=====================================================================
Naast dit blog plaats ik in naarhethemleek.blogspot.com  gedachtenspinsels die langer actueel blijven.
als eerste de davos bankiers conferentie.
22 januari: De Toverstok van Draghi     Quantitative Easing  bonus of malus
op naarhethemleek.blogspot.com

=====================================================================

Vervolg op de Never Ending Migration Crisis

De Grote Uitdaging

Daadkracht in plaats van Afhankelijkheid. Een Nieuwe Strategie in plaats van het Wegkijken  en Doorsukkelen.

Illegal Migrants, Asylum Seekers, Refugees, Wishful Thinking en de Boze Droom

De Europese Unie lijkt er van uit te gaan dat als zij maar vergaderen en oekases uitvaardigen de boze dingen vanzelf weggaan.  Wishful Thinking noemen de Engelsen het. Wegwensen.

Vaak is het gevolg het tegenovergestelde van de bedoeling.

De Raad van Regeringsleiders overweegt nu in pure wanhoop het principe van het "eerste veilige land"  op te geven.

De UN regel is dat vluchtelingen voor oorlogsgeweld e.d. in het eerst veilige land waar zij terecht komen asiel moeten aanvragen.
Zij mogen dus niet een veilig land binnengaan en dan doorreizen naar een tweede veilig land.
Het illegaal binnenreizen van het eerste veilige land en daar asiel aanvragen is niet strafbaar volgens deze regel.
Maar dan doorreizen naar een tweede is wel illegaal en strafbaar.
Dat wil dus zeggen dat de migranten niet zelf kunnen uitkiezen in welk land zij asiel willen aanvragen.
Dat wil ook zeggen dat al de migranten, ten onrechte vluchtelingen genoemd, die via een veilig land zoals Turkije bijvoorbeeld, de Europese Unie binnenkomen dat illegaal doen en strafbaar zijn volgens de regels van de UNHCR.
Dat geeft de Europese Unie ook het recht die illegale migranten terug te sturen naar dat eerste veilige land.

Dit alles  heeft dus niets te maken met het feit dat deze mensen, althans dat is de gangbare mening, aan een armoedig bestaan in dat eerste veilige land proberen te ontkomen. Maar wel het geld hebben om daarvoor flink te betalen.

Want, dat moeten wij niet vergeten,  het overgrote deel van de vluchtelingen in het eerste veilige land hebben die geldmiddelen om voor de overtocht te betalen niet en moeten in dat "eerste veilige land" blijven.
En, het klinkt misschien wreed maar het valt niet te ontkennen, degenen die het geld ervoor bezitten, kennen de risico's. De gevaren van de oversteek zijn algemeen bekend via de mainstreammedia en internet.

De verontwaardiging die in de Europese Unie opstak toen Polen in 2014, geloof ik, al zei dat het ilegale immigranten waren is dus volkomen onterecht.

De praktijk is echter dat deze illegale migranten wel met eenaantal van  miljoenen ongestoord de Europese Unie kunnen binnen stromen en dan door het Schengen accoord gesteund alle EU landen kunnen doorkruisen. Illegaal binnenkomen en dan legaal alle niet gecontroleerde grenzen oversteken. Vervolgens asiel aanvragen in het gewenste toekomstige woonland. Althans, dat is de bedoeling.
Omdat bepaalde lidstaten, die een gunstig vestigingsland lijken, overspoeld worden, sluiten deze voor de migranten de grenzen geheel of gedeeltelijk. Zij kunnen de migranten zelfs terugsturen naar Griekenland  of Italië die voor hen de eerste EU veilige landen zijn. In de praktijk uitgesloten want die landen zijn al overvol. Het Schengen accoord loopt daardoor gevaar en dat vrije verkeer van personen is een van de grondrechten van de EU. Dat geldt dan wel volgens het verdrag alleen voor diegenen die legaal in de EU verblijven.
Dus is de oplossing die de Raad van Regeringsleiders overweegt de regel van het eerste veilige land af te schaffen.
Dat wil dus zeggen dat de illegale migranten inderdaad zelf het land kunnen uitkiezen waar zij asiel willen aanvragen en dus niet meer terugestuurd kunnen worden naar dat eerste veilige land.
Geen oplossing van het migranteprobleem dus maar een wijken voor de werkelijkheid en zo de Schengenzone redden.
Het juridische gevolg is echter dat er dan ook geen illegale migranten dwingend teruggestuurd kunnen worden naar het eerste veilige land buiten de Europese Unie.
Rusland heeft dus al geweigerd migranten van Noorwegen terug te nemen.
Dus een nieuwe regeling die het Schengen probleem omzeilt lost niets op van de doorgaande stroom illegale migranten maar maakt het "binnen is blijvend binnen" nog duidelijker. En de rijkdom van de Europese Unie, althans van een aantal lidstaten ervan, zal als een magneet de tientallen miljoenen illegale migranten aantrekken.
Nog aangemoedigd door Duitsland dat na een ruimhartig openlijk welkom uit te spreken nog steeds dat welkom handhaaft door geen bovengrens te willen stellen aan het aantal en bovendien een automatische goedkeuring en dus verschaffen van een verblijfsvergunning voor alle Syrische illegale migranten hanteert.
Zo bevinden zich  er in Duitsland alleen al 600.000 illegale migranten die niet geadministreerd zijn dus ongecontroleerd rondlopen. De overigen zijn alleen op primitieve wijze geregistreerd, maar er  is op geen enkele manier een aanvang gemaakt met de massale  asielaanvrage en de beoordeling daarvan. Het blijkt mogelijk zich meermalen te laten registreren en een voorlopig bewijs voor verblijf te verkrijgen.
Al die volgens sommigen honderden miljoenen in de wereld die op de vlucht zijn zouden in principe naar de Europese Unie willen gaan aangetrokken door de veiligheid, de hoge levensstandaard daar en de goede sociale voorzieningen ook voor migranten.
De enige manier om dat te voorkomen is de toegang tot de EU te bemoeilijken en de goede voorzieningen voor illigale migranten te miniseren.
Gezien alle internationale en EU regelingen is dat bijzonder ingewikkeld. De migrantenkwestie wordt niet in een een consistente centraal afgestelde regelgeving geregeld. De ene regelgeving kan de andere zelfs tegenspreken.

Enkele van de vele officiële organisaties die zich met het migranten vraagstuk bezig houden en regelingen treffen.

- Council of Europe

- Charter of Fundamental Rights of the European Union
- European Union Accession to the European Union Convention of Human Rights
- United Nation High Representative for Refugees.
- het Zeerecht

Voor degenen die  iets meer willen weten over hoe dat nu zit met de migranten naar de Europese Unie is er een goede gids:   "Handbook on European law relating to asylum, borders and immigration", 273 pagina's dik.

Al lezende begin je dan te begrijpen dat het een vijver is waar iedereen uit kan vissen wat hem zint.

De enige zinnige manier om de onstuitbare instroom van illegale migranten te beperken is het scheppen van een soort  doorgangszone waar ze hun asiel aanvrage kunnen doen en vanwaar uit ze zich niet vrijelijks in de EU kunnen verplaatsen.

Dat laatste is gezien de Schengenzone alleen mogelijk op een gebied dat afgesloten is van de rest van de Europese Unie.
Daar wordt de asielaanvraag ingediend, daar valt de beslissing of het inderdaad mensen zijn die vallen onder de vervolgings definities van de UNHCR en een tijdelijke verblijfsvergunning kunnen krijgen en  degenen die daar niet voor in aanmerking komen en dus teruggestuurd moeten worden naar het land van oorsprong of het eerste veilige land.

Dan kom ik dus weer op mijn stokpaardje: kom met Griekenland overeen een of meer eilanden te huren om daar een centraal opvangcentrum op te zetten voor migranten.

Alle binnenkomers in de EU worden daar heengezonden om hun asielaanvrage te doen. Dat kan want het zijn illegale binnenkomers.
Ook alle illegale  migranten die zich al in de lidstaten bevinden  worden er heen gebracht om hun asielaanvrage te behandelen. Zij blijven immers illegale migranten tot hun asielaanvrage is verwerkt. Zij hebben niet de rechten van toegelaten asielzoekers.
Het is essentieel dat zij niet de mogelijkheid hebben uit deze opvangzone te vertrekken.
Bij een positieve uitslag van hun aanvrage, dus als zij een vluchtelingenstatus krijgen toegewezen,  mogen zij de Schengenzone in, verdeeld over de landen zoals voorzien in de verdragen.
Bij een negatieve uitslag worden zij teruggestuurd naar het land van oorsprong of van eerste aankomst.
Medewerking van die landen wordt een criterium voor  ontwikkelings samenwerking en andere hulp zoals opheffen handelsbeperkingen.  Er moet voor die landen een mogelijkheid tot verdere economische ontwikkeling geboden worden, zodat  er minder reden meer is het te willen verlaten.

De baten: einde van de onrust in de EU en handhaven van de Schengen zone. Geen zo grote kosten voor de ongeregelde  opvang, onderdak, verzorging voor de individuele lidstaten.

De asielprocedures kunnen op redelijke wijze plaatsvinden. Daardoor grote verlichting lasten voor de favourite lidstaten. Migranten weten dat zij op deze wijze worden opgevangen en kunnen zich geen illusies maken. De EU bevolking weet waar het aan toe is.
De migranten kunnen centraal en systematisch worden voorgelicht over de dwingende noodzaak tot aanpassing aan de westerse normen en waarden en het risico dat de verblijfsvergunning wordt ingetrokken bij ontsporing.  Aan hen de keuze.

Kosten: Het creëren van opvangcentra op die eilanden en infrastructuur. Natuurlijk een enorme investering maar daar tegenover ook besparingen daarop in de lidstaten en geen onrust.

De Uitdaging: Is de EU eindelijk een keer in staat een nieuwe weg in te slaan in plaats van op dood spoor verder te gaan met de zekerheid van steeds grotere onmin tussen de staten en tussen EU bureaucratie  en bevolking.

In omstandigheden zoals deze is het essentieel dat de EU in staat is een ombuiging in de besteding van het EU budget tot stand te brengen om deze  nieuwe  politiek op eigen kracht zonder afhankelijkheid van andere niet EU landen te realiseren.

Daadkracht in plaats van Wishful Thinking.