Indoctrineren en Informeren

De Wereld Gezondheid Organisatie, WHO,  officieel Verenigde Naties orgaan, joeg de gehele vleesminnende wereld de stuipen op het lijf.

Elke dag 50 gram vlees, bewerkt of puur gaf een 18% grotere kans op kanker.

Duidelijk voor velen dat hier de environmentalisten zo niet op hadden aangedrongen er toch wel verheugd over waren. Want die hebben overal behoorlijk wat plaatsjes veroverd.

De vreugde bij Wakker Dier was zelfs zo groot dat er een cartoon afkon met van verrukking dansende koeien die uitbrulden dat zij kankerverwekkend waren met een chagerijnig kijkende veeboer op de achtergrond. Wat een lol. Overigens naar ik uit Geen Stijl opmaakte snel weer van het  internet weggehaald. Zij zullen de bui wel hebben zien hangen. Iets te grote voldoening over dat angstaanjagende bericht.

De media brachten het nieuws met grote koppen.

Menig liefhebber van een gezond stukje vlees, althans dat dachten  ze  voordat  deze medisch verantwoorde mededeling hen tot een grote kans op kanker veroordeelde, kreeg onmiddellijk een onaangenaam gevoel in de darmstreek. Had die 18% al toegeslagen.

Het venijn zat in het woordje "18% meer kans op" Niet gewoon "18% kans op".

18% meer waarvan? Wel, natuurlijk van de kans die je al had, en die afhangt van talrijke andere factoren. Stel dus dat je gezien je genetische opbouw en levensstijl een kans van 5% op darmkanker zou hebben dan vergroot die 5% met 18% wordt dus 5,9% totaal.

De schrik wordt dus in dat geval 17,1% minder.

Het zou wel handig zijn geweest als de WHO dat wat duidelijker had uiteengezet of dat de media dat voor de argeloze burgers hadden gedaan. Waar zijn die onderzoeks journalisten nu.

Dat had de WHO ook de moeite bespaard die vloedgolf van ongeruste wereldburgers gerust te stellen door te wijzen op de onmisbaarheid van vlees voor ons dagelijks of wekelijks menu.

Nu moesten ze snel de terugtocht inzetten. Wat een afgang.

Er zijn meer zaken waar door de officiële instanties wordt gedaan alsof het vaststaande feiten en onvermijdbare gevolgen daarvan zijn. Alsof er een mathematische zekerheid bij is. Een sprekend voorbeeld vind ik, daar gaat hij weer, de manoeuvres van de centrale banken om de economie naar hun hand te zetten. Het "if perhaps then" van sociale wetenschappen wordt vervangen door het "if then" van de informatica programmatuur. 

Bij de centrale banken is de input zuiver maar de uitkomst onvoorspelbaar, en bijvoorbeeld bij de klimaat filosofie is de input betwistbaar en de uitkomst voorspelbaar.  Bij beide speelt de marketing een grote rol. Bij beide speelt de repliceerbaarheid geen rol. Bij beide is de peer beoordeling iets wat in de kleine kring blijft. Bij  de exacte wetenschappen speelt de marketing geen rol maar de repliceerbaarheid juist wel. De exacte wetenschappen kennen het woord consensus geen waarde toe maar kennen wel het gevaar er van voor de wetenschap. Denk aan Galileo.

In het Engels zien we het verschil tussen wetenschap en wetenschap in de benaming. Scientists  voor de exacte wetenschappen, scholars voor de geestes wetenschappen. Maar wat je overal ziet is de neiging een exact jasje aan te trekken,  dat geeft kennelijk meer vertrouwen. Verantwoorde of betwistbare empiriek maar zonder controle onderzoek is vaak het resultaat. Dan laat ik nog het soms jarenlang niet ontdekte gegevens zelf bedenken om aan een bepaalde uitkomst te komen (bij controle onderzoek bijna onmogelijk) buiten beschouwing als beschamende uitzondering.

De politiek dan en de commercie spelen in beide takken van de wetenschap een grote rol. Universiteiten zijn voor voor hun onderzoek voor een belangrijk deel afhankelijk van van de financiering door de overheid en het bedrijfsleven. Daardoor kan men niet meer praten over pure wetenschap. Want de politiek geeft fondsen voor door hen gewenst of voordelig onderzoek, het bedrijfsleven eveneens of laat die instellingen door hen gefinancierd en geinitialiseerd onderzoek uitvoeren. En gemerkt of ongemerkt geldt toch altijd wiens brood men eet wiens woord men spreekt.

Ook het aanstellingen beleid speelt bij onderzoeksinstellingen een grote, kennelijk onvermijdbare rol. Niemand gaat toch iemand in zijn team opnemen die het niet met zijn  opvattingen eens is. Vandaar de kreet alle neuzen dezelfde kant op. 

Voor de wetenschap fataal want juist de twijfel en falsificatie onderzoek vormen een kenmerk van de ware wetenschap. Nu is het zelfs zo dat onderzoek geheim wordt gehouden zodat zo'n falsificatie onderzoek onmogelijk is. Alleen de resultaten worden gedeeld, niet bronnen en methodieken.

Zo vraag ik me af waarom de WHO nu juist dit getinte nieuws in de openbaarheid heeft gebracht. Geloof wordt immers maar al te vaak als wetenschap verkocht.

Een teken van hoop is de toenemende klacht van economie studenten over de eenzijdigheid van hun studie. Zij eisen steeds indringender een uitbreiding van het curriculum met andere onderdelen dan de mainstream economie. Zij willen een bredere studie om kennis te kunnen nemen van andere richtingen in die economie om vergelijkingen te kunnen maken en en dieper  inzicht te krijgen. Niet behaviouristisch modelleren  maar begrip verkrijgen.