Griekenland, de nachtmerrie van de eurozone

 

pijnlijke overpeinzingen over meer van hetzelfde patentmedicijn dat de kwaal versterkt of.....

 

Ok, Griekenland is door de knieën gegaan, Tsipras heeft al zijn beloftes af moeten zweren, de eurozone heeft getriomfeerd en nu komt het goed voorbereide eindspel, Griekenland weer op het goede spoor en tot bloei te brengen door een imaginair primair overschot van 3,5% te eisen in ruil voor een derde bailout.

Zo zien we de prognose voor de omvang en financiering van de bailout.

86 miljard euro maximaal voor een periode van drie jaar.

40 à 50 miljard ESM,

16 miljard IMF, hoewel Griekenland niet wil dat het IMF meedoet.

20 à 30 miljard privatisering Griekse assets--> dus door Griekenland zelf op te brengen, koekje van eigen deeg.

Het beproefde recept dat al twee bailouts ervaring heeft: krimpende economie, groter tekort, groter schuld. Maar een grotere dosis. Want dat zal wel helpen. De politici weten het. En zij kunnen het weten.

 Benodigd brugkapitaal tot bailout rond is: 12 miljard euro

terug te betalen schulden aan de eurozone, ESM, ECB, bilateraal:

circa 19,2 miljard 2015, 

circa 7,9 miljard 2016, 

circa 7,9 miljard 2017,

circa 3,5 miljard 2018.

 

maar er doemen nieuwe nieuwe obstakels op:

EEN

een uitgelekt rapport van het IMF spreekt over een dramatische verslechtering  van de houdbaarheid van de Griekse staatssschuld die erop wijst dat debt relief, schuldverzachting, nodig is op een schaal die veel verder gaat dan wat tot op heden in beschouwing was genomen en wat door het ESM  is voorgesteld.

De Griekse schulden berg zal een piek bereiken van 200%. Komt er geen afschrijving, uitgesloten geacht omdat het illegaal is onder de EU wetgeving, dan moet er een grace period, moratorium, komen van nog eens dertig jaar geldend voor alle uitstaande schulden.

Tot nu toe is er nog geen toezegging gedaan over zo'n uitstel van terugbetaling, dat maakt onderdeel uit van de bailout besprekingen.

Maar het IMF kan niet meedoen indien er geen debt relief in is opgenomen. Dat zou tegen de IMF regels zijn.

TWEE.

De financiering van het overbruggings krediet levert problemen op. 12 miljard euro moet binnen enkele dagen beschikbaar komen. Een mogelijke bron, het oude EFSM, zou dat geld kunnen lenen op onderpand van de EU begroting. Groot Brittannië maakt daar bezwaar tegen, want dan zou het VK voor 1 miljard euro mee moeten doen en er is een politieke overeenkomst met Groot Brittanië dat het EFSM nooit meer gebruikt zou worden (alles is nu toch ESM). En het VK is geen onderdeel van de eurozone. Maar, let nu op, een politieke overeenkomst heeft geen wettelijke basis en geldt dus niet. Osborne, de Britse Minister van Financiën "is not pleased". Nood breekt wet.

Het is niet alles goud wat er blinkt.

 

Afgezien van deze nieuw opdoemende problemen voor een al schuldoverladen eurozone (meer dan 95% van het GDP)  waar de schulden weelderiger tieren dan de  inkomsten is er ook de enorme reputatiesschade op moreel gebied die de zone heeft geleden door de geldoorlog tegen Griekenland en de reputatieschade voor al diegenen die gezegd hebben geen cent meer en geen bailout meer voor Griekenland te gedogen.

Wat betekent dit voor Griekenland dat volgens het IMF na die piek van 200% staatsschuld daarna in 2022 nog een schuld van 170% zal hebben.

En dan weten wij uit ervaring dat de schattingen immers nog gunstiger zijn dan de barre werkelijkheid toont.

Niemand waagt zich aan een schatting van hoe het een vrij Griekenland zou vergaan dat zijn eigen munt invoert, devalueert, onderhandelt over schuldsanering en een nieuw begin aandurft. Een Griekenland dat de moed heeft de oude garde overboord te zetten en af te rekenen met zelfverrijking, belastingontduiking, corruptie, verstikkende bureaucratie door een moderne doelgerichte bedrijfs/staatsadministratie op te zetten.

Want datzelfde wil men nu laten gebeuren maar dan als onderhorig aan de eurozone dwang. Wie zegt dat dat een vrij Griekenland nooit zal lukken moet weten dat het onder eurozone dwang zeker geen kans van slagen zal hebben.

De keus is armoede in gebondenheid of armoede in vrijheid. Afhankelijkheid of eigen verantwoordelijkheid. In de dwangbuis van de opgelegde eurozone austerity of in de keuze van het beste in de omstandigheden. Pragmatisme in plaats van ideologie. Niet opgelegd maar verkozen. Maar keihard in de aanpak.

 

.