Uitgestelde Belasting Waardepapieren

 

Sinds enkele maanden weten we dat de ECB de eurozone banken aan een zware liquiditeits en solvabiliteitstest heeft onderworpen en dat we dus op onze banken kunnen bouwen. Zij hebben zich  tegen omvallen gewapend.

Wat lezen we nu echter in Der Spiegel. Het blad schrijft dat de EU Commissie meerdere Zuideuropese landen ervan verdenkt  noodlijdende banken met ontoelaatbare staatshulp te steunen. Dat kan nieuwe schokgolven door de bankensector sturen, vooral in Griekenland.

De Financiële Times bericht dat een team van experts onderzoekt of de regeringen van die landen noodlijdende banken borgen. Het gaat hier om "deferred tax assets", waardepapieren  waarop verliezen geboekt staan die later van de belasting kunnen worden afgetrokken.

In Griekenland,  Spanje, Poertugal en Italië is de nationale wetgeving in het afgelopen jaar zo gewijzigd dat banken zulke waardepapieren tot hun kernkapîtaal kunnen rekenen. Dus tot de middelen die in noodgevallen gebruikt kunnen worden om crediteuren te betalen. Dat heeft die banken kunnen stabiliseren.

Wanneer voor een van die banken echter de ondergang dreigt moet de nationale regering hen van het bankroet redden door dat te verrekenen belastingvoordeel. Velen in Brussel houden dat voor oneerlijke staatssteun.

De discussie in de EU commissie heeft volgens de Spiegel verreikende gevolgen. Zonder deze waardepapieren slinkt de kapitaalbuffer van de vier betreffende landen, volgens ECB tellingen met tot 40 miljard euro kernkapitaal. In Griekenland bestaat het kernkapitaal tot 30 à 40% uit deze deferred tax assets.

 

Het lijkt mij dat de EU Commissie zich wel rijkelijk laat over deze dubieuze wijze van kernkapitaal vorming  voor de zuid europese banken buigt. Deze handelswijze was ook bekend voor de stresstesten werden afgenomen. Nu moeten we dus tot de conclusie komen dat bij deze test in feite (deels) oninbare vorderingen van de banken tot ware assets zijn gepromoveerd. Natuurlijk zijn de nationale regeringen verantwoordelijk en gemachtigd tot het opstellen van de fiscale wetgevingen maar de ECB bepaalde de waarde van de assets voor de stresstests.

Een ander gevaar dreigt voor de QE. Het lijkt niet onaannemelijk dat banken bij voorkeur deze deferred tax assets aan de ECB ter aankoop zullen aanbieden. Als bij de stresstests deze assets als volwaardig zijn aangemerkt, hoe kan de ECB ze dan weigeren?

Het geeft ook het gevaar aan van een bankenunie met onder elkaar verdeeld risico (de "bankenpot"). Er zijn dan twee categorieën banken, die zonder deferred tax assets, de noordeljke dus en de andere waarvan dus het kernkapitaal deels van dubieuze waarde is en waar de kans dus aanzienlijk groter is dat noordeljke banken moeten bijspringen om de zuidelijke op de been te houden.

Ook hier weer komt de onmogelijkheid naar voren om zo sterk van elkaar verschillende economieën en financiële instellingen op een zinnige wijze aan elkaar te koppelen.

Geen enkele politieke constructie is in staat dit op economisch gezonde basis te doen. Of het nu bankenunie is, halfslachtige fiscale unie of volslagen politieke unie is. Alleen van binnen uit kan een landseconomie zich ontwikkelen op eigen kracht en binnen eigen mogelijkheden.

Men hoort het nu al bij het in werking stellen van het geldverruimings programma van de ECB. Dat maskeert de geldelijke problemen van de zwakke staten. Onmiddellijk wordt de vrees uitgeproken dat deze lidstaten daardoor niet meer de dwingende noodzaak van interne hervormingen zo sterk zullen voelen en zich badend in het extra geld dat geschapen wordt op de oude voet zullen doorgaan tot de volgende crisis zonder adequaat te hervormen.

 

Griekenland is slechts een station op de spoorlijn van de crisislijn die Eurozone heet. Zodra dat gepasseerd is doemt het volgende crisisstation al weer op.