Onzichtbaarheid en Fatalisme

met een kleine toevoeging over de ideologie van de EU

Als je de gebeurtenissen zo volgt is er door de Europese Unie een fatalistische aanvaarding van wat over de Europese Unie heenstroomt. De massa's migranten, ongeregistreerd, van wie niemand weet of het vluchtelingen voor oorlogsgevaar zijn of vluchtelingen uit armoede gebieden of misschien gelukszoekers. Die aangetoond hebben dat de wetgeving van die Europese Unie op migratiegebied  door zijn overvloedigheid een enorme aantrekkingskracht uitoefent op mensen in gevaar of economische achterstand. Dat deze massa er veel geld voor over heeft, en dus beschikbaar heeft, om zich door professionele smokkelorganisaties de Europese Unie binnen te laten smokkelen of liever gezegd zoals vondelingen op hun stranden te laten dumpen. Een Europese Unie die niet het besef heeft gehad de wetten en regels aan te passen aan de moderne tijd. Die nu roept om Meer Europa, de standaard kreet bij crises, alsof achterhaalde wetgeving gecompenseerd kan worden door het afstaan van meer macht aan dat logge lichaam.

Dat Rutte door de oppositie verweten wordt dat hij onzichtbaar is tijdens deze vluchtelingen crisis valt te begrijpen.

Het is de oppositie die zijn kans ziet en Rutte is in Amerika.

Maar dat dan Mevrouw Merkel als lichtend voorbeeld wordt gesteld als wel leidinggevend is van de zotte. Dat politici liegen is normaal maar  niet zo doorzichtig. Mevrouw Merkel ligt juist in Duitsland onder vuur omdat zij géén leiding heeft gegeven.

Pas sinds kort heeft zij een commissie ingesteld onder leiding van Peter Altmaier en passeert daarbij minister Maiziere (degene die had voorgesteld bij de grens als te scheiden tussen echt en niet en de niet echte niet toe te laten). De geluiden over politieke en bureaucratische chaos bij de vluchtelingen crisis werden met de dag ernstiger. Er was geen centrale leiding. Nu pas neemt Merkel de leiding. Er wordt een commissie "Vluchtelingen politiek" opgezet.

Altmaier moet de diverse ministeries beter coordineren. Bij elke zitting wordt de kwestie in het kabinet besproken.

Er is juist veel kritiek op de wijze waarop Mevrouw Merkel niet heeft gehandeld in deze vluchtelingen kwestie, niet alleen vanuit de oppositie en de CSU (de Beierse zusterpartij van de CDU) maar ook vanuit de gelederen van haar eigen partij.

De Minister president van Beieren, Seehofer, heeft zelfs gedreigd met het uitroepen van de noodtoestand als de bondsregering niet voor een begrenzing van de aantallen vluchtelingen zou zorgen.

Dus dat onze oppositie ons dat voorhoudt is een belediging voor de intelligentie van de Nederlander.  Zowel in Duitsland als in Nederland is het een chaos die, gezien de constant doorgaande stroom migranten, nog wel groter zal worden.

De Europese Unie is van plan landen van oorsprong onder druk te zetten door te dreigen financiële hulp te verminderen om hen zo te dwingen economische migranten terug te nemen.

Afshin Ellian zegt in zijn column dat de EU dat ook met Turkije zou moeten doen in plaats van allerlei eisen voor concessies door Turkije, tot het lidmaatschap van de EU toe, te overwegen.

Natuurlijk is ook weer de kreet "Meer Europa" te horen.

De EU heeft al jaren al de instroom van migranten uit de Arabische Lente landen zien toenemen en Italië en Griekenland laten aanmodderen.

In plaats van de buitengrenzen te bewaken en afdoende wetgeving te maken heeft de EU de stroom migranten fatalistisch  over zich heen laten komen zonder afweer te  hebben.

Natuurlijk, met de welkomstgroet van Mevrouw Merkel, liep dat volkomen uit de hand.

Maar als het in de kiem was gesmoord in de afgelopen jaren was die volksverhuizing nooit op gang gekomen.

Zo valt valt moeilijk in te zien dat "meer Europa", dat wil alleen maar zeggen meer macht naar Brussel, minder macht voor de lidstaten, zo'n crisis zou hebben voorkomen.

De EU had macht genoeg om in te grijpen en voorzorgen te nemen door wetgeving dat hier asiel zoeken  voor de vluchtelingen niet zoveel voordelen  zou hebben.

Juist de EU heeft daarin gefaald en de lidstaten moesten het zelf maar zien op te lossen met negeren van de EU wetten. Behalve Hongarije dat daarom de gebeten hond werd. Meer Europa had daar niets aan afgedaan.

Ondertussen wordt de bron van die toestroom voorlopig niet gedempt.

Zoals ik had voorzien is het Syrische offensief met behulp van Russische luchtsteun en naval bombardments met missiles en Iraanse en Hezbolla grondsteun inderdaad op militair strategisch goed gecoordineerde wijze begonnen.

Sommige berichten vermelden een snelle IS terugtocht naar Irak en spreken over duizenden IS strijders die zich terugtrekken.

Andere bronnen vermelden dat door de USA gesteunde gematigde rebellengroepen eveneens door Syrië met Russische steun worden aangepakt tot grote ergernis van de USA en de EU. Het valt moeilijk na te gaan hoe die strijd zich ontwikkelt.

Het juridische probleem bij de beoordeling  over de wettigheid van de een en van de ander is wie de wettige regering van Syrië is.

-Assad en zijn parlement, de Syrian Arab Republic,  die bij door vele waarnemers gecontroleerde verkiezingen met een meer dan 80% meerderheid gekozen zijn bij een grote opkomst

-of de Syrian National Council (in ballingschap) of de later gevormde Syrian Coalition die bestaat uit een aantal rebellengroepen, die volgens de USA de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigen. Maar zonder verkiezingen.

Rusland erkent de Syrian Arab Republic van Assad en ziet daarom alle rebellengroepen als onwettig.

Hij steunt Assad die hem officieel om steun heeft verzocht met luchtsteun en logistieke steun.

De USA erkent Assad niet en maakt onderscheid tussen  twee soorten rebellen groepen.

Door hen erkende en gematigd genoemde die het Assad bewind bestrijden en door de USA logistiek gesteund worden.

De door hen niet erkende niet gematigde rebellengroepen zoals IS die door hen en EU landen door bombardementen zonder veel succes worden bestreden.

De USA wil Assad weg hebben en vervangen door een coalitie van gematigde rebellengroepen.

Zowel Rusland als de USA vinden hun eigen aanpak volkenrechterlijk in orde.

Een fundamentele oplossing zou zijn de opsplitsing van Syrië in twee delen.

Het huidige gebied dat Assad onder controle heeft met uitbreidingen ervan met het verdere Aliwieten gebied.

De rest van Syrië met de rebellengroepen die een coalitie regering zouden moeten vormen.

Het zou natuurlijk onlogisch zijn om geen vergelijkingen te maken met de ontwikkelingen in Irak en Lybië.

Na het verdrijven van Hussein en Khadaffi geven die een idee van wat dan in die rest van Syrië met grote waarschijnlijkheid zou gebeuren. De rebellengroepen geven hun macht niet af noch zijn ze erg bereid die te delen. Ze houden hun eigen bewapening en gebied.

Daarboven hangt dan nog de dreiging van de Islamitische Staat.

Hoe dan ook, de terugkeer van Syrische vluchtelingen  naar hun eigen land zal nog zeer veel voeten inde aarde hebben.

En,  een Beter Functionerend Europa is beter dan Meer Europa.

Mw Merkel wordt verweten dat zij geen maatregelen wil nemen om de vluchtelingen stroom naar Duitsland te beperken. Haar enige verweer is de eerlijke verdeling over de europese unie landen en een betere bewaking van de buitengrenzen. Zij kan niet anders. Haar fout is geweest Duitsland aantrekkelijk te maken voor de vluchtelingen en Duitsland heeft door zijn sterke economie op zich al een grote aantrekkingskracht.
Alleen door het Schengen verdrag te negeren en de vrijheid van bewegingsvrijheid zo te beperken zou de toestroom naar Duitsland ingedamd kunnen worden. Dat kan zij niet want die vrijheid is één van de steunpilaren van de EU.
Dat gelukkig andere landen die stroom door het reguleren ervan en dus de grenzen beperkt openstellen voor doortocht naar Duitsland al in betere banen leiden kan zij om dezelfde reden evenmin goedkeuren. Maar het voorkomt wel een nog grotere chaos.
Theorie en praktijk. De EU is er nooit in geslaagd de twee met elkaar in overeenstemming te brengen.
De oorzaak ervan is dat je wel ideologisch kunt denken maar dat ideologie in de werkelijke wereld niet inpasbaar is. Modellen zijn geen weergave van de werkelijkheid maar een ideologisch schijnbeeld ervan.