Energie en Economie

Als er één onderwerp is waar het gevaarlijk manoevreren is dan is dat wel het klimaat en de opwarming. De tegenstellingen tussen voorstanders, de activisten en tegenstanders, de sceptici of zoals activisten hen liever noemen deniers zijn zo verscherpt dat elke publicatie van de een een tegenpublicatie van de ander oproept, dat discussie vrijwel uitgesloten is  en dat de indruk wordt opgewekt  dat de materie ook wel eens ondergeschikt wordt gemaakt  aan de persoon.

De bron van alles zijn temperatuurmetingen die ineens in de vorige eeuw tot vòòr 18 jaar een temperatuurstijging van de aarde toonden die niet toe te schrijven viel aan natuurlijke oorzaken maar door menselijk handelen moest zijn  veroorzaakt en dat het gas CO2 door terugkaatsing van de door de aarde uitgestraalde warmte deze via "forcing" sterker te maakt en dus de aarde extra opwarmde. De oplossing is de productie van CO2 te verminderen dus de uitstoot ervan door de mens te beperken. Alle andere voorspellingen van gevolgen van deze extre verwarming zijn hierop gebaseerd.

Of je nu hierin gelooft of niet  of denkt dat een beperking van die menselijke CO2 niets uit maakt op het geheel ervan  doet er niet toe want de politiek heeft duidelijk de kant van de voorstanders met de kreet "the science is settled" en een door de sceptici dubieus genoemde  consensus die dat zou aantonen gekozen. Het is nu een politieke keus geworden.

Door die stellingname van de politiek wordt de energiepolitiek in de wereld bepaald, vermindering van de CO2 uitstoot door alternatieve energiebronnen en terugdringn van het energiegebruik.

Het lijkt er soms op dat wij leven in een maatschappij van hokjes zonder te beseffen dat al die hokjes elkaar beinvloeden.

Dat idee heb ik heel sterk bij de energiepolitiek  en de economie.

Wij zijn ons er van bewust dat onze concurrentiepositie ten opzichte van de andere EU landen en die daarbuiten afhangt van de kwaliteit, gangbaarheid en productiekosten van onze producten en diensten. Daartoe wordt research verricht, de productieprocessen tot in de perfectie geregeld, personeelsbestanden aangepast, marketing onderzoek gepleegd. We leven in een wereld waar elk land zijn positie tegenover  de andere landen probeert te verbeteren. De economie in de eurozone en de andere landen van de europese unie, behalve die in het Verenigd Koninkrijk stagneert en zit aan de rand van een recessie, die door de politieke situatie in de Oekraine en de door de EU opgelegde sancies tegen Rusland als gevolg daarvan nog verder versterkt.

De composite PMI van Markiteconomics van vandaag laat dat weer zien, zowel productie als pmi zitten maar net boven 0 en 50 respectievelijk.

De vier grote eurozone landen scoren onder de 50, een gevarenteken en lager dan de maanden ervoor.

Een zorgelijke situatie.

Maar als het op de energie aankomt gelden ineens totaal andere overwegingen.

De Europese Unie ziet zichzelf als trendsetter op het gebied van de beperking van de CO2 uitstoot en heeft een schema van beperking ervan opgesteld tot 2030.

Voor 2020 moet er een terugdringen van CO2 zijn van 20%, 20% van de opgewekte electriciteit moet van alternatieve bronnen zijn en er moet 20% bespaard worden op energie. Kijken we alleen naar Duitsland dan zien we dat in plaats van een terugdringen van de CO2 uitstoot deze juist is toegenomen en dat voor het gidsland. Of voor 2020 deze ambitie verwezenlijkt kunnen worden lijkt dan ook twijfelachtig. Wel zal de overgang ongetwijfeld met hoge kosten gepaard gaan.

Al deze kosten moet men economisch als verliespost zien.

Er bestaat immers in de eurozone reeds een perfect werkend systeem van energieopwekking dat eersten voldoende capaciteit heeft en tweedens niet afhankelijk is van beschikbare wind of zon, we hebben dus een goed vraaggericht supply systeem en krijgen daarvoor in de plaats een aanbodgericht intermitterend supply systeem. Ik zeg in plaats daarvan maar moet zeggen daarnaast, want in de perioden dat er geen/te weinig/teveel wind is en/of geen zon dat moet het "oude" systeem het "nieuwe" bijspringen of totaal vervangen. Dus niet alleen economisch onnodig maar ook nog dubbele kosten veroorzakend.

                                            schema energie plannen Europese Unie

In de periode tussen 2020 en 2030 moet de uitstoot tot 40% gereduceerd zijn en de bijdrage van schone energie  minimaal 27% dwz nog meer installeren van alternatieve energiebronnen. De noodzaak van backup centrales blijft echter onverminderd gehandhaafd, er komt immers niet meer wind of zon.

Men moet dus beseffen  dat als er een windpark wordt gebouwd dat bij constante wind 300.000 huizen van stroom kan voorzien  dat minder is bij weinig wind en meer bij grotere windsnelheden en niets bij te sterke wind of te zwakke wind en dat er voor die drie honderd duizend huizen ook een backup systeem moet zijn voor die uren van veel of te weinig wind. Men kan immers niet zonder een electriciteitsvoorziening. Dat backup systeem is de traditionele fossiele/nucleaire stroomvoorziening centrales.

In Groot Brittannië vreest men al voor stroomuitval deze winter omdat de reserves zo smal zijn. België heeft al stroom uit Nederland nodig omdat daar enkele nucleaire centrales zijn uitgevallen en Nederland capaciteit in overvloed heeft. Duitsland moet bij veel wind en zon stroom uitvoeren voor een rampsprijs want dan overtreft het aanbod de vraag. Zijn de weersomstandigheden minder gunstig dan moeten de bruinkool en kolencentrales volop bijspringen want gas is dan te duur en de energieprijzen in Duitsland zijn al verdubbeld in de loop der energiebesparende jaren.

Biomassa neemt een flink plaats is bij de alternatieve stroomopwekking en wordt duurzaam genoemd. Bossen groeien immers weer op na de kap door herbebossing. Daar deze biomassa ook een grote CO2 uitstoot oplevert wordt geaccepteerd door de heraanplant na kap. Wie dat begrijpt? CO2 uitstoot is CO2 uitstoot.

Nu het verband tussen de CO2 doelstellingen en de economische veerkracht. Kan onze kwakkelende economie deze meerkosten opbrengen?

Volgende keer de ervaringen hiermee in Spanje, Duitsland en Groot Brittannië.