Nostalgie of Gezond Verstand         

deel twee

Gisteren eindigde ik met de |EU opstelling tegenover migratie en immigratie. Een ideologische, idealistische en onredelijke benadering.

Er werd geen rekening gehouden met de bestaande verschillen tussen de lidstaten onderling die vertrekken van de ene lidstaat naar een andere heel aantrekkelijker maakte.

Maar goed, dat is een kwestie die zich beperkt tot de Europese Unie intern.

Maar waar in het verdrag van Lissabon in het geheel niet op was gerekend was de Arabische Lente waarbij jonge naar democratie verlangende burgers de dictaturen omver wilden werpen en daarbij vol enthousiame geholpen werden door het westen.

De democratie zou de dictatuur vervangen in het Midden Oosten en Noord Afrika.

Met westerse hulp met wapens en grondtroepen werd de een na de andere dictator gewipt en soms gedood.

Helaas was het historische besef van het westen wat verstompt en  was er geen rekening mee gehouden dat de bevolkingen van die dictaturen niet homogeen waren maar bestonden uit grensoverschrijdende stammen en godsdiensten die nadat zij verenigd met het westen de dictators hadden verdreven nu onderling de strijd om de macht aangingen en het westen de rug toekeerden.

De gevolgen hiervan ondergaan wij nu. Door die voortdurende stammenstrijd en godsdienstoorlogen ontvluchtte een groot deel van de getroffen bevolkingen de strijdtonelen en vestigde zich in aangrenzende veilige landen. Daar waren zij weliswaar veilig maar straatarm.

De volgende stap voor hen was de gang naar Europa, van veiligheid en armoede naar veiligheid en voorspoed.

De zuidelijke landen van Europa werden steeds oncontroleerbaarder  overspoeld met migranten direct uit hun eigen  land of via veilige andere landen.

De EU had geen plan opgezet voor deze aanzwellende stroom migranten maar het verdrag van Lissabon had wel een enorme aantrekkingskracht door de goede garanties die het migranten biedt.

Een verdrag  uit andere tijden totaal ongeschikt voor de nieuwe tijd.

Want zodra iemand binnen de EU heeft is hij inderdaad binnen en wordt beoordeeld op zijn status. En uitwijzen is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Bovendien werd bij hen de indruk gewekt dat zij van harte welkom waren.

Toen de zuidelijke lidstaten de toestroom niet meer in de hand konden houden en het aantal migranten bleef aanzwellen kwam een volksverhuizing op gang van zuid naar noord, niet te stuiten, niet in de hand te houden, zonder controle op identiteit en status.

De EU stond en staat volslagen machteloos en radeloos met de verdragen in de hand. Want gezien de terreurdreiging van de kant van radicale groepen zijn open grenzen hetzelfde als een open deur. Dat de EU ontkende dat ook terroristen zo gemakkelijk binnen zouden kunnen komen werd al snel door aanslagen achterhaald. Dat gaf niet veel vertrouwen aan de bevolking.

Vergadering na vergadering, vergeefse poging na poging, lidstaten die grenzen sluiten en op de vingers getikt worden maar wel moeten. Onderlinge onenigheid bij de regeringsleiders. Onzekerheid wie nu eigenlijk de EU vertegenwoordigen. Massa's migranten die zich verdringen bij de grenzen, op weg naar Duitsland, Zweden, Nederland.

Quoteringen door de EU machteloos opgelegd, lidstaten willen en kunnen niet en de migranten weten waar ze heen willen.

Overleg met Turkije met beloftes van opheffen visumplicht en opnieuw onderhandelen over lidmaatschap EU, eerder juist gestaakt door de slechte mensenrechten en vrijheid van menigsuiting in dat land. 

Overleg met NoordAfrikaanse leiders.

Beloftes van vele miljarden euros voor medewerking zonder zekerheid als resultaat.

De stroom houdt aan.

Meer dan een miljoen migranten in Duitsland dit jaar. De infrastructuur wankelt.

Brussel gaat onverstoorbaar door met directiven en aanwijzingen en verdeelt fictief. Nu half geheime plannen over "resettlement" voor naar men zegt 400.000 of zelfs 500.000 migranten uit veilige landen en dat betekent een permanent verblijf in de EU. Maar de toevoer gaat door.

De bevolkingen van de Europese Unie zien hun leven veranderd door het binnenlaten, onderbrengen en onderhouden van miljoenen migranten zonder enig idee wanneer de stroom ophoudt. Zonder dat de Europese Unie, behalve op papier, greep heeft op de situatie. Er ontstaan chaotische toestanden.

En dit zijn slechts twee van de vele aspecten van de EU en eurozone die de burger ongerust en argwanend maken.

Geen wonder dat nationalistische partijen veld winnen.

Daar de establishment, de gevestigde partijen, er duidelijk voor zijn aan de EU en de eurozone nog meer van de eigen souvereiniteit af te staan, hoewel ze in eigen land vaak een ander geluid laten horen, is het  logisch dat partijen die een duidelijk standpunt in nemen van tot hier en niet verder of zelfs minder (als dat gezegd mag worden) snel terrein winnen

Zoals het VK dat het liefst zou terugkeren naar de Europese Economische Unie, die zich beperkt tot de economie en de politiek aan de individuele staten overlaat.

De voorzitter van het Europees parlement heeft gezegd dat het voortbestaan van de Europese Unie zelfs in gevaar kan komen.

De oorzaak daarvan is dat de koers die de EU volgt en die door de politieke leiders in de EU ondersteund wordt niet meer door de bevolkingen gedragen wordt.

En nu, in tijd van crisis ook niet meer unaniem door de regeringsleiders,  die in de Raad van Regeringsleiders verantwoordelijk zijn voor de politieke visie van de EU.

Veranderingen in de verdragen zijn nodig maar houden ook gevaren in.

Maar zoals altijd het zijn maar de gedachtenspinsels van een amateur.