans gepakt te worden en misschien denkt men dan nog dat je een grap maakt.
Trouwens, een flink stel grenzen is al dicht, officieel of sluiks. Als zelfs Zweden, het summum van ontvangstbereidheid, de grens sluit moet je je  toch wel achter de oren gaan krabben. Dat de Oost Europese Lidstaten de grens al dicht houden is welhaast overbodig want geen migrant wil daar heen al wil de EU ze daar wel toe verplichten. Maar ook die 160.000 migranten verdeelsleutel bestaat alleen in de verbeelding van een buiten de realiteit levend Brussel.
Mw Merkel is echter onvermurwmbaar. De Duitse grenzen blijven openstaan voor migranten.
In de Franfurter Algemeine staat een duidelijk commentaar.
Zij wil niet over Krieg praten maar over Kampf en dat is een term die voor tweeërlei uitleg vatbaar is. Zij zegt: "Wij leven van de medemenselijkheid, van de naastenliefde, van de vrede en van de gemeenschap" alsof haar migranten politiek ook op de internationale strijd tegen terreur van toepassing is. Wanneer Frankrijk om "welke steun dan ook"  vraagt gaat dat zeker niet om gemeenschapsgevoel en naastenliefde. Verder zegt de FAZ: Wie absoluut niet meer weet wie er überhaupt het land binnenkomen, die weet ook niets over het dreigingsgevaar.
Ik verwijs in dat verband ook nog naar wat de heer Juncker, President Commissie in Turkije zei over het terroristenprobleem dat niet van toepassing was op de migranten stroom.
Ik vind nog steeds het idee een Grieks eiland te benutten om alle migranten heen te sturen en daar grondig te selecteren goed. Je bent niet van de "goedheid" van andere landen afhankelijk, een heleboel zullen dan al liever niet meer komen, en afgewezenen zullen meer geneigd zijn terug te gaan naar land van oorsprong dan op dat eiland te moeten blijven. Lieden met kwade bedoelingen, om een euphemisme te gebruiken, zullen daar ook net veel heil in zien. En dan hebben we tenminste enig idee wie er binnen komen.
Maar zoiets is in de Europese Unie ondenkbaar. Want op papier kan alles beter en eleganter geregeld worden. En wat op papier klopt telt. Niet de werkelijkheid.
En ik vraag me trouwens steeds sterker af wie nu eigenlijk de Europese Unie bestuurt. Is dat Duitsland of alle lidstaten. Want het lijkt er steeds meer op dat de wil van Mw Merkel wet is in de EU als het om migranten gaat.  En ik vraag me af of dat nu wel de bedoeling is.









dimanche 15 novembre 2015



Wat nu?
Mw Merkel wil niet wijken van haar standpunt omdat dat wijken voor intolerantie zou zijn. Mag ik er dan op wijzen dat het niet verwerpen en bestrijden van intolerantie juist wijken ervoor is. 
Molenbeek in België is een centrum van intolerantie. Hoe is dat kunnen ontstaan. Wel, door intolerantie niet te bestrijden.
Te denken dat  aanvaarden van intolerantie tolerantie is en kracht toont, is een waandenkbeeld .
Tolerantie kan alleen maar blijven bestaan als intolerantie bestreden wordt.
Dat niet beseffen tekent de onmacht van onze angstgebaseeerde maatschappij waardoor juist die angst in werkelijkheid wordt omgezet. 
Zoals we nu zien.


De gruwelijke aanslagen in Parijs. Het Bataclan theater is wellicht door de terroristen uitgekozen omdat het een Joodse eigenaar heeft en de band  is ook in Israël opgetreden. Weer een aanwijzing dat deze terreur zorgvuldig was voorbereid.
Het spreekt vanzelf dat deze terreurdaden uitgevoerd door goed gecoördineerde en goed uitgeruste terroristen commando's naast ontzetting en walging ook veel vragen opgeroepen hebben over hoe het mogelijk was dat deze onmenselijke slachtpartijen kon plaats vinden.

EU President van de Commissie Juncker is er al snel bij om te verklaren dat er geen verandering komt in de EU politiek van de "vluchtelingen" die, zo zegt hij in Turkije, dit geweld juist ontvluchten.
Ik vraag me af welke politiek hij bedoelt.
Die papieren politiek van het EU overleg, de  onbegrensde en grenzeloze politiek van Mw Merkel, die van de Oost Europese lidstaten, waar Polen nu ook verklaard heeft niet deel te nemen aan de fictieve verdeling van die 160.000 migranten uit Griekenland  waar tot nu toe een paar schamele honderden inderdaad herplaatst zijn of die van de 20.000 resettlement migranten uit asiellanden  in de EU op te nemen volgens de afspraken met het UNCR of gewoon de chaotische toestanden van de werkelijkheid, de lawine migranten, zoals Schaüble zegt die ongecontroleerd, anoniem door Europa trekken van zuiden naar noord zonder dat de EU noch enige lidstaat er greep op heeft.
Het is een waar wonder hoe de EU er steeds in slaagt een werkelijkheid te zien die er niet is.

Maar Juncker zegt ook iets merkwaardigs volgens de Wall Street Journal: "Ik geloof niet dat het individu in kwestie gecategoriseerd kan worden als vluchteling of asielzoeker", zei hij, Ik geloof dat we in dit geval te maken hebben met een migrant die misbruik heeft gemaakt van de procedures"
Wat wil de heer Juncker daar nu mee zeggen? Hij wil niets veranderen in de procedures. Dat wil dus zeggen dat er drie soorten migranten binnen kunnen komen, degenen die vervolgd waren en  nu vanuit een asielland in de EU opnieuw asiel zoeken, de economische vluchtelingen die een beter leven zoeken en  in theorie terug gestuurd moeten worden en dan migranten die misbruik maken van de procedures.
Maar de overgrote meerderheid migranten komt ongeïdentificeerd en ongecontroleerd de EU binnenstromen. De procedures die het kaf van het koren moeten scheiden zijn er dus vrijwel nooit en in dit geval is de procedure zelfs niet goed verlopen want deze terrorist is binnengekomen en daarbij geïdentificeerd. Het is dus mogelijk voor potentiële terroristen ongehinderd de EU binnen te komen. Of dat ook gebeurt kan niemand zeggen. Volgens de heer Juncker zouden dat dus migranten zijn die misbruik maken van de procedures. Mag ik vinden dat dat een schrale troost is en dat dan zulke procedures eigenlijk overbodig of minstens nutteloos zijn.

In Buitenhof was de burgemeester van Rotterdam redelijk vaag. Goed, ISIS moet met wortel en tak worden uitgeroeid. Maar dat is onmogelijk. Want een terrorist is een terrorist als hij zijn wapen in de hand heeft. Als hij 's avonds na gedane arbeid dat wapen in de hoek zet is hij weer burger. Als terroristen groepen  verdreven worden worden ze ergens heen verdreven en zijn daar weer in dat "heen". Zolang de ISIS aanhangers  in hun uitleg van de Koran geloven blijven zij uitverkorenen en zijn alle anderen verdoemd.
Zij geloven niet uit instinct aan die uitleg. Iemand moet hen die uitleg onderwezen hebben. Gezien het aantal ISIS leden moet dat systematisch zijn gebeurd, niet alleen in de Europese Unie, ook in Rusland, de USA, in feite overal in de wereld. Overal in de wereld moeten dus leraren hen in die uitleg hebben onderricht. Daar ligt het gevaar. Daar ligt de wortel, de takken zijn het resultaat. Daar hoorde ik de heer Aboutaleb niet over. En het zijn niet alleen de maatschappelijke uitvallers die zich tot ISIS  keren maar evenzeer gestudeerden. Het is dus geen maatschappelijk probleem.

Open grenzen is een contradictio in terminis. Open grenzen zijn geen grenzen want per definitie zijn grenzen er om mensen en goederen tegen te houden, te kiezen wie en wat wel binnen mag en wat niet.
Het Schengen accoord is niet gebaseerd op open grenzen maar op een gemeenschappelijke buitengrens waardoor iedereen binnen die Schengenzone ongehinderd door hinderlijke binnengrens controles zich overal kan heen begeven en zich vestigen. En iedereen binnen die zone is daar legaal.
Als die buitengrens faalt is  faalt het gehele systeem van legaal verkeer binnen die zone en is die zone gedegenereerd tot gebied waar men onwettig en onrechtmatig binnen kan komen en uitgaan. En die buitengrens faalt. Voor terroristen een geschenk van boven.
Niemand kan weten of en hoeveel terroristen, zoals de heer Juncker zegt, misbruik hebben gemaakt en nog maken van de procedures die nota bene in werkelijkheid meestal niet worden gevolgd.
Dat er terroristen binnen zijn is duidelijk maar of zij eigen kweek zijn of import kan niemand zeggen. Evenmin of het "lone wolves" zijn of goed geprogrammeerde cellen. En dan nog moeten zij tot actie zijn overgegaan voordat het strafbaar is. En dan is het te laat.

Wat nu?