Verenigd Koninkrijk en Europese Unie

                                                                  en

                                de eurozone en de wereld

 

Het Verenigd Koninkrijk voelt zich niet meer thuis in de Europese Unie. Er zijn andere lidstaten die het VK misschien ook liever uit de EU zouden zien stappen, want zij zijn, zacht gezegd, niet geneigd het VK in zijn wensen tegemoet te komen.

De navordering van 2,1 miljard euros heeft de reputatie van de EU in het VK ook geen goed gedaan en is voor veel Britten da laatste druppel geweest.

De Britten voelen de ongeremde vrijheid van werk, vestiging en verkeer van EU leden als een strop om de nek. Zij vinden dat zij die stroom migranten niet kunnen verwerken en dat het de goede sociale voorzieningen zijn, veel beter dan in andere lidstaten,  die een enorme aantrekkingkracht vormen

Nu is er wel door het Europees Hof bepaald dat uitkeringsmigranten wel degelijk uitgezet kunnen worden, want dat was een van de belangrijke grieven. Maar desondanks voelen de Britten zich geen baas meer in eigen huis. Zij voelen zich door de EU onjuist behandeld  en vinden ook dat zij te veel  aan de EU bijdragen terwijl  de EU zich niet genoeg aan de Engelse belangen gelegen laat liggen.

Cameron, de Prime Minister, heeft een referendum over het lidmaatschap van de EU beloofd, althans als hij in 2017 nog aan de macht is. Voor die tijd wil hij heronderhandelen over het lidmaatschap van de EU en daarvan zal het afhangen of hij zal willen pleiten ten gunste van dat lidmaatschap.

John Major is altijd een voorstander van de EU geweest, maar waarsschuwt nu dat er een fifty-fifty kans bestaat dat het VK de EU zou kunnen verlaten

Major zei bij de Konrad-Adenauer Stichting dat in Engeland de weerstand tegen de EU een kritieke fase is ingegaan en dat er nu, voor het eerst, een reële kans is dat het VK de EU zou verlaten. Het VK kan eenvoudig niet de grote stroom migranten die het VK binnenstromen verwerken. Hij zei ook dat het niet spoorde  te stellen dat vrijheid van beweging tussen de EU landen "heilig" was terwijl andere vrijheden, zoals toegang tot de kapitaal markt en de diensten markt niet geheel  door de EU werden ondersteund.

Maar er speelt meer in het VK dan wat Major zei.

Hierbij vergeleken is het abjecte falen van Europa (voor het VK is continent en Europa practisch synoniem) om de eonomische problemen op te lossen een veel ernstige zaak, zegt de Financial Telegraph analist Jeremy Warner. Dat  leidt tot een politieke instabiliteit. Economisch zowel as politiek glijdt Europa snel  weg en lijkt machteloos zichzelf te redden.

Er wordt veel gepraat over de schade aan het zakelijk vertrouwen die het VK nu ondervindt door die onzekerheid over dat EU lidmaatschap. Maar de feiten geven juist aann dat er een meer dan trendmatige Britse  groei is zowel in zakelijke als interne investeringen. Het is in tegendeel juist de groeiende economische en politieke malaise in Europa die het echte gevaar vormen. Als die zo doorgaat blijft er geen Europa over om deel van te zijn. De grootste bedreiging voor onze toekomst is niet het verlies van de Europese markt en investeringen maar  de  politieke  crisis en een slecht functionerende geldunie die de economie lamlegt.

Geithner,vroeger minister van financiën in de USA zei al over de Eurozone: "Ik heb de mogelijkheid dat zij drie jaren lang om zich heen zouden slaan volledig onderschat. Het was onbegrijpelijk voor mij dat zij het zo erg uit de hand hebben laten lopen als zij dat deden"

De VS kunnen niet alleen de werelhandel in stand houden. Ook het VK heeft  zijn inflatiepolitiek moeten aanpassen aan het economische falen van Europa. Daardoor krijgt het VK nu het grootste begrotingstekort en een negatieve handelsbalans. Zonder die aanpassing was dat niet nodig geweest.

Als enerzijds zowel uit economisch als uit  politiek oogpunt in het Verenigd Koninkrijk  vraagtekens worden gezet bij het lidmaatschap van de EU door het VK en vanuit de continentale leden van de EU geen wil bestaat aan de problemen van het VK gehoor te geven dan is het voor de hand liggende dat daaruit een voor de EU netelige situatie kan ontstaan.  Dat er geen wil is blijkt uit de woorden van Barosso en Merkel over die bij verdrag vastgelegde vrijheid van beweging, onbespreekbaar.

Dat het VK zich dan afvraagt waarom de EU dan in andere gevallen wel van die verdragen af kan wijken is uiteraard te verwachten. Major noemt niet eens de bailouts, verboden in het verdrag van Lissabon en het ESM dat dat verbod omzeilt en zo zeker de geest van het verdrag trotseert.

In het VK is dat lidmaatschap van de EU tot een politieke halskwestie geworden, blijkbaar anders dan in de andere lidstaten. Dat is veroorzaakt door de opkomst van de UKIP de sterke anti-EU partij die zoveel weerklank vindt dat hij een politiek gevaar is geworden voor de regerende conservatieven (de liberalen zijn al weggevaagd) dat Cameron hen onmogelijk kan negeren en zijn EU politiek in feite op hen moet afstemmen.

Ook in de andere lidstaten komen partijen die of EU kritisch of anti-EU zijn ook sterk op. Dat de PVV in Nederland, ondanks zijn grote potentiële kiezersaantal, zijn sterkte niet uitbuit komt enerzijds door de negeringspolitiek van de gevestigde partijen en de negatieve media aandacht , anderzijds door een niet optimale wijze van  marketing door de partij.

In de zuidelijke landen neemt echter de weerstand van de bevolking en daardoor de macht van anti partijen heel sterk toe. Daar draagt natuurlijk de bezuinigingspolitiek van de Eurozone die in het zuiden het pijnlijkst heeft  toegeslagen sterk aan bij. Een politiek die nog vele jaren zal moeten worden voortgezet en waarbij steeds meer mensen zich zullen gaan afvragen of de economie niet sneller zou herstellen buiten die gemeenschappelijke munt.

Zeker nu na de crisis van 2008 nog steeds geen verbetering is opgetreden in de eeconomische situatie, dat de lastenverzwaringen voor bedrijf en consument nog steeds doorgaan en steeds pijnlijker op de levensomstandigheden van de gewone bevolking drukt terwijl daarentegen een kleine toplaag juist in inkomsten en levensomstandigheden vooruit gaat.

Als vijftien jaar na de invoering van de euro deze gemeenschappelijke munt getoond heeft geen economisch succes te scheppen, integendeel tot onhoudbare schulden heeft geleid, tot bailouts als noodhulp heeft moeten leiden en de belasting druk alleen maar heeft laten verzwaren, geen koopkrachtverbetering maar juist vermindering heeft veroorzaakt en er voor vele komende jaren meer van hetzelfde staat te wachten om uit de schuldencrisis te komen, terwijl die komende jaren die schulden nog steeds zullen toenemen, de Eurozone het zorgenkindje van de wereld is geworden, waarin grote landen zoals Italië en Frankijk stagneren of zelfs terugvallen, waar Griekenland met een 30% gekrompen economie en zo'n 200% echte staatschuld als een succes wordt vermeld als er vanuit die diepte enige groei te vermelden valt, waar zelfs een kolos als Duitsland op de rand van de recessie zit, wat moet je dan van zo'n muntunie denken?

Buiten de Eurozone in de EU doen de landen het beter. Het VK toont een flinke groei.

In Brisbane wordt bij de G20 uitgebreid over de Eurozone gepraat. De VS hebben al gezegd dat zij niet alleen voor de wereld kunnen zorgen.  De EU en de Eurozone zijn een rem op de onwikkelking in de wereld. Zij zullen ook hun steentje moeten bijdragen. Er moet groei en schuldenvermindering komen. En bovenal hervorming van sociale en arbeidswetten. Dat durft de EU niet aan, dat is waaraan het al die tijd ontbroken heeft. Want als de bevolkingen  merken wat er dan nog meer van hen geëist gaat worden door die gemeenschappelike munt kan dat goed mis gaan. Zie het verzet in Frankrijk door de vakbonden tegen de door het parlement goedgekeurde maatregelen, die nog maar een druppel op een gloeiende plaat zijn. Kijk naar de Italiaanse Grillo Beppe partij, de Spaanse oppositiepartij en zes maanden uitgegroeid tot tweede partij, zie Griekenland waar men vreest voor  nieuwe verkiezingen.

 

Mooie plannen maken met prachtige grafieken is niet het antwoord. Maar beslissingen nemen en die uitvoeren is wel heel moeilijk.

.