en wat dan na de QE?

De voorlopige uitspraak van het Europees Hof over de toelaatbaarheid van het oude OMT programma van de ECB is positief voor de ECB uitgevallen. Het is niet in strijd met de Europese wetgeving. Het valt wel op dat, nadat enkele maanden geleden een van de EU kopstukken al zo ongeveer  had gezegd dat de ECB boven kritiek verheven was nu toegevoegd werd dat de expertise van de ECB ver boven die van anderen uitging, met andere woorden mond dicht en accepteren.

In feite een vrijbrief voor de ECB.

Er blijft nog één punt in het duister: naast de mening van het Duitse Verfassungsgericht dat de Europese wetgeving werd overtreden, die dus nu is getoetst door het Europees Hof en onjuist bevonden,  rest nog de tweede grond van het Verfassungsgericht: het is tegen de Duitse grondwet.

Daar heeft het Europees Hof weer geen jurisdictie over. Dat zet zowel de ECB als de Duitse overheid voor het blok. Als de Duitse Bundesbank (even onafhankelijk als de ECB) weigert mee te werken aan een opkopen van staatsobligaties of andere waardepapieren omdat de bank de grondwet moet respecteren is het gehele QE een dood vogeltje geworden daar Duitsland hoe dan ook 18 % aansprakelijk is in de ECB. Gezien de uitspraak hierover van het Duitse Constitutionele Hof heeft de Bundesbank geen keus. Hij moet de grondwet respecteren.

Zoals over het Europese Unie aspect het Verfassungshof geen jurisdictie heeft, geldt het omgekeerde voor het Europees Hof. Dat heeft geen jurisdictie over de Duitse grondwet. Ook een netelige zaak voor de Duitse regering.

Zoals ik in een vorig stuk zei, het verdrag van Lissabon is niet sluitend. Maar daar waren en zijn wel redenen voor.

De vraag wordt nu of de inflatie inderdaad tot 2% zal stijgen door de QE. De andere vraag of men beseft dat daardoor al de koopkracht zal dalen omdat de lonen zeker niet zullen stijgen. De andere vraag is  of dat de problematiek oplost of alleen QE eeuwig nodig maakt.

De vraag is ook hoe de inflatie te berekenen. De core inflatie wijkt flink af van de "berekenings" inflatie. 

De vraag is zelfs ook in hoeverre we een nieuwere benadering van het inflatievraagstuk  zouden moeten ontwerpen gezien het mondiale karakter van de disinflatie/deflatie. Het is wellicht beter meer de nadruk op de koopkracht, de vraag kant, te leggen en de mogelijkheden de productiekosten meer in lijn te krijgen met die van andere landen.

Onze benadering nu is defensief en ongericht. Niemand weet waar het vers geprinte geld via de banken heengaat. Structureel verandert er niets. Ons aanbod op de wereldmarkt, de productiekosten moeten veranderen, soepeler arbeidsbeleid, multi inzetbaarheid. De starheid die nu heerst moet veranderen in snelle aanpassing. Dat kan niet in de huidige eurozone waar bureaucratie, onderlinge concurrentie en behoudzucht remmend werken.