De advocaat van de duivel

 

Zelden word je zo op je wenken bediend.

Nauwelijks mijmer ik over de dreiging van verdere integratie van de eurozone onder het motief  dat dat de euro zou versterken en crises voorkomen of Hollande komt met het 'oude' plan voor de dag om in de eurozone naast de nationale regeringen een eurozone regering te vormen compleet met parlement, president, begroting. Het enige wat nog openstaat is de voertaal van deze staat die boven de nationale staten  en naast het EU parlement en de vijf presidenten daarvan komt te staan.

Pechtold staat al te juichen van vreugde. Hij is voor!!

Vervolgens geeft Krugman, de Nobel prijs winnaar uiting aan zijn teleurstelling  in de Griekse regering omdat deze geen  plan B had bij de onderhandelingen en dus geen vuist kon maken. Duidelijk bedoelt hij wat ik al zei: geen eigen munt achter de hand die de bankensluiting had kunnen voorkomen. Dat was inderdaad verbazingwekkend.

 

Dat als hapje vooraf. Nu het duivels gedeelte.

 

Vergelijk eens de financiële en economische kracht van de eurozonelanden vergeleken met die van de EU niet euro landen. Een grove vergelijking maar alleen om aan te tonen dat zij gezamenlijk genomen niet zoveel van elkaar verschillen.

GDP EU 18460      Eurozone 13402 miljard dollars

schuld EU 86,8%   Eurozone 91,1%

begrotingstekort EU 2,9%       Eurozone 2,4%

De verschillen tussen de twee Europese Regios (om die term er even voor te gebruiken) lopen inderdaad niet al te sterk uit elkaar en zijn overbrugbaar.

Daaruit zou men kunnen concluderen dat er geen ernstige problemen zouden ontstaan als de twee in elkaar gevlochten zouden worden.

Dat is tenslotte het einddoel van de Europese Unie, alle lidstaten voeren dan de euro. Iedere lidstaat die aan de toelatingseisen voldoet is zelfs verplicht de euro in te voeren.

Die toelatingseisen vormen tot nu toe een barrière, vele landen voldoen er niet aan. Theoretisch is dat juist maar daar tegenover staat dat de huidige lidstaten evenmin nog aan die toelatingseisen voldoen.

De EU niet euro landen zouden dus niet uit de toon vallen als zij tot de eurozone zouden toetreden. Zij scoren net onder de 3% begrotingstekort eis en de staatsschuld is zelfs gunstiger dan bij de eurozone. Laat dus even die 60% eis  vallen en we hebben een EU die helemaal eurogebied is.

Denemarken en Groot Brittannië hebben vrije keuze maar isoleren zich volkomen als zij dan niet meegaan naar de euro, maar wel aan alle Euro wetten gebonden zijn. Een zware  druk dus om ook toe te treden of voor Groot Brittannië om af te haken.

 

De financiële en organisatorische voordelen springen direct in het oog.

De ECB kan voor de gehele Europese Unie gaan functioneren.

Het bestaande EU parlement strekt dan zijn competentie volledig uit over de gehele EUeurozone. Natuurlijk moeten de bevoegdheden ervan zo worden uitgebreid dat het dezelfde rechten heeft als nu de nationale parlementen.

De 28 (of zijn het 29) EU commissarissen kunnen met hun staf naar huis  want hun plaats wordt ingenomen door ministeries bevolkt door ministers die door de coalitie partners in het parlement  benoemd worden en gecontroleerd worden door het parlement. De president van de EU wordt door de bevolking gekozen en is slechts één keer herkiesbaar.

De diverse opleidingen en diploma's worden overal erkend en overal geaccepteerd.

 

Het ESM is overbodig geworden en kan worden opgeheven evenals alle commissies die zich met de oude eurozone bezighielden.

De bevoegdheden van de EU rekenkamer worden zo uitgebreid dat een continue controle op de ministeries mogelijk worden.

De subsidieringssystemen  worden vervangen door allocaties door de betrokken ministeries en elk zittingsjaar aan het parlement ter goedkeuring voorgelegd.

Het parlement en regering krijgen als vestigingsplaats 's Gravenhage dat toch al diverse internationale organisaties herbergt (ik kan het niet laten mijn eigen land wat naar voren te schuiven).

 

Deze reorganisatie stroomlijnt de EU, miniseert de bureaucratie en bespaart jaarlijks vele tientallen miljarden aan kosten en brengt de EU op één lijn met de Verenigde Staten.

 

Het impliceert wel dat dan voormalige onafhankelijke staten het grootste deel van hun taken kwijtraken maar wel de specifiek regionale zaken blijven behartigen. Ook daar treedt dus een grote vermindering van de bureaucratie op.

 

Tenslotte: Het Amerikaans wordt de officiële taal van de Europese Unie. Deze taal hiervoor kiezen heeft vele voordelen en geen enkel lid wordt op de tenen getrapt.

Het Amerikaans is tenslotte al de wereld handels taal, internet taal, luchtvaart taal en veel van de diplomatieke taal. Het bespaart vele tientallen miljarden aan vertaal kosten.

Bovendien is een federale staat zonder eigen taal een abominatie en is één gemeenschappelijke taal nodig om de arbeidsmobiliteit mogelijk te maken.

 

Het is maar een onvolledige schets maar genoeg om een indruk te vormen.

 

Tot zover als advocaat van de duivel.

 

Dit is natuurlijk een diep ingrijpende oplossing.

Maar logisch redenerend zou het het onvermijdelijke eindtrajct van de Europese Unie zijn.

Maar de essentiële vraag is of er  zelfs maar één enkel land is dat bereid zou zijn zijn politieke onafhankelijkheid voor dit ideaal op te geven?

Want er worden wel steeds stapjes genomen in de richting van verdere integratie maar zelfs Hollande laat alles zoals het is en wil alleen nog een bureaucratisch laagje eroverheen met behoud van politieke zelfstandigeid.

Missschien is het in werkelijkheid niet zo opvallend als ik het ervaar,  maar ik zie bij elk stapje dat het woord integratie uitsluitend over de centen (nou ja honderden miljarden) gaat maar dat alle nationale stekels overeind gaan staan als er over politieke integratie met afstaan van politieke macht wordt gesproken.

Maar Brussel heeft daartoe al het door directieven gevoede sluipende alleenrecht. Maar dat gaat zonder democratie en daar ontstaat een steeds sterkere afkeer van.

Het wakkert nationalistische gevoelens bij de bevolkingen juist aan.

 

Maar wat wordt dan de toekomst van de eurozone en ultiem de EU.