Schone Schijn en Barre Feiten

15.55 uur. laatste gedachten:  als we alleen al die voorwaarde van 3,5% primair budget surplus die de ministers van financiën van de Eurozone Griekenland willen opleggen ook op de andere eurolanden zouden willen toepassen. wat zou er dan uit de kast komen? snijden in andermans vlees is altijd eenvoudiger dan in het eigen.

gedachtenspinsels niet alleen over Griekenland maar het groter verband

 

De Griekse crisis wordt dit weekend bezworen. Niet bevroren, niet opgelost. Hij zal eindigen in onenigheid binnen de eurogroep waar de austerity botst met de flexibiliteit. Hooguit zal er een compromis uit voortkomen dat vlees noch vis is en zeker geen oplossing. Het voortmodder scenario.

Het gaat niet alleen om Griekenland, het gaat om de richting waarin de eurozone en dus ook de EU heengaat: een strak vast houden aan de austerity politiek, de bezuinigingen die voornamelijk over de rug van de burgers worden uitgevochten en een positieve fiscale balans moeten opleveren of de lossere schulden politiek nodig voor investeringen om de groei te bevorderen.

Zo'n positieve fiscale balans heeft zelfs Griekenland eind 2014 bereikt toen het een primair overschot had: voor het eerst had Griekenland minder uitgegeven dan er binnenkwam. Een soort bizar schijnsucces in een land waar de economie in vijf jaar tijd met 25% was gekrompen en de werkloosheid 25% bedroeg en 30% van de burgers vrijwel onder de armoedegrens moest leven.

Als dat na vijf jaren Troika toezicht of bewind met austerity wordt bereikt, die tot doel heeft de economische groei te bevorderen en alleen dit rekensuccesje boekt.

Intussen zijn dan de Griekse schulden nog van 300 miljard euro in 2010, toen al een zo hoge schuld dat Griekenland op de kapitaalmarkt meer dan 10%  rente moest betalen voor nieuwe leningen, onhoudbaar groot derhalve maar nu nog gestegen tot 330 miljard in juli 2015.

Ondanks een haircut door private schuldeisers van bijna 80%.  De schuld was onhoudbaar en is onhoudbaar.

Daar moet dus een oplossing voor komen, schuldsanering, debt relief. Voor Duitsland een verboden woord maar voor Griekenland essentieel.

Natuurlijk kan men de Griekse regering de schuld geven die halstarrig tegenwerkte bij de door de Troika opgelegde hervormingen. Maar dat is maar voor een klein deel de oorzaak.

Het argument dat het bij andere bailout landen wel is gelukt? Kijk eens naar de staatsschulden en werkloosheid en begrotingstekorten in die landen.

 

Dan overpeins ik waar een fout kan zijn gemaakt.

Was dat in Maastricht toen de geboorte van de euro werd aangekondigd en onze leiders  dachten dat er daardoor een harmonieuze samenwerking zou komen tussen de landen die alom welvaart en volledige werkgelegenheid zou brengen, een natuurlijke convergentie?  

Was dat toen de limieten van een begrotingstekort van 3%  en staatsschuld van 60% werden vastgelegd?

Was dat in 1999/2000/2001 toen er al gesjoemeld werd met de toelatings criteria tot de EMU?

Was het in 2003 toen Duitsland en Frankrijk ongestraft de 3% begrotingstekort regel schonden?

Was het in 2010 toen het bailout verbod uit het verdrag van Lissabon door een niet ter zake doende noodclausule werd omzeild en Griekenland de eerst bailout injectie kreeg toebedeeld?

Was het toen deze adhoc omzeilingen blijvend werden gemaakt door het ESM verdrag te tekenen?

Was het toen nog twee andere lidstaten tot een bailout genoodzaakt werden en Spanje zich zo uit alle macht verzette dat er daar een andere weg gevonden werd om de banken te herkapitaliseren na de huizen bubble en zo zelfstandig bleef?

Was het toen Draghi zijn beroemde uitspraak deed de euro kost wat kost overeind te houden wat de rente voor de obligatieleningen van zwakke eurolanden zo laag hield dat de draagbaarheid ervan behouden werd en de kaptaalmarkten gaarne uitleenden onder deze Draghi paraplu?

Was het toen Griekenland in plaats van het tot een schuldensanering te laten komen bailouts kreeg die voor het allergrootste deel dienden om bestaande schulden om te zetten in nieuwe wat bij een derde bailoutperiode wederom het geval zou zijn?

 

Dit alles culmineert nu in de vraag of Griekenland binnen de eurozone mag blijven en via een derde bailout de schulden nog verder voor zich uit mag schuiven, zover dat ze wel weg lijken te zijn of dat de Griekenland de eurozone wel moet verlaten, gedwongen omdat het binnen de eurozone niet kan devalueren en daar afhankelijk is van de onafhankelijke ECB voor zijn financiering plaats van een eigen centrale bank te hebben en dus zonder een nieuwe bailout en met de ECB als financier niet binnen de eurozone  kan overleven.

 

Welk van de twee het wordt zouden we in theorie vanavond moeten weten. Maar of dat inderdaad zo zal zijn? En waar blijven dan die schulden?

 

Hoeveel vraagtekens heeft de euro niet gebracht zo te zien en hoeveel welvaart en volledige werkgelegenheid. Heeft hij de volkeren harmonieus nader tot elkaar gebracht. Aan wat er bekend is over deze laatste vergadering van de financiële ministers zou men dat niet zeggen. Als men de kranten leest blijkt daar er ook niet veel van.

Het lijkt er verdacht veel op dat men het idee heeft dat men nu eenmaal met die euro opgescheept zit en niet dat men er zoveel vreugde, voordeel, welvaart en werkgelegenheid door opgediend krijgt.

Schone schijn en barre feiten.

Maar zoals alles wat ik voor mezelf in dit blog schrijf, het zijn mijn conclusies die ik uit het feitenmateriaal trek. Er zullen velen zijn die er anders over denken.