Breng de tegenpartij in verwarring

 

Het leek zo eenvoudig. Het bailout contract met Griekenland loopt af. Om voor de laatste tranche uitbetaling in aanmerking te komen moet Griekenland het contract verlengen. De Troika eist nog meer bezuinigingen van Griekenland. Business as usual.

Maar je kunt een banaan niet twee keer pellen.

De Griekse bevolking, niet de elite, niet de traditionele politieke partijen, maar de gewone man komt in verzet. Zij zijn het die de klappen hebben moeten incasseren. Zij zijn het die ervaren dat het nieuwe Griekenland onder het juk van Brussel voor hen nog zuurder is. Niet de establishment, de elite, de corruptie, de bureaucratie, de reders worden aangepakt maar juist de toch al arme gewone man. De oude orde blijft in stand.

Tsipras en zijn Syriza partij overbluffen de gok van Samaras bij de vervroegde verkiezingen en nemen de macht over. Zonder eurozone geld kunnen ze het wel schudden, zijn ze failliet. De ECB, hoewel politiek volledig onafhankelijk, vuurt het eerst schot voor de boeg, de speciale Griekse obligatie regeling gaat overboord als Griekenland niet braaf  de eurozone gehoorzaamt en moet dan een duurder krediet accepteren.

Schauble, de Duitse minister van financiën dreigt al: geen overbruggingskrediet als Griekenland zich niet geheel en al aan de voorwaarden van het 250 miljard euro bailout houdt. Juncker dringt erop aan dat Syriza niet overvraagt  na zijn wegvagen van de andere partijen.

De troef is duidelijk; De ECB snijdt de 60 miljard liquiditeitssteun af als Griekenland niet buigt.

 

Maar in plaats van te buigen of tenminste een verdedigende positie in te nemen gaat Griekenland in de volle aanval.

Een dolk in de rug van Duitsland door tweede wereldoorlogreparatie betalingen van Duitsland te eisen voor de Duitse bezetting van Griekenland. Een morele plicht van Duitsland vinden de Grieken

Voorts een weigering de Troika voorwaarden te verlengen maar juist de eis deze terug te draaien. Varoukais de nieuwe minister van financiën vergelijkt de  sfeer van angst in Europa met die bij het einde van de Soviet Unie. Angst voor Duitsland zegt hij.  Geen onderhandelingen met de Troika meer maar met de EU.

Griekenland is niet zonder sympathie. Het IMF ligt al langer overhoop met de EU, of eurozone, over de desastreuze austerity politiek door de eurozone landen uitgelegd niet als terugdringen van overheidsuitgaven maar als verhogen van de lasten van burgers en bedrijven om een fiscaal evenwicht van de overheid te suggereren. De EU ziet de invloed van het IMF liever slinken dan groeien.

 

Als Griekenland geen deal met de eurozone kan bereiken staan er nog andere wegen open om een overbrugging naar eigen inkomsten te verkrijgen. De USA is evenmin verrukt van de eurozone politiek van austerity en ook daar zijn openingen voor de Grieken. Voeg daaraan toe de houding van de Grieken bij nieuwe  sancties tegen Rusland en een mogelijke steun van Rusland om Griekenland uit de eerste liquiditeitsproblemen te helpen.

 

De eurozone daarentegen zit met de andere zuidelijke lidstaten die de bittere pil nog wel steeds slikken maar waar ook steeds meer volkse tegenstand groeit. Een verzachten van de voorwaarden voor Griekenland veroorzaakt ongetwijfeld een analoge golf in andere landen met eurozone voorwaarden.

En de eurozone zit tezelfdertijd met het probleem dat bij een onoordelijke  Grexit de Griekse schulden aan de eurozone verrekend moeten gaan worden en dat Griekenland niet kan betalen. Daarbij moet meer dan 75% van de schulden van Griekenland, namelijk dat deel van de totale schulden van Griekenland  aan de eurozone (ESM, ECB, target 2), verrekend worden.  De belastingbetaler zal dat niet op prijs stellen. De beloftes van de Jager liggen nog vers in het geheugen.

 

Nu versluierd in in de boeken van ESM en ECB als vorderingen worden het dan niet te innen vorderingen en dus afgeschreven. Wat dat voor invloed heeft op de balansen van de centrale banken van vooral de zwakke  lidstaten valt te berekenen.

 

Griekenland heeft de aanval gekozen. De gehele eurozone oreert neen. Maar moet een compromis accepteren uit lijfsbehoud. De eurozone kan niet zonder Griekenland. Maar Griekenland wel zonder eurozone?

De meningen verschillen.

 

De eurozone, de angst regeert.