Enkele dagen geleden viel mijn oog op een kop in Elsevier: "het aanzetten van de geldpers maskeert de echte problemen".

De Nederlanders zijn tevreden. Hoe is dat nu mogelijk als 20% met onbetaalbare schulden zit. Als er tientallen duizenden met hypotheken onder water zitten. Als de RABO bank weer 9000 banen schrapt, 9% onder de Nederlandse armoedegrens leeft en men zich zorgen maakt over de toekomst van de ouderenzorg.

Maar toch scoort Nederland 7,8 in 2013. Tevredenheid gemeten over persoonlijke relaties, woning, woonomgeving, tijdsbesteding en financiële situatie. Op de vierde plaats in de EU. Boven o.a. Luxemburg, Duitsland, Frankrijk. Zijn wij echt zo gemakkelijk tevreden te stellen of is het  naar objectieve maatstaven gemeten dat zo'n gevoel op zijn plaats is.

En hoeveel ervan is gebaseerd op schijn. Ik vraag het me af.

De kop in Elsevier is juist. Want, terwijl het ongetwijfeld de bedoeling was dat nieuw gedrukte QE geld te "steriliseren" op de vervaldatum van de opgekochte obligaties, als het geld dus terugvloeit in de kas van de ECB door het dan uit de circulatie te nemen en te vernietigen, heeft Draghi nu medegedeeld dat het dan vrijkomende geld, dat dus uit de circulatie zou moeten genomen, opnieuw belegd wordt, m.a.w opnieuw gebruikt voor het opkopen van "waardepapieren".

De eurogeldvoorraad wordt dus blijvend verhoogd met 1500 miljard euro en die blijven in de circulatie. Het is dus echt aanzetten van de geldpers. Nieuw en meer geld. Maar hoeveel Nederlanders beseffen dat. Want je  moet goed zoeken  om dat uit te vinden.

Bovendien heeft nog niemand ooit uitgezocht waar die maandelijkse 60 miljard euro waar de banken over beschikken naar toegaan. Evenmin kent niemand de echte waarde van die obligaties en andere onderpanden die de ECB veilt. Een ding is zeker. Die 60 miljard per maand blijft niet binnen de eurozone. En wat gaan die 1500 miljard euro extra doen met de internationale waarde van de euro?

We tasten in het duister.

Maar de kern van de kop is  nog erger: maskeert de echte problemen.

Wat het echte probleem bij die QE is maakt eigenlijk niet uit, maar het  is het maskeren ervan. Dat maskeren blijft niet beperkt tot de Quantitative Easing van de ECB. Het is een politiek algemeen verschijnsel.

Het niet bekend willen maken wat het probleem is. Of dat nu een regelrechte ontkenning is of een schijnmanoevre maakt niet zoveel uit. De burger wordt in het ongewisse gelaten van wat er aan de hand is. Of er wordt zelfs een draai aan het probleem gegeven.

Je kunt dat dan weer maskeren door te stellen dat de burger niet de nodige kennis heeft om zich een oordeel te vormen en het dus zinloos is hem zich een oordeel te laten vormen want dat zou geen goed oordeel kunnen zijn en dus hoeft hij ook niet te weten waarover het gaat. Het zou alleen maar onrust zaaien. Of misschien kan het de meeste burgers niets schelen.

Ik geloof dat dat zo ongeveer de mening is van een van onze prominente politici.

Je kunt het ook maskeren door op de democratische toer te gaan en te stellen dat de kiezers een parlement hebben gekozen en dat de meerderheid van dat parlement de beslissingen neemt en het volk dus de mond moet houden. Maar dat wil niet zeggen dat dat parlement het volk voor het lapje mag houden of oningelicht mag laten. Datzelfde geldt trouwens voor de verhouding regering en parlement. Want wat voor het volk geldt geldt ook voor het parlement. De meeste leden ervan zijn evenmin als de burgers in staat de gevolgen van veel genomen besluiten te overzien. Kijk eens hoeveel wetten moeten worden herzien of een niet tevoren bedachte ongunstige bijwerking hebben. Er zijn in feite meer deskundigen buiten het parlement dan erin. En de EU als een soort overkoepelende denktank neemt de beslissingen. Te ingewikkeld voor de lidstaten.

Zo hoor je tegenwoordig steeds meer geluiden in de trant van "de democratie voorbij".

Dat is niets nieuws want ik meen dat Plato in de verre oudheid ook eens geschreven heeft dat de democratie uiteindelijk tot technocratie of zelfs dictatuur leidt.

En het valt niet te ontkennen dat het reeds op vele gebieden zo is dat de technocratie meer en meer zijn stempel op onze maatschappij legt en aan politieke besluiten ten grondslag ligt. Hoe ingewikkelder de maatschappij hoe groter macht voor technocraten.

Helaas valt het vaak evenmin te ontkennen dat de technocratie niet eenduidig is maar een veelkoppig monster dat de eigen belangen dient. Industrie, techniek, technocratie, handel, eigenbelang in die volgorde.

Dat kan tot pure of geringe misleiding voeren want technocratie wil niet zeggen objectiviteit of exactheid.

Technocratie moet een verspreidingsmedium hebben om draagvlak te verkrijgen, de Media.

Wie de media beheerst heeft een  machtig hulpmiddel in handen om de burgers een bepaalde richting in te sturen of hen te overtuigen dat een bepaalde strategie de enige juiste is.

Voor politici en technocraten een machtig wapen, vooral als er een monopolie positie binnen de media verkregen kan worden  waardoor de voorstanders van andere strategieën of opvattingen de toegang tot de media moeilijk of zelfs onmogelijk wordt gemaakt.

Dat zou ook tot  tot het gevolg kunnen leiden dat vrij kleine groepen een machtspositie in kunnen nemen en hun visie en strategie breed kunnen uitdragen terwijl andersdenkenden dat alleen in isolatie kunnen doen.

Is dat de zwijgende meerderheid die te pas en te onpas aangehaald wordt als juist medestander.

En zou kan men zich kunnen afvragen, wat maskeert het echte associatieverdrag  met de Ukraine dat in het laatste stadium verkeert alleen wellicht afhankelijk van een Nederlands referendum dat geen cent mag kosten.

Wat maskeert de echte gevolgen van de volksverhuizing die juist ook Nederland zwaar gaat voelen.

Wat maskeert het "slaat nergens op" van onze minister president op de woorden van Trump die toch veel goedkeuring in de VS krijgen. Waarom die bijna hysterische reactie in het VK erop.

Wat voor andere gevolgen dan door de ECB voorspelde, en nog niet uitgekomen, van de Quantitative Easing zijn er mogelijk.

Vaak denk ik dan, en misschien ten onrechte, dat vrij kleine actiegroepen een onevenrichtig groot aandeel hebben. Vooral als het de politieke voorkeur geniet en dat is niet equivalent aan de beste.

En dat andere geluiden dan in de mainstream media gedempt of genegeerd worden door die politieke of groepsbinding.

Maar zoals ik al meer heb gezegd, in de loop van de jaren ben ik sceptischer geworden tegenover alles wat een beetje te veel wordt aangeprezen of verdoemd.

Want echte kwaliteit blijkt vanzelf  Die heeft dat niet nodig...