Hypocrisie of niet willen zien.

What’s the bloody difference.

Draghi’s woorden tegen Duitsland hebben mij bevestigd in mijn overtuiging. Hij zei dat de ECB niet alleen voor Duitsland werkt. Dat is zo want de ECB kan niet voor één land werken. Maar Draghi heeft zich erop vastgelegd de euro kost wat kost te handhaven. Hij heeft daarmee de keus gemaakt, de zwakke landen overeind te houden. Met geld bijdrukken zodat de eurokoers inzakt,   met lage rentes die de torenhoge schulden van de zwakke landen betaalbaar houden. Ten koste van de sterkere landen zoals ook Nederland. Terwijl de pensioenfondsen inzakken door de lage rentestand profiteert de staat Nederland juist door de lage rente op de staatsschuld.  Zoals al in de middeleeuwen betalen de burgers het gelag. De staat kan floreren terwijl de burgers kwijnen. Kijk naar Spanje, Portugal, Griekenland. Daarover denk ik verder na. Maar nu de gevolgen van de democratisering van het Midden oosten en Noord Afrika.

Het is toch zo dat Turkije in ruil voor het tegenhouden van illegale migranten die hun leven waagden om per bootje via de Middellandse Zee naar Griekenland te varen 6 miljard euro kreeg toegezegd (natuurlijk niet in één keer te betalen) en versnelling van de vrijstelling van visumplicht voor Turken naar de EU en het weer hervatten van de stilgezette onderhandelingen over toetreding tot de Europese Unie als tegenprestatie..

Een koppeling van politieke toezeggingen toegevoegd aan een totaal andere overeenkomst, dat wil zeggen het inruilen van illegale boot migranten tegen resettlement van maximaal 72000 Syriërs die asiel hadden aangevraagd en verkregen in Turkije, één voor elke illegale boot migrant.

In tegenspraak met de Duitse belofte dat de illegale migranten  welkom waren en wel zonder bovengrens want het was onze morele plicht. Maar  nu moeten ze in Turkije blijven tegen betaling van 6 miljard euro.

Enkele dagen geleden  verklaarde de Turkse minister president dat als er die visumvrijheid niet snel kwam Turkije zich ook niet aan de overeenkomst gebonden zou achten en nu komen, dat zal natuurlijk toeval zijn, weer een fors aantal illegalen per boot op de Griekse eilanden aan.

Overigens verloopt het terugsturen naar Turkije tergend langzaam en zitten duizenden nu in feite sinds 20 maart al achter gesloten hekken  gevangen op de Griekse eilanden in afwachting van een, zoals ik al gezegd heb, farciale procedure. Want de uitslag staat al vast.

We weten natuurlijk dat Mw Merkel vergezeld door de heer Juncker en onze heer Timmermans dit weekend naar Turkije zullen gaan voor besprekingen en om een onderkomen voor de teruggestuurden te bezichtigen.

Nu heeft de President van de Raad van Regeringsleiders, het allerhoogste machtsblok in de EU, een opiniestuk in de Spiegel Online geschreven waarin hij wederom het plan dat hij in samenspraak met de regeringsleiders had opgesteld aanhaalt en stelt dat Europa niet onderhandelt over zijn vrijheden, ook niet met de Turkse president Erdogan.

Hij herhaalt dat de lidstaten moeten samenwerken. Er moet een immigratie politiek komen, de EU en de lidstaten moeten de macht terugwinnen om te bepalen wie onze grenzen binnenkomt.

Het is hetzelfde verhaal van enkele maanden terug maar wijkt sterk af van de huidige werkelijkheid.

De werkelijkheid dat de EU zich volkomen afhankelijk heeft gemaakt  van Turkije en de zaak absoluut niet in eigen hand heeft zoals de gebeurtenissen van de laatste weken ook weer tonen.

En nu komt ook de overtocht vanuit Noord Afrika naar Italië weer opzetten en mogelijk langs de gehele zuid kust van de EU en nog verder. Want in Noord Afrika zijn er talrijke miljoenen die graag naar de EU komen.

Vluchtend voor de stammenstrijd en godsdienststrijd in de door ons gedemocratiseerde oude dictatoriaten.

De verlokkingen van de voor hen enorme welvaart en voor wat hen geboden wordt in de EU zijn sterker dan de moordende hindernissen die in de weg staan.

Ik heb het al vaak gedacht en geschreven. Wij verkeren in een noodsituatie en de verdragen en voorzieningen die de EU zo aantrekkelijk maken voor in feite de gehele wereld moeten worden opgeschort.

Illegale migranten die de EU binnenkomen mogen  geen recht krijgen op asielaanvrage en geen rechten op huisvesting en geen gezinshereniging.

Het moet geen zin hebben om naar de EU te komen. Wie niet direct terugkeert wordt geinterneerd, zoals nu in de praktijk op de Griekse eilanden plaats vindt. Ook morele verplichtingen stuiten op de harde werkelijkheid die ze onmogelijk maakt uit te voeren.

We kunnen wel hypocriet verklaren dat wij de illegale migranten opvangen maar als we de toestanden zien die daardoor ontstaan zijn op de Balkan waar tienduizenden mensen tussen twee grenzen gevangen zijn zonder enig uitzicht op een oplossing, dat er in de EU honderd duizenden rondzwerven zonder dat we weten wie en waar. Dat er duizenden  kinderen in het niets verdwijnen. Dat er in Griekenland 160.000 vast zitten omdat de noord grenzen gesloten zijn. Dat de lidstaten alleen opvang in noodcentra kunnen bieden. Dat we praten over integratie, werk en geen benul hebben wat zich in die centra afspeelt. Dat de EU het doet voorkomen alsof ze de zaak in de hand hebben terwijl de chaos heerst, grenzen tegen het Schengen akkoord in gesloten zijn. Terwijl de angst voor terroristische aanslagen het leven beheerst.

Maar is het niet humaner de potentiele migranten te laten beseffen dat zij geen kans hebben, dat zij niet een voor hun doen ruim bestaan hier krijgen. Dat zij in het eerste land waarheen zij vluchten asiel aan moeten vragen.

Dan pas kan de resettlement, het goed voorbereid ontvangen van mensen die in een eerste asielland hun aanvrage goedgekeurd hebben gekregen en daarna via de UN en de EU in samenspraak voor een definitief vestigen in de EU lidstaten in aanmerking zijn gekomen op gang komen.

Maar daarvoor is het essentieel  dat onze grenzen afgesloten worden en dat ieder die illegaal binnenkomt niet in vrijheid kan gaan rondzwerven.

Vanuit Noord Afrika is de EU voor Libiërs echter het eerste land van asiel waar ze heen vluchten. Het is een cynisch gegeven dat een land waarvan wij dachten de burgers te bevrijden van een dictatoriaal en wreed gezag door daar met geweld de dictator te verwijderen en te doden en onze westerse democratie te vestigen deze burgers nu naar onze democratische Europese Unie vluchten voor de gevolgen van onze democratische bevlogenheid. Wij moeten nu daar in het land zelf veilige zones scheppen. Desnoods met geweld zonder democratische gedachten. Maar niet virtueel.

En in Syrië doen we het weer. Maar daar is het natuurlijk anders, denken wij. Als daar de tientallen rebellengroepen de macht hebben gegrepen en ook ISIS hebben verdreven naar andere landen zullen al die groepen de handen in een slaan en een westerse democratie vestigen. Zoals we dachten dat in Irak en Libië zou gebeuren.

 .