In naarhethemleek.blogspot.fr een blog  "de EU over twaalf dagen"

Wat is het nou,

inflatie of groei of tekorten of schuld

en

wat houdt de "single market" tegen

 Terwijl in navolging van de USA voorverkiezingen de Remain elite en de Leave elite elkaar met modder overgieten en rampen voorspellen en zo een sfeer scheppen die vreedzaam samenleven na 23 juni wat moeizaam zal doen verlopen wat de uitslag ook moge zijn en de samenleving toch aan het twijfelen zullen brengen over hun bestuurlijk vermogen zien we de voorboden van een veranderende aanpak van de tot nu toe falende strategieën om de wereldeconomie en voor ons de eurozone en EU economie tot echte groei te brengen, die de schulden houdbaar zullen maken en de noodzakelijke innovatie door de digitale revolutie betaalbaar te maken

Maar...

de ECB voert met zijn Quantitative Easing en zijn Lage Rente politiek een verbeten strijd tegen het gebrek aan inflatie. Maar inflatie wordt wel beïnvloed door de olieprijs en goedkope import en niet door de ECB bijgedrukte 80 miljard extra geld per maand en de negatieve rente.

De ECB vindt alle  andere gevolgen van die maandelijkse 80 miljarden dan die, tot nu toe denkbeeldige invloed op de inflatie, op verhoging van de consumenten prijzen dus, en zelfs de negatieve rente, gevolgen  die wel goed zichtbaar zijn, bijverschijnselen en negeert ze. Maar iedereen weet dat bij een hogere rentestand de staatsschulden van veel eurolanden onbetaalbaar zouden zijn. Dat alleen door de lage rente door de ECB kunstmatig geschapen deze landen voor een bankroet behoed worden. Zou de ECB dat niet beseffen.

Duitsland wordt ervan beschuldigd dat het volgens EU normen een te groot positief heeft op de betalingsbalans. Door de lagere koers van de euro tengevolge van die lage rente en geldovervloed wordt de Duitse export extra gesteund en de import afgeremd. Moet Duitsland dan ophouden met exporteren en de fabrieken stilleggen. Zou dat geen waanzin zijn.

Duitsland heeft een gebalanceerd budget, maakt dus geen verdere schulden, kan al snel zelfs schulden afbetalen zonder nieuwe te maken. De EU (en IMF en OECD) vinden dat Duitsland daarom meer moet investeren en daarvoor nieuwe schulden moet maken. Dat kan juist zijn als die investeringen innovatie en productie ondersteunen. En dan zou hun handelsbalans overschot nog groter worden. En dus.....

Duitsland en Frankrijk waren beide in 2003 niet in staat zich aan het maximaal 3% begrotingstekort te houden. Duitsland heeft toen structurele hervormingen uitgevoerd, loonmatiging en minder stringente arbeidswetten. Frankrijk heeft dat niet gedaan. Zie het resultaat nu. Frankrijks schuld bedraagt al tegen de 100%, het begrotingstekort blijft al jaren hoger dan 3%. Het  nieuwe, uiterst matige,  arbeidsvoorstel van de Franse regering, per decreet ingesteld want in het parlement was geen meerderheid te vinden, leidt tot verbeten tegenstand van de vakbonden en veroorzaakt dagelijkse stakingen en demonstraties.  Nog geen 20% van de Fransen vindt het nieuwe, al flink verwaterde, voorstel aanvaardbaar. De Fransen zijn trouw aan de traditie, zij houden niet van veranderingen. Maar dat heeft zijn prijs.

Zowel OECD als IMF hameren nu op het belang van structurele hervormingen. Beide zien nu in dat monetaire ingrepen zoals de geldpers aanzetten en lage rente er niet in geslaagd zijn de wereld economie goed op gang te brengen. Beide zien nu ook de schaduwzijde, lage rente en geldpers maken lenen te goedkoop en te gemakkelijk, leiden tot bovenmatige schuldopbouw en overriskant beleggen om toch rendement te maken.  Natuurlijk wordt dat verpakt door te stellen dat monetary interventions op zich alleen niet doelmatig kunnen zijn en dat structurele hervormingen (en dan komt men altijd ook terecht op de arbeidswetgeving) noodzakelijk zijn.

Wat ik me dan afvraag is waarom de koe niet bij de horens wordt opgevat. Structureel wordt teveel uitgegeven door de sociale regelgeving. De eurolanden (en vele andere) geven stelselmatig meer uit aan consumptieve doelstellingen dan zij zich kunnen veroorloven. Kort gezegd ze leven boven hun stand en moeten dus terug naar een evenwicht tussen uitgeven en ontvangen. Uit de tabellen die ik al tijden geleden heb opgesteld blijkt dat zonneklaar. Staatsschuld opbouwen om te investeren in projecten die in de toekomst winst zullen opleveren is verantwoord. Denk erom: die winst zullen gaan opleveren, zo niet dan zijn zij een blok aan het been van ons nageslacht. Schuld opbouwen door consumptieve bestedingen is puur verlies en komt voor de rekening van onze nakomelingen. En de eurolanden hebben torenhoge schulden opgebouwd, 95% van het BBP, van alle inkomsten dus. Er zit dus geen ruimte meer door die torenhoge schuld om nog meer geld vrij te maken voor publieke investeringen. Voor een groot deel te wijten aan dat goedkope geld, die te lage rente die dat lenen zo goedkoop maken. Dat zit verborgen in de dwingende noodzaak van structurele hervormingen die nu zo essentieel worden gepresenteerd. Gepaard aan innovatie waarvoor investeringen en dus geld nodig zijn en, en dat wordt te gemakkelijk vergeten, voldoende vraag. Want vraag stimuleert aanbod en investeringen om aan die vraag te voldoen en vervolgens meer werkgelegenheid die weer tot grotere vraag leidt. En de loonsverhogingen zijn achtergebleven bij de prijsstijgingen, de inflatie, zodat de koopkracht is gedaald en de vraag dus teruggelopen.

Door de weinige vraag voelt het eurozone bedrijfsleven weinig aansporingen voor investering ondanks de lage rente en de enorme hoeveelheid geld die voor hen door de ECB beschikbaar wordt gesteld. De investeringsbehoefte in de eurozone staat al jaren en jaren op een laag pitje.

Vandaar de vraag die ik al regelmatig stel. Waarheen verdwijnen dan die nu al meer dan 800 miljard euro die de ECB sinds maart vorig jaar heeft bijgedrukt. Want al dat geld was bedoeld voor het eurozone bedrijfsleven dat het niet afneemt.

Vandaar nu het discussiëren over helicopter geld, extra gedrukt, ongedekt geld dat direct aan de consumenten, de burgers, wordt verstrekt opdat zij het zullen besteden aan aankopen om zo die cirkelgang van vraag naar groter productie, werkgelegenheid, meer koopkracht en dus aantrekkende vraag inleidt.

Een Duitse krant kopte al dat het ECB project "gescheiterd" was. Daarover meer en over de gebrekkige single market.