Greece's choice:

going down under their own steam or

going down under eurozone supervision.

 

Heeft Griekenland echt een keus. Ik betwijfel het. Griekenland zit tussen de Scylla en Charybdis, between the devil and the deep blue sea, tussen eigen ondergang of ondergang onder de eurozone eisen.

Griekenland had nooit tot de eurozone toegelaten mogen worden. Wijsheid niet achteraf, want het is toegelaten terwijl de eurozone wist dat het niet aan de voorwaarden voldeed. Maar dat deed ook België niet. Heeft Griekenland ooit van de eurozone geprofiteerd? In 1981 is het tot de EU toegetreden en in 2001 de eurozone binnengezwaaid. Tot 2009 heeft het de eurozone gefingeerde begrotingen en budgetten voorgehouden die blindelings werden geaccepteerd. In dat jaar bleek hoe ver de werkelijkheid afweek van de voorspiegeling. Kennelijk was de controle door de eurozone een wassen  neus.

In 2010 bleek dat Griekenland niet meer aan zijn financiële verplichtingen kon voldoen, het land was technisch bankroet.

De reële oplossing zou geweest zijn de normale gang van zaken te volgen. Griekenland zou moeten devalueren en om dat mogelijk te maken uit de eurozone stappen. Het bezwaar hiertegen was de verwikkeling van de banken in de eurozone die in slechte staat verkeerden en door Griekenland meegesleurd zouden worden. De besmetting. Duitsland werd overreed af te zien van het gestelde in het verdrag van Lissabon, het verbod van directe steun van lidstaten onderling, de eerste bailout was een feit. Een lening aan Griekenland van vele tientallen  miljard euro onder strenge voorwaarden van hervorming en bezuiniging. Al gauw bleek één bailout niet voldoende en volgde een nog grotere tweede onder weer stengere voorwaarden van austerity.

 

 

Als we zien hoe de baillout bedragen besteed werden dan blijkt dat slechts een gering percentage Griekenland ten goede kwam. De grootste bedragen gingen naar het betalen van de schulden aan de banken.

 

 

Naar schatting zo'n 16% kwam de Griekse economie ten goede.

De austerity voorwaarden hadden een verwoestende invloed op de Griekse economie zoals te zien valt in de volgende tabel.

 

 

Een enorme teruggang van Bruto Binnenlands Product.

In begin 2015 was er een zij het zeer bescheiden groei maar veel te gering om enige onvloed te hebben.

In 2011 werden als voorwaarden voor de bailout onder andere besloten:

-overheidssalarissen korting van 20%

-personeel staatsondenemingen  korting salarissen 30%
-pensienen hoger dan 1000 euro per maand korting 20%
-gepensioneerden jonger dan 50 jaar korting 40%.

Bij de tweede bailout in 2012 werden verzwaringen van de voorwaarden doorgevoerd.

-het standaardminimum inkomen korting 22%

-idem voor jonger dan 25 jaar 32%.
-salarisbevriezing publieke sector
-supplement op pensioenen (waarvoor premies betaald) korting tot maximaal 30%

Nu wil de eurozone nog verder salaris en pensioen kortingen.

Als we naar de meetbare gevolgen kijken zien we:

 

=overheid

-een enorm begrotingstekort omgezet in een klein primair overschot (dwz zonder rekening te houden met te betalen rente op leningen)
-geherkapitaliseerde banken en van 18 naar 4 commerciële banken

=bedrijfsleven en bevolking

 -enorme stijging werkloosheid tot boven 25% voor jeugd tot boven 50%. Nu gestabiliseerd of een weinig teruggelopen

-een krimpende economie, 25% sinds voor de cirisis
-een grote daling in lonen en salarissen
-latere pensioenmeeftijd van gemiddeld 61 in 2010 naar 65.
-een ontzagwekkende vermeerdering van de staatsschuld. In 2010 130% nu 175%.

 Zoals ik al steeds heb betoogd, staat en banken worden in stand gehouden ten koste van de welvaart van de bevolking.

Dat er grote elitaire groepen zijn die zich aan de bezuinigingen op de bevolking hebben kunnen onttrekken maakt het geheel nog triester.

Het  is dus begrijpelijk dat de nieuwe Griekse regering zich verzet tegen verdere hervormingen die neerkomen op nog grotere inkomensverlaging voor de werkenden en gepensioneerden maar geen bijdrage leveren aan de verbetering van de economie.

De keuze is nu tussen drie mogelijkheden:

-de Griekse regering gaat accoord met de afgedwongen voorwaarden van de Instituten

-de Griekse regering gaan niet accoord en verlaat (hoewel dat officiëel niet mogelijk is) de eurozone en waarschijnlijk dan automatisch de EU en dus de vrije markt
-de Griekse regering gaat niet accoord maar blijft in de eurozone en eist op dezelfde wijze als de andere lidstaten behandeld te worden door de ECB.

In de twee laatste gevallen zou de Griekse regering geldelijke steun uit andere bronnen kunnen trachten te verkrijgen zoals bijvoorbeeld Rusland of China.

Terugziende op de geschiedenis sinds de eerste bailout moet je je toch wel afvragen hoe het mogelijk is dat er in die jaren zo'n enorme teruggang in de economie is geweest zonder dat de eurozone daar in heeft ingegrepen maar zich slechts geörienteerd heeft op de fiscale toestand van de Griekse staat en banken.

Er zou in plaats daarvan vanuit de EU meer aandacht moeten zijn geweest voor het totale beeld. Nu heeft men de gewone bevolking laten verkommeren en  de economie laten afglijden en zich alleen druk gemaakt over de terugbetaling van schulden.

 
Vrijwel alle economen zijn het erover eens dat Griekenland nooit in staat zal zijn de enorme schuldenlast terug te betalen. Door de bailouts is die schuldenlast alleen maar verder opgelopen. De Griekse elite heeft zich buiten schot weten te houden. Ook daar is geen aandacht aan geschonken. Beide partijen hebben het zover laten komen dat er geen gepaste oplossing meer te vinden is en voeren een verbeten strijd over de te  winnen kruimels. Een in en in triest beeld van de eurozone en de EU