jeudi 15 janvier 2015


Monnet en Schuman
hadden zij dat nu voor ogen
Bij rechtspraak denkt men aan wetten. Daarom kan het doodrijden door hardrijders zo belachelijk laag bestraft worden. Het gevoel van recht spoort dan niet met de wet. De rechters moeten de wet toepassen en zich niet laten leiden door andere overwegingen. Dat vermelden ze dan ook in hun uitleg van het vonnis als dat vreemd op de betrokkenen overkomt.

 Als we nu de voorlopige opinie van de advocaat generaal van het Europees Hof lezen over de OMT zaak dan zou men de indruk kunnen krijgen dat hier aan de veronderstelde belangen van de Europese Unie en in dit speciale geval de eurozone grotere waarde wordt  gehecht dan aan de Europese Unie wetgeving. Daar moet zelfs nog aan worden toegevoegd dat de advocaat generaal zo'n grote waarde schenkt aan de expertise van de Europese Centrale Bank dat kritiek erop vermeden zou moeten worden. De indruk zou kunnen worden gewekt  dat daaraan juist grotere waarde wordt gehecht dan aan de interpretatie van de EU wetgeving.

Deze voorlopige opinie heeft grote consequenties. Het Duitse Grondwettelijke Hof heeft als uitspraak in deze zaak verklaard dat de OMT tegen de EU  wetgeving in gaat en hebben dat deel van de zaak doorverwezen naar het EH. Zij hebben ook de uitspraak gedaan dat de OMT in strijd is met de Duitse grondwet.

Als ik de visie volg van Ambrose Evans-Pritchard in de Financial Telegraph dan is het EH zo een bedreiging voor al onze democratieën. Volgens hem heeft het zich wettelijke boven de zelfstandige staat Duitsland gesteld door deze voorlopige opinie en impliciet daarmee ook boven die van het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Denemarken.

De advocaat generaal heeft de zorgvuldige bevindingen van het Duitse Verfassungsgericht  afgewimpeld en wil Duitsland dwingen zich daarbij neer te leggen.

Deze opinie is een toenemend naar zich toetrekken van EU primaatschap.

Als Karlsruhe dit accepteert is de implicatie, zo zegt Ambrose-Pritchard, dat Duitsland niet langer een volledig zelf regerende souvereine staat is.

De advocaat generaal weet dat hij een conflict riskeert.

Hij zei echter: "het lijkt mij een bijna onmogelijke taak deze unie in stand te houden zoals we deze nu kennen, als hij onderworpen wordt aan absolute voorbehouden, slecht gedefiniëerd en  in feite onderworpen aan de discretie van elk van de lidstaten".

Dit betekent keihard de onderwerping van de lidstaten aan de EU.

Dit is meer een politiek statement dan een interpretatie van het EU recht. Het verandert het karakter van de Europese Unie van een verdrag tussen zelfstandige staten in een superstaat met beslissingsrecht over alles.

Dat is door de Duitse Verfassungshof rechters bestreden door hun uitspraak en is daarvoor al meermalen door hen aangekaart.


De kwestie is des te merkwaardiger omdat de Duitse coalitie de voorlopige opinie van het EH juist toejuicht.

Het Grondwettelijke Hof in conflict met de Duitse politiek. Het Grondwettelijk Hof is er juist om te voorkomen dat de grondwet door de politiek wordt omzeild of genegeerd. Het voert zijn taak op de juiste wijze uit door dit oordeel te vellen.

Het laatste woord over deze zaak is dus nog lang niet gevallen.

In feite is de gang van zaken  weer een gevolg van de hybride verdragen die enerzijds zouden leiden tot een centraal geleide en bestuurde politieke unie met terzijde schuiven van de oorspronkelijke lidstaten en anderzijds juist de fiscale politiek bij die lidstaten heeft ondergebracht om hun financiële onafhankelijkheid te waarborgen.

Buigt het Verfassungshof en krijgt de EU de door de advocaat generaal gesuggereerde suprematie dan is de teerling geworpen. Dan zijn de lidstaten niet meer het leidende principe van de EU maar het lijdend voorwerp. Natuurlijk zal die ontwikkeling niet abrupt zijn. Maar is eenmaal het principe vastgelegd dan is de rest geduld en langzaam doorzetten.

Nu is het afwachten van de definitieve uitspraak van het EH over enkele maanden. En daarna op de reactie  van het Verfassungsgericht. Dan is beslist hoe de toekomst van de EU eruit zal zien.

En waar zouden die duizend miljard euro terechtkomen? Zouden Draghi en de ECB dat kunnen zeggen?


Dat doet natuurlijk niets af van het feit dat er dus zeg 1000 miljard nieuwe euros worden bijgedrukt die hun weg de wereld in zullen vinden maar niet naar de eurozone economie. Die is bezig het hoofd boven water te houden. Dat bewijst de goedkope ECB lening aan banken die al twee keer mislukt is wegens gebrek aan belangstelling van het bedrijfsleven.
Die lening was voor de banken beperkt tot investeringen in het eurozone bedrijfsleven. Die duizend miljard euro die zij krijgen in ruil voor waardepapieren met een geschatte waarde hebben geen verplichte bestemming eurozone, er is geen beperking. Die kunnen de banken naar de meest winstgevende objecten buiten de eurozone leiden.
En de twijfel over enig voor de eurzone gunstig effect neemt toe. De officiciële reden voor de QE: de inflatie op 2% brengen wordt behalve in Japan nergens gehaald. In Japan leidt hij tot zulke grote schulden dat niemand durft te voorspellen wat de uitkomst zal zijn.


Zouden Monnet en Schuman dit alles voorzien hebben toen zij de grondslagen legden voor de Europese Economische Gemeenschap.












Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire