ik heb er nog dc laatste ontwikkelingen aan toergevoegd, de voorlopige Poolse reactie.

Polen en Griekenland,

wat hebben ze gemeen.

Wie tegen een Europese Gemeenschap is is niet goed wijs. Dat vind ik. Een unie bestaande uit een aantal Europese landen die, zoals in het verdrag van Lissabon staat, een aantal essentieel gezamenlijke taken hebben overgedragen aan de EU maar alle andere, soms met hulp van de EU zelf uitvoeren met als motto dat bij gedeelde taken de landen zelf, als dichtstbetrokkene, die bij voorkeur uitvoeren. Vrijheid van handel.

Eenheid waar afgestaan, verscheidenheid voor de rest. Maar de huidige EU lijkt niet meer op die ik zou willen, met de eurozone als absoluut dieptepunt.
Het liefst zou ik teruggaan naar de Europese Economische Gemeenschap, zonder die vestigingen in Brussel, Frankfurt, Luxemburg en Straatsburg. Zonder die tienduizenden EU ambtenaren. Maar dat is een illusie. En het zijn ook alleen maar mijn gedachten. En dan lees in ineens  weer iets over Griekenland en Polen.

Het nieuwe jaar is nog niet op gang gekomen met al die aaneengeregen vrije dagen of de perikelen in de EU schieten alweer als onkruid uit de grond.

Polen is het nieuwe zorgenkindje, of dwarsligger, of hoe je het ook wil noemen in de EU wereld.
Polen zit op hete kolen. Het is het niet eens met de afschaffing van kolen als energiebron want daar is Polen juist voor een groot deel van afhankelijk.
Maar belangrijker is dat bij de verkiezingen  op 25 oktober 2015 de Law and Justice partij, voorheen de belangrijkste oppositiepartij, de verkiezingen voor zowel de Sejm (tweede kamer) als de Senaat won en in beide de absolute meerderheid kreeg.
39,6% van de stemmen tegen de oude regerende partij Civic Platform (PO) 24,1% van de stemmen.
Niets op aan te merken, een democratisch gekozen parlement en senaat.

Maar, de Law and Justice Partij staat argwanened tegenover Duitsland, is eurosecptischer dan de vorige regering en nationalistisch en conservatief en wil hogere uitgaven voor welzijn, lagere pensioen leeftijd en hogere belastingen op vreemde banken.

Een van de eerste aangenomen wetten beperkte de macht van het gerechtshof om wetten aan de grondwet te toetsen. Beperken, niet afschaffen. Dat is een groot verschil.

In Nederland bijvoorbeeld kan geen enkele rechter de wetten aan de grondwet toetsen. Dat doen het parlement en de koning zelf.

Op dat gebied is Nederland dus geheel zonder toetsing door welke rechter dan ook. Niemand in de EU komt daar overigens tegen in verzet.
Ik durf te wedden dat de grote meerderheid van de Nederlanders dat niet eens weet. Niemand ligt er wakker van.

In Polen is er nog wel toetsing.  Maar de EU veroordeelt deze beperking ervan als een aanslag op de democratie.

Natuurlijk wordt er tegen gedemonstreerd.
Tenslotte stemde 24% tegen deze regering en laten deze 24% zien dat ze het niet met de nieuwe regering  eens zijn. Hun democratisch recht. Maar 39% is ervoor.
Dat is democratie nu eenmaal, de meerderheid beslist. Ook meestal in de EU.

Een tweede wet regelt de publieke omroep.

De staat benoemt voortaan de leidinggevenden bij de staats omroep, TVP. De regering is het niet eens met de wijze waarop de publieke omroep heeft gefunctioneerd onder de vorige regering.

De EU veroordeelt deze wet.  De Duitse commissaris voor de EU media overweegt zelfs het stemrecht van Polen in de EU af te nemen op grond van het feit dat hiermede de vrije meningsuiting wordt aangetast. Juncker heeft het op de agenda gezet.
Maar de publieke omroep in Polen,  de TVP heeft geen monopolie positie. Het heeft maar maar een derde van de TV in handen.
De andere niet publieke omroepen twee derde.
Het is dus beslist niet zo dat er censuur wordt opgelegd, maar dat de wettig gekozen regering wil dat de publieke omroepen  de stem van de staat zijn (en niet zoals in de oude opzet de stem van wat nu de oppositie is).
De andere 66% kunnen hun eigen geluid en meningen laten horen.
Ik mag daaraan toevoegen, tongue in cheek, dat bijvoorbeeld in het VK op de BBC en in Nederland op de publieke zenders ook een, misschien, schijn van vooringenomenheid rust. Althans dat kan men opmaken uit de erop geuite kritiek.

Ik kan bij mezelf niet het gevoel onderdrukken dat in feite de kern van het probleem is dat de EU niet (in)gesteld is op regeringen die de EU met scepsis of zelfs met tegenstand bejegenen en een eigen beleid willen voeren . Het is alle neuzen dezelfde kant op.

Dat brengt me vanzelf op Griekenland. De president van de Griekse Centrale Bank, Tournaras, een voorstander van het oude bewind, treedt in het politieke strijdtoneel, niet zijn terrein overigens, met de waarschuwing dat Griekenland tot overeenstemming moet  komen met de schuldeisers, lees ESM, ECB en IMF (de laatste nog steeds als waarnemer) want een herhaling van de 2015 chaos zou fataal zijn voor de Griekse economie.

Het gaat in dit geval vooral om de Griekse pensioenen waar Tsipras wel de vroeger overeengekomen bezuinigingen wil doorvoeren maar geen extra bezuinigingen= verlagingen  daar boven op wil toestaan zoals de eurozone eist.

Ik moet daarbij in aanmerking nemen dat niet alleen de Griekse gepensioneerden afhankelijk zijn van die pensioenen maar vaak ook hun kinderen en zelfs kleinkinderen die door de crisis en werkloosheid zonder uitkering door hun gepensioneerde (groot)ouders moeten worden onderhouden. Denk daarbij aan de meer dan 50% werkeloosheid onder de Griekse jongeren
Het laatste vangnet. Daarna het echte niets, aangewezen op liefdadigheid. En dat in de rijke EU.
Koel technisch achter de bureaustoel in een kantoor bezuinigingen calculeren is wel iets anders dan ze in de praktijk te moeten ondergaan. Theorie en werkelijkheid, de grote kloof in de EU.
Je kunt het niet geloven als je de principes van de EU leest.

Maar waarom Polen en Griekenland nu combineren,vraag ik mezelf af.

Tegen Polen kan alleen opgetreden worden door een paragraaf  in het verdrag van Lissabon en de Functioning ervan een concrete uitleg te geven die betwistbaar is. Want Polen legt geen censuur op aan de tv maar benoemt alleen de leidinggevenden van de publieke omroep met 33% van het totale bereik.  Alle andere zendgemachtigden  met hun 66% zijn vrij in hun geluid en beeld en personeelsbeleid.

Maar Polen heeft zijn eigen munt, zijn eigen monetaire en fiscale politiek.

Griekenland is daarentegen financieel geheel afhankelijk van de eurozone en dus de EU. Griekenland kan geen kant op en moet zijn eigen ideeën laten varen en de eurozone zijn financieel beleid laten opleggen. Griekenland is een mandaat staat van de EU.

Wie zijn financiële onafhankelijkheid opgeeft geeft zijn souvereiniteit erbij cadeau. Ik heb al meer gezegd dat dat mijn mening is (en niet alleen die van mij).

De EU wil geen eenheid in verscheidenheid zoals volgens mij het verdrag van Lissabon en de Functioning ervan aangeven.

Polen kan een lange neus trekken tegen de EU en zeggen dat de ultieme zeggenschap bij Polen ligt. En dat Polen zich wel aan de verdragen wil houden maar ook zijn eigen identiteit en souvereiniteit wil behouden. Eenheid in verscheidenheid.

Dan bedenk ik ineens dat als het gaat om aantasting van de vrijheid van meningsuiting, want daarop wordt het in Polen dan gegooid, dat de EU (of is het Duitsland) weer de afgebroken onderhandelingen met Turkije over EU lidmaatschap heeft hervat, indertijd afgebroken ook op grond van het gebrek aan vrijheid van meningsuiting in dat land.
Daar zitten nu honderden journalisten gevangen voor hun meningsuiting, meer dan bij het eerdere afbreken van de onderhandelingen.
Misschien kan Timmermans, die zich ook uitspreekt tegen Polens nieuwe mediawet,  haarfijn uitleggen hoe dat nu kan, die onderhandelingen ondanks al die journalisten in de cel. Want dat gaat dan echt mijn begrip te boven.

vervolg:

Het lijkt de EU ernst te zijn met de op het juiste spoor zetten van de zaak tegen Polen.

Op 13 januari wil de Commissie zich beraden of de rechtstaat in Polen bedreigd wordt en dus overgaan zou moeten worden tot de procedure van het ontnemen van het stemrecht.
Maar let op wat de Poolse minister van buitenlandse zaken zegt "Wij willen alleen onze staat van enkele kwalen  bevrijden opdat hij weer genezen kan"
Hij vervolgt dat bij de media een beslist links politiek concept gevolgd werd. Alsof de wereld naar Marxistisch voorbeeld maar in één richting bewegen moet, naar een mengeling van culturen en rassen, een wereld van fietsen en vegetariëren, die alleen op hernieuwbare energie inzet en tegen elke vorm van religie strijdt. Dat heeft niets van doen met de traditionele Poolse waarden.
Over de brandbrieven van de vice-voorzitter van de Copmmissie Timmermans zegt hij dat daar een EU ambtenaar die door politieke bemoeienissen aan zijn ambt is gekomen aan een democratisch gekozen regering schrijft. Waar baseert hij het recht daartoe op.

Als ik dat zo lees wordt het niet alleen een kwestie van "niet rechtsstaat" maar veel meer van principiële aard. Mag een regering de leiding van een publiek orgaan dat tegen de visie en principes van de regering handelt vervangen of niet.

Ofwel moet een rechtse regering die  bij verkiezingen een linkse regering uit het zadel wipt toestaan dat een publieke omroep een linkse koeers blijft varen of mag hij die vervangen.