De twee werelden van de 

Europese Unie

Goed, ik ben een oude cynicus. Misschien ben ik niet meer van deze tijd en kan gewoon niet meer volgen hoe de moderne wereld in elkaar steekt. Dan kan zo zijn. Zelfs het vroegere kick en rush voetbal vond ik veel spannerden dan nu het tikkie tikkie schaakspel van Jan naar Piet en Piet naar Jan en dat nog een paar keer. Ok, het is technisch verantwoord  en wordt beter betaald. Eigenlijk wilde ik over de prognoses van de OECD en de gaten in de single markt schrijven maar dit kwam bij me op als een onweersbui na de hitte.

Maar leven wij nu echt in twee universums, zo vrees ik.

Het ene zoals de elite het ziet, het andere dat de gewone man ervaart.

Waarom is een Brexit een gevaar voor de EU. Niet om de economische gevolgen. Ook zonder GB kan de EU perfect functioneren als derde economische macht in de wereld. En er zijn meer landen zoals GB na een Brexit, zelfstandige landen die zich uitstekend weten te handhaven in de wereld door hun economisch vermogen. En de EU kan alleen maar met een slakkengang handelsverdragen sluiten met 28 verschillende wensen en belangen. Een zelfstandig land kan dat sneller met de landen buiten de EU. Ook met de EU als de oude vervallen, in beider belang.

Neen, het gevaar is dat het steeds minder sluimerend ongenoegen met de wijze waarop de EU zich, door Brussel bestuurd,  ontwikkelt.

Een Brexit zou dat ongenoegen in openlijk verzet kunnen doen omslaan. Dat is de grote vrees. Een Brexit is niet het falen van Groot Brittannië in de EU, het is het falen van de Europese Unie dat door een Brexit gestalte krijgt. Het is het niet willen begrijpen van de regeringsleiders in hun EU onderonsjes dat ze ook hun eigen land vertegenwoordigen en niet alleen hun eigen ontwikkelingsvisie visie van de EU.  Dat ze ook dat éne land moeten kunnen vertegenwoordigen dat iets perse niet wil. Zij moeten de bevolkingen van de EU vertegenwoordigen.

Maar de EU elite leeft in een ander universum dan de gewone man.

Zo beschouwt de Europese Uie de eurozone als een vooruitgeschoven post van de EU. Een later door alle lidstaten te bereiken ideaal.

Maar de in de economische werkelijkheid levende lidstaten zien de eurozone als een kwakkelende schijnbare eenheid van met torenhoge schulden en onoverbrugbare verschillen elkaar wantrouwende landen die zover van elkaar verschillen dat zij steeds verder van elkaar afgroeien in plaats van te kunnen integereren.

Want integreren vooronderstelt afnemende onderlinge verschillen en vertonen van groeiende overeenkomsten.

In de werkelijke wereld een eurozone waaruit je weg moet blijven tenzij je zo zwak bent dat je niet op eigen poten kan staan.

Een eurozone waar je niet meer uit kan ontsnappen als je er eenmaal inzit. Maar door de EU elite totaal anders gezien.

De EU leeft nog in het tijdperk van het behaviourisme, de tijd dat men dacht dat alles en iedereen in origine uniform is en dat alleen de goede stimuli tot de ideale ontwikkeling zouden leiden.

Een tijd dat genetische verschillen onbekend waren.

De gedachte dat alle landen op dezelfde manier handelend tot dezelfde ontplooing zouden komen.

Dezelfde gedachte die ons in Noord Afrika en het Midden Oosten onze democratie wilde laten overbrengen door de dictators daar ten val te brengen en te juichen over de Arabische lente.

En overdonderd te zijn omdat dat anders afliep dan wij op onze westerse wijze dachten.

Het idee dat in principe de stammen daar hetzelfde waren als de westerse volkeren.

We zien de gevolgen nu onze landen overstromen.

De gedachte dat Grieken, Italianen, Spanjaarden, Duitsers, Fransen, en alle andere Europese volkeren op dezelfde wijze zouden kunnen werken en leven.

Maar wel kunnen zeggen dat Grieken onbetrouwbaar en lui zijn, dat Fransen niet van hervormen willen weten en Duitsers met genoegen de hakken tegen elkaar kletsen.

Maar zodra je zegt dat Marokkanen van ons verschillen en anders geaard zijn dan wij dan zijn we racisten en discrimineren wij.

En de tolerantie waarop wij Nederlanders altijd prat gingen geldt alleen nog als men de politiek correcte paden bewandelt. Wijkt men daarvan af dan is de tolerantie ver te zoeken. Zo ver zijn we al binnen die EU van onze roots afgeweken.

Daarom is de Brexit een gevaar.

In essentie zijn omdat hij aangeeft dat de Britten anders zijn dan wij. Dat zij niet willen leven in een wereld waar zij niet zelfstandig kunnen beslissen wat zij willen en wat zij niet willen.

En, ik kan dat zeggen omdat ik nog de tweede wereld oorlog zij het als heel jong maar niet achterlijk, ervaren heb.

Ook toen wilde Groot Briittannië zelfstandig blijven en niet voor Duitsland buigen.

Toen was het ook gemakkelijker geweest het op een accoordje te gooien en met Duitsland tot overeenstemming te komen.

Maar Groot Brittannië onder Churchill's leiding onderging liever de Duinkerkse evacuatie en reddingstocht door militairen en burgers met hun kleine scheepjes, de Duitse Blitz die de Londense bevolking terroriseerde en de bombardementen op de autoindustrie in Coventry dan te buigen voor de Duitsers.

Dat was en is de volksaard.

Maar in de EU moet iedereen hetzelfde zijn en Brussel decreteert dat wat Brussel voor ogen staat.

Wij zien het in de controverse tussen de nieuwe oostelijke lidstaten en de oude kern.

De oude kern wil de oostelijke staten tot satellieten omvormen.

Zij moeten zich vormen naar de kern.

Dat de volksaard en hun tradities anders zijn wordt veronachtzaamd. Zij moeten zich aanpassen.

Dat de Britten op democratische wijze willen uitmaken via een referendum welke weg zij willen kiezen, de eigen weg of die van Brussel is legitiem, hoewel Rutte gezien zijn uitlating het daar niet mee eens zal zijn.

Je ziet die twee universums  ook in het aanpassingsverdrag met de Oekraine.  Ik heb het snel doorgelezen al is het doodvervelende lectuur.

Vrijwel alle bepalingen in dat handelsverdrag zijn erop gericht de Oekraine om te vormen tot een kloon van de Brusselse EU.

Dat heeft niets met de werkelijkheid van de handel te maken.

Alleen met het universum waarin de EU elite leeft.

Want wij kunnen ook handel drijven met Rusland en China en Iran.

Ook daar maak je handelsafspraken mee.

We kunnen een vluchtelingen verdrag met Turkije sluiten en vallen dan een buil omdat Turkije anders is.

Maar we eisen niet van die andere landen dat zij zich aan ons aanpassen of identiek aan ons moeten worden.

Ik hoor dat Rutte het Nederlandse referendum over dat Oekraine dat een ramp vindt en dat één land dat niet zou mogen tegenhouden. Gelukkig is dat juist één van de verworvenheden van het Verdrag van Lissabon. Eén land kan dat. Dat was een eis om het verdrag goed te keuren. Rutte leeft in dat andere universum.

Wat die overeenkomst met Turkije  betreft is het wel interessant, hoewel in feite diep tragisch, dat het nu de vraag is of de verminderde toestroom van illegale migranten het gevolg is van de wankelende overeenkomst met Turkije of de afsluiting van de Macedonische grens (en andere grenzen).

Want nu door de moderne communicatie technieken de illegale migranten via smartphones voortdurend in contact kunnen staan met het eigen land is het opmerkelijk dat de erbarmelijke toestanden waaronder de migranten in Griekenland leven (en daarvan kun je Griekenland de schuld niet geven) afschrikwekkend werken en daar er geen oplossing in zicht is, er zelfs een neiging bestaat om via mensen smokkelaars weer terug te keren naar het eigen land.

Heeft nu dus Mw Merkel gelijk met de Turkse deal of Hongarije met de grens naar het noorden afsluiten. 

Voor het resultaat van minder belang maar strategisch wel.

Want wat gaat Oostenrijk doen met de Brennerpas nu Italië weer zo in zwang komt als ontvangstland.

En het einde is nog lang niet in zicht. In tegendeel. Dat is de werkelijkheid.

Gewoontegtrouw, dus met een ondertoon van cynisme, vraag ik het me af. Kun je in de EU nog wel van crises spreken. Het heeft meer weg van epidemieën die endemisch worden. Al decennia lang onder ons en steeds weer een nieuwe.

En als ik de economische outlook 2016 van de OECD lees dan zijn de analyses heel goed want ze kennen de feiten. Maar hoe ze aan de prognoses komen moet ik waarschijnlijk aan de rekenmodellen vragen. Want soms kan ik er geen brood van bakken.

Maar ja, ik ben alleen maar een oude cynicus die er bovendien niet voor heeft geleerd..