Tussendoortje op 5 November

Het Verdrag van Lissabon en de Zuilen van de EU

Het Verdrag van Lissabon was bedoeld als constitutie, de grondwet voor de Europese Unie. Dat prestigieuse plan werd tot ontzetting van de EC getorpedeeerd door de bevolking van Frankrijk en Nederland waar  in een referendum de concept grondwet verworpen werd. In die landen was een referendum noodzaak en wilde men geen grondwet. Met enkele minieme wijzigingen werd de grondwet snel omgedoopt tot Verdrag waardoor de noodzaak voor een referendum verdween, de regeringsleiders zelf konden beslissen en de mislukte grondwet als Verdrag toch dezelfde status als een grondwet  kreeg.
Ik heb dat altijd  typerend voor de EU gevonden, lukt het op de ene manier niet, dan maar op een andere die hetzelfde oplevert.
Dit verdrag bevat dus de grondslagen van de EU, zoals M Merkel zei van de vrijheid van verkeer van personen, de zuilen van de Unie. Daar mag volgens M Merkel en volgens Barosso niet aan getornd worden. Verdrag is verdrag.
In datzelfde verdrag was echter ook bepaald dat  noch de ECB, noch lidstaten elkaar financiëel direct mochten steunen. Ook een van de zuilen van de Unie. In 2012 werd echter een "noodartikel" in die grondwet gebruikt om dat te omzeilen. Dus in het verdrag stond een clausule waardoor van dat verdrag afgeweken kon worden. Een clausule die kennelijk multi interpretabel was. Een verdrag dus waar naar eigen interpretatie een andere uitleg aan kon worden gegeven, een ontsnappingsclausule. Het verdrag is dus niet zo heilig als menig lidstaat dacht.
Zo ook kon de ECB op basis van een multi interpretabele uitleg van de schaarse artikelen in het verdrag over dat onderwerp zelf de eigen taken zover uitbreiden dat er zelfs procedures over gevoerd worden bij het Europees Hof van Justititie en het Duitse Verfassungsgericht bepaald heeft dat enkele van die taken tegen de Duitse grondwet ingaan.
Zo ook konden EC officials van mening zijn dat die zelfopgelegde taken van de ECB de werking van de Duitse grondwet op die punten te boven gingen en dus die grondwet uischakelden.
Zo ook toen in 2003 zowel Duitsland als Frankrijk zonder consequenties het Stabiliteits en Groei Verdrag konden negeren en een groter begrotingstekort dan toegestaan ongestraft konden goedkeuren.
Zo ook dat in het Stabiliteits en Groei Verdrag ook een ontsnappingsclausule staat die voor meerdere uitleg vatbaar is en zelfs nu door Brussel wordt aangemerkt als flexibiliteit in dat verdrag om aan de bepalingen ervan te tornen.
Zo ook dat Frankrijk en Italië gewoon kunnen aangeven dat het S&G Verdrag uit de tijd is en ze zich er niet meer aan wensen te houden zonder dat dat consequenties heeft.

Waarom zou dat nu ineens niet kunnen bij de uitwassen, want dat die er zijn kan niemand ontkennen, veroorzaakt door die fundamentele zuil van de vrijheid van verkeer, werk en vestiging die door nadere regelgeving als aanvulling op het verdrag door Brussel in de vorm van directieven en aanwijzingen zo is geïnterpreteerd dat  die uitwassen mogelijk werden. Dat zou kunnen  zonder dat het algemeen principe van die vrijheid wordt aangetast.
Nu staat ineens de gehele EU op de kop waar in andere gevallen het gewoon gebeurde zonder drukte. Het wordt zo hoog gespeeld dat het een kwestie van buigen of barsten kan worden. Groot Brittannië of door het stof of uit de EU. Het is ongelofelijk.  Is dat nu meten met twee maten of gewoon politieke dwang.