Is de Europese Unie een immigratieland of hulpeloos slachtoffer van een volksverhuizing

 Ik ben uit pure nieuwsgierigheid wat verder in de vluchtelingen en migranten crisis gedoken. Om voor mezelf de zaak op een rijtje te krijgen. Helaas, er is geen rijtje, alleen kromme besluiten

Toen Wilders in de kamer voorstelde de grenzen te sluiten werd dat met hoongelach ontvangen waarschijnlijk zelfs door kamerleden die niet geluisterd hadden naar wat hij zei. Hij had gelijk, want alleen het sluiten van de nationale grenzen voorkomt het illegaal binnenkomen van anderen dan de inwoners van de Europese Unie.

Hij had ook gelijk want het Schengen verdrag kan opgeschort worden in noodsituaties.

Hij had geen gelijk want de Europese Unie zou, gezien de houding van Mw Merkel, zeker geen noodsituatie willen afkondigen.

En de ontwikkelingen in deze migrantencrisis hebben weer eens overduidelijk aangetoond dat Duitsland en de Europese Unie politieke synoniemen zijn.

Bewijst de onstuitbare en onomkeerbare stroom van miljoenen mensen die de Europese Unie ongehinderd kunnen binnenkomen dat de EU een immigratieland is geworden?

Neen, want een immigratie land nodigt buitenlanders uit om op uitgekiende voorwaarden dat land binnen te komen om een noodzakelijke bijdrage te leveren aan de binnenlandse economie. Zie Australië, Canada en de USA.

Bij een gemiddelde werkloosheid van 11% culminerend in  meer dan 25% in sommige lidstaten kun je dat van de EU niet zeggen, hooguit wel voor enkele hoog opgeleide mensen in sectoren waar het EU onderwijs geen adequate opleiding voor heeft.

Is de EU dan een asielland, d.w.z. een land dat niet omgeven is door andere veilige landen en door vluchtelingen bereikt kan worden zonder door andere veilige landen heen te trekken.

Neen, want de EU is een resettlement land. Een resettlement land is een staat die uit asiellanden op individuele basis een tevoren overeengekomen aantal mensen die naar die asiel landen gevlucht zijn voor definitieve vestiging wil opnemen. De UNHCR regelt deze resettlement en de EU heeft een relocatie regeling om deze uitverkorenen over de lidstaten te verdelen. Het aantal ervan voor de EU is overeengekomen op 20.000. Regeling dateert van juni 2015.

Wat is de EU dan toch wel?

De EU is een van de weinige grote gebieden in de wereld waar de welvaart hoger is dan in de rest van de wereld en waar vrede heerst.

Een gebied dat dus aantrekkelijk is voor iedereen die in eigen land in armoede leeft of uit eigen land verdreven is door oorlog of ras, godsdienst, polititieke overtuiging of behoren tot een bepaalde groep.

Dus economische migrant of in het tweede geval vluchteling volgens de Geneva Convention van 1951

Volgens de EU verdragen een gebied dat aan ieder die zich in de EU op rechtmatige wijze bevindt dezelfde rechten toekent als aan de autochtone bewoners.

Een gebied dat buitengrenzen kent met andere veilige landen (volgens de lijst van de UNHCR) welke  buitengrenzen bewaakt worden en verder voor het grootste deel geen binnengrenzen heeft die bewaakt mogen worden.

Wie dus eenmaal binnengekomen is wordt niet meer gecontroleerd.

Een gebied waar geen vluchtelingen bestaan. Want de EU is omgeven door andere veilige landen waar vluchtelingen eerst heengaan en daar veilig zijn voor vervolging e.d. en dus uit sociale en economische overwegingen de EU willen binnenkomen  en niet meer op de vlucht zijn voor vervolging.

Waar alleen 20.000 van hen via een resettlement regeling in de EU zouden mogen worden opgenomen via de UNHCR op individuele basis.

Alleen via de vliegvelden of havens in de EU als er geen tussenstop geweest is in andere veilige landen kunnen er echte vluchtelingen de EU binnenkomen. Vandaar de transit zones aldaar om de asielzoekers (want dat zijn het in dat geval) te beoordelen op de Geneva Convention criteria.

Dat het bovenstaande louter papieren theorie is blijkt eruit dat desondanks tussen 1990 en 1993 het aantal asielzoekers in de EU toegenomen is van 320.000 naar 560.000. Dat bracht een verandering teweeg in de aanpak ervan in landen die tevoren juist diegenen die vluchtten voor human rights violations, inbreuken op de mensenrechten, onderdak boden, hoewel die uit veilige gebieden kwamen.

De EU landen werden wat moeilijker en in juni 1993 verscherpte Duitsland zijn asiel wetgeving. Het recht op asiel werd opgeheven voor personen die door veilige derde landen reisden of die uit veilige landen van oorsprong kwamen. Daar Duitsland omgeven is (net zoals de gehele EU) door landen die als veilig aangemerkt werden had dus in theorie niemand die Duitsland binnenkwam recht op asiel.

We kunnen dus in 2015 niet zeggen dat de EU door de ontwikkelingen overvallen is.

Als ik doorlees wat ik hierboven geschreven heb is het een eenvoudige zaak. De EU is onderhevig aan een volksverhuizing van economische migranten die derhalve allen teruggestuurd kunnen worden naar het eerste asielland of het land van oorsprong als dat veilig is.

Maar het is evenzeer waar dat de EU heeft meegewerkt aan het veroorzaken van deze vele miljoenen ontheemden door de dictators, die hun bevolkingen, die uit vele elkaar vaak slechtgezinde stammen bestaan,  met strenge en vaak medogenloze hand in bedwang hielden, weg te sturen of daarbij te helpen. Het westen wilde democratie brengen en veroorzaakte een gewelddadige chaos die erger was dat het bewind van de dictators en uitwaaierde ver buiten de oorspronkele dictaturen bewapend door het westen.

De VS en het westen hebben dus toch een verantwoordelijkheid voor de gevolgen van deze chaos. Dat verklaart wellicht waarom ook uit veilige doch armoedige gebieden migranten ook in de EU asiel kunnen aanvragen. Geen juridische doch morele plicht.

Er bestaat een handboek voor migrantie in de EU dat 231 bladzijden bevat,  

"Handbook on European law relating to asylum, borders and immigration", editie 2014. Helaas heb ik er niets in kunnen vinden wat het bovenstaande ontkracht, te weten de zaak of men na het verlaten van het eerste veilige land nog de status van vluchteling kan hebben.

In theorie zeker niet. Wel wat de legale situatie in Duitsland was na juni 1993. Geen vluchteling.

Maar in de praktijk is, als ik de pers en politiek moet begrijpen, nu in 2015  iedereen die de EU in feite illegaal binnenkomt met  miljoenen anderen ineens een vluchteling.

In dat handboek staan (niet uitputtend) instanties en organisaties en regelingen die bij de migranten kwestie betrokken zijn of deze regelen. Hieronder de opsomming ervan.

the European Union Agency for Fundamental Rights

the European Court of Human Rights

the Court of Justice of the European Union

relevant EU regulations and directives

Lisbon Treaty in December 2009,

the Charter of Fundamental Rights of the European Union became legally binding.

the European Convention on Human Rights,

United Nations Convention Against Torture

European Committee for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment

European Asylum Support Office

European Committee of Social Rights

European Social Charter

European Union Agency for Fundamental Rights

Frontex

International Covenant on Civil and Political Rights

ICESCR International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights

Rapid Border Intervention Teams

United Nations High Commissioner for Refugees

wetgeving van de diverse lidstaten

Ik geef die opsomming om te laten zien dat iets wat eenvoudig lijkt door de bureaucratie ongelofelijk ingewikkeld kan worden.

Een ander ding dat uit het handboek blijkt is dat vrijwel alle rechtzaken over migranten rechten over individuele gevallen gaan.

Er wordt niet over gerept wat er nu gebeuren moet met miljoenen migranten die (niet geheel onuitgenodigd, dat is waar, wees welkom en wir schaffen es) vanuit Griekenland en in mindere mate Italië op weg zijn naar Duitsland.

Dat de EU machteloos staat bij deze volksverhuizing, hoewel deze sinds 1993 zeker toch te voorzien was, en geen enkele voorzorgsmaatregel heeft getroffen, behoudens wat regelingen op het zoals altijd geduldige papier die in de praktijk onuitvoerbaar zijn, valt niet te betwisten.

Ook dat door de talloze elkaar soms tegensprekende regels in de bovenstaande lange lijst van regelende instanties een chaotische administratieve afwikkeling van deze miljoenen migranten onstaat en hun terugsturen naar de veilige landen waar zij vandaan kwamen waar zij zeer waarschijnlijk evenmin administratief verwerkt waren onmogelijk is, al komen zij op geen enkele wijze voor asiel in aanmerking of zouden zelfs vanwege (oorlogs)misdaden in hun land van oorsprong of asielland moeten worden vervolgd. Voorts zijn er talloze beroepsmogelijkheden tegen het afkeuren van een asielaanvraag. De kreet binnen is binnen klopt.

De enige manier om de stroom te stoppen is het zo onaantrekkelijk mogelijk te maken voor migranten naar de EU te komen. Dat houdt het verdrag van Lissabon echter tegen.

Maar het zijn juridisch gezien illegale grensoverschrijders.

Moeten die dezelfde status krijgen zoals in het verdrag van Lissabon waar gesproken wordt over legaal in de EU verblijvende migranten.

In Duitsland speelt deze kwestie al op het politieke niveau.

Zaken zoals dezelfde rechten als de bewoners, gezinshereniging. De Duitse minister van binnennlandse zaken, Thomas de Mazière, heeft de knuppel in het hoenderhok geworpen door te stellen dat de binnenkomers slechts een secundaire status hebben, hetgeen betekent dat zij niet in aanmerking komen voor gezinshereniging. De socialistische coalitiepartners gingen door het dak en hij moest zijn woorden snel inslikken.

Maar het geeft wel aan dat er inderdaad middelen zijn om Duitsland minder aantrekkelijk te maken voor illegale migranten en dat alleen politieke motieven dat verhinderen.

Er verscheen dan ook snel een artikel in das Bild met de titel "Bundesinnenminister Thomas de Maizière | Sagt er nur, was viele denken?"

Dat is een belangwekkende titel. Immers, de leiders van de EU, dat wil zeggen de 28 regeringsleiders van de lidstaten, hebben zich bij deze volstrekt onregelmatige situatie kennelijk neergelegd gezien hun reacties.

 De lidstaten die er bij betrokken zijn moeten het zelf opknappen. De regeringsleiders zijn, dat kunnen we wel zeggen, absoluut niet in staat gebleken die exodus uit Turkije naar Griekenland en vandaar naar het noorden in goede banen te leiden.

Want de EU kan wel verdeelsleutels maken, maar net zomin als zij de toestroom in bedwang kunnen houden kunnen zij die stroom dwingen naar bepaalde landen te gaan. De volksverhuizing kiest de eigen weg naar de meest belovende lidstaten, wat Brussel ook decreert. Het zo gastvrije Zweden is aan het bezwijken onder de toestroom en smeekt de EU om hulp.

En vooral Duitsland kreunt en steunt. De regeringscoalitie kraakt in al zijn voegen en is het onderling niet eens wat te doen. Want Duitsland is voor die miljoenen het beloofde land. Er zijn al bijna  800.000 gearriveerd en voor het eind van het jaar verwacht men er een miljoen.

Maar wat wil de bevolking.

Want het is niet het land dat de migranten moet opnemen maar de bevolking. Die moeten ruimte scheppen, onderdak, inrichting,voedsel, werk voor de binnenstromers en het geld fourneren. Hun vrijheid zal beperkt worden en zij zullen zich aan de nieuwe situatie moeten aanpassen. Als de toestroom niet beperkt wordt zal dat voor hen ondragelijk worden. En de regering zit politiek niet op een lijn, wil geen beperking aan de eigen grenzen, alleen een illusoir dichtgooien van de buitengrenzen. Een utopie.

Wat gebeurt er altijd in een staat waar de overheid de zaak niet meer in handen heeft. Onrust onder de bevolking. Die eist adequate maatregelen en geen geruzie in de regering.

Vooral omdat eerst door die regering de indruk werd gewekt dat de binnenkomers welkom waren en er een soort morele volksbeweging van "jullie zijn welkom" ontstond. Tot nu de harde werkelijkheid begint door te dringen waardoor er bij de bevolking een tweedeling begint te groeien.

Er zal snel door Duitsland en de EU gehandeld moeten worden. Niet door een knieval voor Erdogan te maken want dat zou het bestaansrecht van de EU met zijn idealen van mensenrechten en vrijheid van meningsuiting wegnemen.

Wat kan helpen tot een oplossing te komen? Ik heb erover nagedacht, een onorthodoxe, maar dat is in dit geval nodig.