Vluchtelingen, Asielzoekers, Migranten, de Doofpot Cultuur en Duitsland

Niet alleen is de situatie nu  duidelijk uit de hand gelopen maar men verwacht dit jaar weer zo'n 1.500.000 en de komende jaren potentiëel tien miljoen migranten. Natuurlijk zijn dat slagen in de lucht maar het is wel zeker dat er nu al meer dan 20 miljoen vluchtelingen zijn. Dat maakt de besluitvorming  over de migranten strategie des te belangrijker.

In feite heeft Mw Merkel tot nu toe de migrantenpolitiek van de Europese Unie bepaald. Zij wil geen bovengrens aan het aantal toe te laten migranten maar wil wel dat het aantal afneemt. Zij wil dat alle Syriërs zonder meer verblijfsvergunningen krijgen. Zij wil ook dat de andere Europese lidstaten een evenredig deel van die migranten opneemt. Zo worden de lidstaten door Duitsland voor een fait accompli gesteld. "Angela Merkel nimmt Europa in Geiselhaft" luidt een krantenkop.

In Duitsland is er, vreemd genoeg, meer kritiek op deze gang van zaken dan in de Europese Commissie die het Merkelpad braaf volgt en deze door haar gewenste verdeling oplegt. Hetgeen niet in dank wordt afgenomen door de Oost Europese lidstaten die duidelijk stellen dat zij zelf willen bepalen wie zij tot hun landen toelaten.

Ik heb steeds gedacht dat de term vluchtelingen voor de migranten een onjuiste was en dat de term vluchtelingen wellicht juist  gebruikt werd om een breder maatschappelijk draagvlak te scheppen. En ik geloof ook dat het beeld dat men zich schept van vluchtelingen niet spoort met de werkelijkheid.

Ik heb steeds volgehouden dat het gaat om oud vluchtelingen die via een veilig land zich illegaal toegang hebben verschaft tot de Europese Unie. Die in de EU dan ook niet de status en rechtspositie van vluchtelingen hebben maar van migranten. Zij hebben in een veilig land asiel gekregen.

Nu lees ik in de  Spiegel On Line een bijdrage van de oud Verfassungsrichter Di Fabio waarin hij stelt dat de Bond twee mogeljjkheden heeft:

-het individuele recht op asiel dat echter een individuele beoordeling bij vluchtelingen kent waarbij bovendien de drie staten regeling geldt: personen die via een veilige derde staat binnen reizen geen recht op asiel kunnen laten gelden al worden zij in hun eigen land vervolgd.

-Als alternatief kan de Bond een breed internationaal vluchtelingen begrip als grond nemen. Dan is echter een contigentering en capaciteitsbegrenzing verplicht.

Bij dit alles moeten ook steeds de belangen van de deelstaten niet geschonden mogen worden.

In Duitsland zelf tekent zich ook een scherp verschil af tussen links en niet links af over de kwestie.

Ook in Zweden blijkt dat er zelf censuur geweest is over een aanrandings golf door migranten. Ook daar heeft  het principe gegolden dat niets mocht worden gepubliceerd om het beeld niet te vertroebelen en omdat het onrust onder de bevolking zou kunnen veroorzaken. Niet alleen in Duitsland dus. Vlak Nederland ook niet uit.

Het gevolg is natuurlijk dat de Poolse regering deze ook politieke censuur in andere EU landen ziet in het  licht van de morele verontwaardings golf om de publieke omroep, niet meer 33% van alle omroep aktiviteiten, in Polen tot een staatsomroep te maken.

Dan weet men dat dat de stem van de regering is.

In de andere landen is het dus ook de stem van de regering maar daar is het verborgen.

De Oost Europese lidstaten wijzen natuurlijk ook op de massa aanrandingen als motief voor hun weigeren deel te nemen aan een algemene verdeling van de migranten. 

Men wauwelt over integratie. Ik zeg wauwelen met opzet. Wat is integratie? Men moet het duidelijk zeggen. Het gaat om zich aanpassen aan de westerse cultuur. Wil men dat niet dan moet men de consequenties dragen en blijven leven in armoede of oorlogsdreiging met behoud van eigen cultuur. In het westen willen wonen en de eigen cultuur handhaven is eten van twee walletjes. En het is onderdehand ook wel klip en klaar dat de twee culturen naast elkaar onmogelijk zijn. Onze cultuur moet wijken of de hunne. Tot nu toe hebben wij gekozen voor hun cultuur vermomd als multiculturele samenleving vooral gedreven door links. Wij moeten onze kerstbomen weglaten in  scholen, kerstfeesten worden afgeschaft want dat zou de binnenkomers kunnen kwetsen.

 Tot nu toe zijn alle pogingen om daarin verandering te brengen gestuit op beschuldigingen van fascisme, racisme, discriminatie, nazisme, uiterst rechts.

De overheid heeft dapper meegedaan alle berichtgeving die de bewijzen aanvoerde dat deze politiek ondeugdelijk was buiten te houden. De mainstream media hebben daaraan alle medewerking verleend.

Het is zeer waarschijnlijk dat de binnenkomers nu binnen de noodopvang en de asielcentra hun eigen cultuur moeiteloos kunnen doorzetten. Dat blijkt uit de schaarse berichtgeving hierover. Als er nu één benadering fataal is voor een aanpassing aan onze cultuur dat is het wel dat toe te laten.

Van het eerste begin af aan moet onze cultuur gehandhaafd worden, juist ook in die centra. Willen de binnenkomers zich daar niet aan onderwerpen dan hebben zij de keus. Ze kunnen dan weggaan.

Maar een eerste vereiste is dat er dan ook scherp toezicht is in die centra en opvang. Dat gebeurt nu duidelijk niet. Dat betekent voor hen dat zij hun levenswijze niet behoeven te veranderen. Dat vrouwen hun plaats moeten weten, dat  christenen vervolgd mogen worden. Dat vechtpartijen bepalen wie de macht heeft.

Natuurlijk is het migranten probleem een potentiëel punt van onvrede in de Europese Unie.

Maar niet het enige. De teruglopende wereldeconomie, het opkomend nationalisme (ook door het migranten probleem verscherpt), de toekomst in de eurozone, austerity of flexibiliteit, de schuldenberg van de eurozone lidstaten, op enkele na de hoogste in de wereld,  euro parlement en regering, EU de superstaat of zoals het VK wil terughoudend, de verhouding tot Turkije en de Oekraine, de enorm toenemende kosten door de migranten kwestie (alleen in Duitsland voor de deelstaten als geschat op 20 miljard).

2016 wordt het make or break jaar.