Gisteren was alle aandacht nog op Griekenland gericht. Niemand is tevreden, hoewel Duitsland het voorstel accepteerde was er toch veel meer tegenstand dan vroeger ondanks de nieuwe partner de SDP die veel sterker pro EU is dan de CDU. De weerstand tegen een eventuele derde bailout (volgens sommige berekeningen zou Griekenland nog zo'n 20 miljard euro nodig hebben) is ook sterk toegenomen.

 

In ons eigen land verklaarde minister Dijsselbloem  dat bij de uitwerking van het voorstel de Troika de beslissende stem had om al dan niet  tot uitkering van de gelden over te gaan.

 

In Griekenland is het nog de vraag of het parlement acoord zal gaan met het voorstel. Er is veel tegenstand tegen voortgaan met de austerity maatregelen van het bailout programma. Vooral tegen het privatiseren van havens en vliegvelden en andere publieke voorzieningen. Die leveren de staat juist inkomsten op en zij komen bij privatisering, zo is de vrees, in de handen van de oude elite.

Terwijl dus de Europese Commissie de eindbeslissingen moet nemen heeft de eurogroep een finale zeggenschap over de uitbetaling. Schijven op schijven. Griekenland zoekt uiteraard de weg om de eigen economie zoveel mogelijk te bevorderen, de eurogroep beziet het om de financiële schade voor de eurozone zoveel mogelijk te beperken. Die twee ingangspunten lopen behoorlijk uit elkaar.

De kans dat de afweging van een der beide zijden de zienswijze oplevert dat Griekenland beter op eigen benen kan staan, cq dat de eurozone beter af is met een Grexit bestaat nog altijd en zal sterk afhankelijk zijn van de uitwerking van het voorstel.

 

Maar dat dit de enige oorzaak van onrust in de eurozone zou zijn is een fictie.

Brussel heeft het groene licht gegeven aan Frankrijk. Natuurlijk heeft de Nederlandse regering geen enkel bezwaar tegen dit weer opnieuw gegeven pardon. Frankrijk moet 4 miljard extra bezuinigen en meer hervormingen doorvoeren is hun mening. Dat met dit derde pardon het Stabiliteit en Groei Verdrag even vergeten wordt is uiteraard bijzaak. Frankrijk heeft hiermede dus nog tot 2017 de tijd om de budget tekort grens van 3% te behalen.

 

Bovendien heeft Juncker allang bekend gemaakt dat er flexibeler met het S&E verdrag moet worden omgesprongen bij landen die een geloofwaardige hervormingskoers hebben ingeslagen. Daarbij krijgen ze een soepeler beoordeling voor besparen als zij een hervormingsplan indienen. Zo wordt het hervormingstempo opgevoerd zonder dat investeringen daaronder zouden moeten lijden. Duitsland is met deze opvatting niet gelukkig. Daarmee verkleint de greep die Duitsland heeft op de eurozone financiële politiek nog verder. Duitsland wil strakvasthouden aan de 3%/60% grens die in feite al volslagen illusoir is en alleen modelmatig aanwezig. De barre praktijk is te zien in een tabel in een van mijn vorige  blogs. Meer dan 90% in plaats van 60 in de gehele eurozone.

Ook  België en Italie werden niet beboet voor hun onvoldoende prestaties. Dat zou ook moeilijk te verkopen zijn na dit driemalige pardon voor Frankrijk dat dit jaar een deficit van 4,1% zal hebben als de prognoses uitkomen.

Zo zien we dat na bailout, QE, de oorspronkelijke eurozone steeds verder verwijderd raakt van de oorspronkelijke opzet met het treurige vooruitzicht dat er geen enkele aanwijzing is dat de zone op eigen kracht weer op het juiste spoor komt.

 

Hieronder enkele sleutelgegevens van Frankrijk en enkele tabellen

schuld $2,376,943,964,029 €

Interest  per Year
64,460,782,439€
Debt per Citizen
36,216€
Debt as % of GDP
94.04%
GDP
2,527,463,414,761€

Het jaarlijkste groeipercenage van Frankrijk van 2010 tot 2014.
Er is geen erg duidelijke lijn in, omhoog omlaag.

Het Franse begrotingstekort van 2010 tot 2014. Er zit een behoorlijke verbetering maar is toch al die jaren ver boven het percentage tekort dat de Eurozone eist.

De ontwikkeling van het BBP van Frankrijk 2006 tot 2014. Er is geen aanzienlijke stijging maar dat is vrij algemeen in de Eurozone.

Als laatste de  Franse handelsbalans die sinds 2010 negatief is, dus meer import dan export. Er is echter een lijn naar verbetering.


Beoordeel zelf of het verleende uitstel op goede gronden is gebaseerd.
Bedenk daarbij dat Valls zijn hervormingen eecht door wil zetten.