Welk een vreugde,

Quantitative Easing, Bankenunie en dan snel de Eurobonds

 

 

Het lijkt er in de Eurozone wel op dat je beter er op los kunt gaan dan je aan de regels houden.

Nederland is een uiterst braaf land. Als we een straf krijgen voor sinds 1995 niet goed berekende afdracht aan Brussel omdat er in 2014 ineens veranderingen zijn gekomen met terugwerkende kracht in de wijze van het berekenen van de afdracht aan de vraatzuchtige  EU dan zijn wij ontsteld, maar zeggen al snel,  oh, als het  klopt gaan we natuurlijk betalen.

We vragen ons niet af hoe het nu kan dat als het BBP verhoogd wordt met zo'n 3% doordat ineens met terugwerkende kracht het kapitaal dat de EU landen  uitgeven aan onderzoek en innovatie bij het inkomen wordt geteld Nederland meer dan 600 miljoen extra moet betalen, het VK zelfs 2,1 miljard en Duitsland, Denemarken en Frankrijk ( 1 miljard euro) terugkrijgen.

Met net een voldoende voor  basisschool rekenen kun je al zien dat dat niet klopt. 3% erbij en dan toch geld terugkrijgen.
Hebben die landen dan vanaf 1995 zich zo verrekend dat ze al die tijd  teveel hebben betaald? Of zijn er gewogen delen van het GBP in stelling gebracht?
Ik vind dat Dijsselbloem dat moet uitzoeken en dat dan onze tweede kamer er over moet debatteren in alle openheid. Niet alleen de berekening voor Nederland maar ook die van de andere landen. Niet zoals het nu lijkt te gaan alles binnenkamers te houden en maar te dokken.

Toen er in Spanje gedreigd werd de pensioenen te verlagen brak de pleuris uit. Schandalig, de straat op, rechtszaken en het plan ging van tafel, tegen de wet. Hier in Nederland worden vanaf 1 januari de hulpbehoevende oude van dagen aan de liefdadigheid van familie, buren, vrijwilligers overgelaten, want de overheid wentelt de zorg voor hen af op de gemeentes die er zonder behoorlijke voorbereiding en opleiding niet toe in staat zijn. Als buren en vrienden en familie het niet aan kunnen, pech gehad. Natuurlijk wordt er geschermd met een vangnet voor die erge gevallen maar dat is een doekje voor het bloeden. Mooi gezegd, klinkt goed.

Niemand gaat de straat op.

In Frankrijk  wil men bezuinigen op de sociale toeslagen voor het gezin. Prompt komt er de zondag erop  een mani, een demonstratie in Parijs met honderd duizenden mensen tegen die bezuinigingen, die heel wat minder ver gaan dan die voor de oude Nederlanders.

Wij hebben een goed huishouden als lidstaat van de Eurozone. Wij houden ons keurig aan de regels en dringen ons zelfs naar voren om mee te mogen doen. Wij bezuinigen, hervormen, en ja, er is groei, de schuld is dragelijk, wij voldoen aan alle eisen. Wij kunnen het zelf redden.

Het resultaat is dat wij moeten bijspringen voor de lidstaten waar dat anders is, waar ze de straat opgaan, staken en demonstreren om maar niets te hoeven inleveren, om maar niet te hoeven hervormen, om zich maar niet aan de regels te houden. Wat doet Brussel? Niets. Regels zo uitleggen dat dat toch kan, ook al kan het niet volgens die regels.
Als Nederland zoiets probeert wordt er onmiddelijk gedreigd met maatregelen.

Wij staan te juichen voor die bankenunie want dat is weer een stap op weg naar die mooie integratie. Wij vergeten voor het gemak dat dat ook betekent dat onze banken ook zullen moeten opdraaien voor de schulden van banken in het zuiden. Want bij onze banken is het goed voor elkaar maar wat gebeurt er in het zuiden? Ja, de meeste banken zijn door de testen heengekomen maar wie kent de echte waarde van die assets die door de ECB gewogen en goed bevonden zijn? In de USA dachten ze ook tot 2008 dat alles goed zat met die derivaten=gebundelde assets. En wat die banken gaan doen met die 1000 miljard euro die de ECB hen gaat geven in ruil voor, jazeker, die assets die ze van die banken gaat kopen. En als de ECB staatsobligaties van de Eurozone landen gaat kopen van die banken, wat zijn die obligaties waard in een Eurozone waar veel lidstaten eigenlijk failliet zijn?  

Gaan die banken dan 1000 miljard in het Eurozone bedrijfsleven investeren?  Dat bedrijfsleven dat, op de grote multinationals na, geen leningen wil,  ok, alleen maar om het hoofd boven water te kunnen houden. Daar zal die 1000 miljard niet naar toe gaan. De banken moeten het ergens kwijt, met winst, dus buiten de Eurozone.  Niemand vraagt zich af of dat nu wel zo verstandig is. Iedereen gelooft blijmoedig wat er over gezegd wordt, het zou goed zijn voor onze economie. Hoe dan? Het verlaagt de waarde van de euro, nu nog maar 1.24 dollar en het geld komt niet in de Eurozone terecht. Pech voor de spaarders, hun spaargeld is alweer minder waard.

En wij zijn wel aansprakelijk voor de ECB (zo'n 6%) en die 1000 miljard euro en voor de banken, want dat bedrag dat over vijf jaar of zo door de banken bij elkaar is gebracht van 50 miljard om slappe banken overeind te houden is natuurlijk peanuts vergeleken bij de 1000 miljard.

En hoe gaat het met die banken die niet door de test zijn gekomen en geen voldoende kapitaal kunnen verkrijgen? Wie draait op voor de kosten van het opheffen ervan? Niet hun vroegere landen want die banken vallen nu allemaal onder de ECB, de landen hebben er niets meer mee te maken. Wij wel, want die bankenunie is nu een feit. Onze politieke partijen zijn er o zo blij mee.

Er wordt steeds openlijker gezegd dat het noorden ook maar voor het zuiden moet zorgen. Dat is voor elkaar als er de eurobonds komen, dan kunnen zwakke landen tegen een lagere dan voor hun normaal zijnde rente lenen op de kapitaalmarkt en zijn wij mede aansprakelijk voor die lening. Hoeven die andere landen ook niet te hervormen want het geld komt toch wel binnen.

Dan kunnen wij ons blijven uitsloven om onder die 3% begrotingstekort en 60% schuld te blijven en wat er over is over te maken naar het zuiden. Want alles gaat in de grote pot van het eerlijk delen.

Soms krijg ik er een beetje de pest over in. Sorry.