De dwerg die een berg kan baren

 

Griekenland, het economisch niets voorstellende land dat de geopolitiek bezig houdt.

Wie denkt dat Griekenland alleen maar een eurozone probleem is slaat de plank behoorlijk mis. In de eurozone is het een symptoom van de euroziekte, het onzinnige idee dat slak en haas hetzelfde kunnen.

Het proberen te onderdrukken van de verschijnselen van deze eurozone ziekte die het sterkst woedt in Griekenland wakkert de koorts in andere lidstaten juist aan.

Verklein de verlammende staatsschuld van Griekenland, die 175% en meer procent, en minstens vijf andere lidstaten kunnen wijzen op hun eigen onhoudbare schuld. En alle andere lidstaten moeten boeten want de Griekse schulden worden op hen afgewenteld. Want zo'n 80% van die schuld in in handen van de eurozone.

Verzacht de austerity condities en de andere bailoutlanden, Portugal, Ierland,  Cyprus en Ierland kunnen protesteren over wat zij terecht  een voorkeursbehandeling vinden. Waarom zouden zij wel de volle mep van de austerity moeten dragen en  Griekenland niet. En de andere lidstaten die wel bezuinigd en hervormd hebben, hoewel dat niet tot zuidelijke algemene toestanden van armoede en werkloosheid heeft geleid, zullen het maar met moeite slikken.

Pappen en nathouden maatregelen zoals uitstellen tot over vijftig jaar van de terugbetaling verschuiven het probleem alleen maar naar ons nageslacht (wat QE ook doet) en dat is in feite evenmin aantrekkelijk.

En nadat de traditioneel pro EU partijen tot voor kort geen concurrentie behoefden te vrezen is er met de Syriza overwinning een bres in hun macht geslagen. Want in Italië en Spanje winnen de opposite partijen snel terrein en zullen garen spinnen bij wat nu tussen Griekenland en Eurozone gebeurt.

Ook zelfs in Duitsland, tot voor kort vrijwel  unaniem pro EU, komt de Afd  op voor een kritische benadering. In Groot Brittannië is UKIP een groot gevaar voor zowel de Tories als Labour.

De weerstand welt op uit de boezem van het volk die in tegenstelling tot de elite de bezuiningingen moeten financieren. Niet uit het establishment.

De eurozone zal de brand moeten blussen maar vindt daarbij de USA, Rusland en zelfs China op haar weg.

De USA ziet in de austerity een rem op de potentiële groei van de eurozone en probeert met name op Duitsland druk uit te oefenen om af te stappen van het gebalanceerde budget, met andere woorden een begrotingstekort te scheppen door extra investeringen in de eurozone. De mogelijke toenadering tussen Griekenland en Rusland als kredietverschaffer is een gevaar voor de Oekraine politiek van de USA  en de Navo. Zelfs China zou een rol kunnen gaan spelen bij de Griekse financiering.

Welke stappen de eurozone ook onderneemt, er zal geen algemene instemming zijn. Noch  harde lijn noch die van wat toegeven en wat nemen zullen acceptabel zijn. En behalve de sceptische oppositiepartijen zullen nu ook grote wereldmachten hun invloed willen laten gelden.

Hoe langer de onderhandelingen duren, hoe moeilijker zal het zijn een voor alle partijen aanvaardbare oplossing te vinden.

In ieder geval zal de oude machtsvertoon politiek van de eurozone zwaar op de proef worden gesteld. Evenals het principe van de austerity zelf. IMF en de USA hebben zich er al tegen gekeerd. Voor Duitsland zou dat een breekpunt kunnen zijn.

Wat zullen de onderhandelingen maandag opleveren en wat zal het gevolg op de langere  duur zijn.