Staatsmanschip is nodig en 

Geen Kretologie van Ongekozen Ambtenaren

 in dit chaotische tijdvak

  

Al diegenen die van mening waren dat er geen Brexit zou komen en dat de Britten de zekerheid van de Europese Unie zouden verkiezen boven nationale onafhankelijkheid zijn daarin wel heel plotseling en onverwacht bedrogen.

Dat dat hoogst onverwachte verlies in de gehele wereld en vooral in Groot Brittannië heel moeilijk te verwerken is blijkt uit de reacties zowel politieke als financiële.

In Engeland klinkt de roep om een tweede referendum waarvan de oproep op grote schaal fraude heeft opgeleverd (o.a. 40.000 stemmen uit Vaticaan Stad) en in het parlement zijn er parlementsleden die het referendum willen negeren. Mrs. Sturgeon in Schotland wil heel wat, het meeste uitgesloten. Zij wil het Schotse parlement toestemming voor de uittreding laten blokkeren, zij wil een Schotse onafhankelijkheid via een nieuw referendum maar dan  de Engelse grens toch openhouden  en het pond sterling eveneens behouden en zo lid van de EU blijven. Want 62% van de Schotten heeft voor Remain gestemd en Schotland profiteert van EU steun.

Noord Ierland overweegt weer unificatie van het eiland en dus aansluiting bij de Republiek Ierland.

GB heeft geen haast met het inroepen van artikel 50 om de uittreding in werking te stellen, wil dus een geleidelijk proces van uittreden en eerst de Brexit laten bezinken.

De Labour Party is in open conflict met de party leader Corbyn en ik geloof dat de meerderheid van zijn shadow cabinet is afgetreden.

Er zal dus een nieuwe regering in GB tot stand moeten komen en de politieke vijver zal wat tot rust moeten zijn gekomen voor de nieuwe Prime Minister op rationele wijze aan de uittredings onderhandelingen kan beginnen.

Ook in de rest van de EU (of moet ik al zeggen in de EU) moet men nog die onverwachte uitslag van het Brexit referendum verwerken.

Er zijn de opgewonden kreten van Schultz en Juncker om GB er meteen uit te gooien waarmee ze hun gramschap en wens GB zoveel mogelijk te laten lijden uiten. Ook de ministers van buitenlandse zaken willen, naar ik lees een snelle aftocht van GB.

Maar Tusk, de President van de Raad van Regeringsleiders, het opperste orgaan van de EU, heeft een bezadigde toespraak gehouden en er zijn bijeenkomsten geplanned tussen Mw Merkel enTusk, Mw Merkel, Hollande en Renzi en met de oospronkelijke oprichters groep van het eerste uur.

De Tjechische minister president wil het aftreden van Juncker die hij ervan beschuldigt de Brexit te hebben uitgelokt door het "meer Europa" te willen doordrukken.

Ik voorzie twee soorten reacties mogelijk. Pas op de plaats of verdere hervormigen.

Consolidatie of Confrontatie

Italië zal ongetwijfeld proberen het S&G Pact en dus de austerity te willen ontmantelen en meer te profiteren van de door de ECB veroorzaakte lage en negatieve rentes op staatsleningen om zo de groei te stimuleren. Maar Italië heeft een staatsschuld van 133% hetgeen dus, ondanks de 0% rente nog meer lenen vrijwel uitgesloten maakt, maar de werkloosheid bedraagt 11,7% en de jaarlijkse groei 1%  zodat maatregelen om de groei te vergroten hard nodig zijn.

Duitsland (en andere noordelijke landen) zal zich echter tegen een loslaten van de austerity hevig verzetten maar is strategisch verzwakt door het wegvallen van Britain zodat het anti austerity front van zuidelijke landen moeilijker te weerstaan zal zijn. Zoals ik al zei zal ongetwijfeld de zuidelijke wens voor een fiscal union weer de kop opsteken. Zoals ik al eerder dacht zal de euro een van de grootste splijtpunten van de EU kunnen worden.

Ook voorstellen tot verdere integratie op het punt van veiligheid en migratie zouden tot problemen kunnen leiden.

De EU kritische groeperingen en partijen  zullen met argus ogen de ontwikkelingen volgen en zullen ongetwijfeld als er wordt gestreefd de Brexit te gebruiken om tot grotere integratie (op welke manier dan ook) te komen in actie komen door referenda te eisen.

Vanmiddag  lees ik vervolgens  tot mijn schrik dat de ministers van buitenlandse zaken van Frankrijk en Duitsland voorgesteld zouden hebben een Europese superstaat te stichten waarbij de macht van de lidstaten wordt beperkt zegt de Poolse Publieke Omroep TVP info die er aan toevoegt dat het een ultimatum is.

Het stuk zal vanmiddag worden voorgelegd aan de Visegrad Groep die vandaag in Praag samenkomt.

Lidstaten zouden geen recht meer hebben op een eigen leger, op eigen strafrecht, op eigen belasting stelsel en eigen munt. Zij verliezen ook het beheer over eigen grenzen en procedures voor toelaten en relocatie van vluchtelingen.

Martin Schaefer, woordvoerder voor het Duitse ministerie van Buitenlandse zaken zei echter dat Duitsland geen superstaat wilde maar een beter Europa.

Frankrijk wil ook, zoals ik gisteren al schreef, een eurozone ministerie van financiën en permanente geldstromen van de rijkere noordelijke landen naar het zuiden.

Het lijkt mij dat deze informatie op een vergissing of verkeerd begrijpen moet berusten want  dat inderdaad getracht zou worden door een snelle beslissing een situatie te scheppen die niet meer kan worden teruggedraaid lijkt mij met het oog op de laatste ontwikkelingen onwaarschijnlijk. In ieder geval is het echter een veeg teken als de oostelijke EU lidstaten dit inderdaad zo zien.

Maar niets lijkt onmogelijk als het om de EU gaat. De gehele gang van zaken om de Brexit is al onwerkelijk genoeg.

Dat dat alles nu gebeurt in een periode dat de appreciatie van de kiezers voor de Europese Unie op een dieptepunt is en juist het nationalisme de kop op steekt lijkt mij een riskante onderneming.

Zoals ik vorige keer als mijn mening gaf: de Europese Economische Gemeenschap verenigde indertijd Europa op handelsgebied en nam belemmeringen weg.

Dat aspect is nog voor mij het belangrijkst onderdeel van de Europese Unie.

Het zou doodzonde zijn als door een politieke ontwikkeling die tegen de opvattingen van de Europese kiezers ingaat en slechts door een Elite wordt gepromoot en doorgezet ook dat grote goed verloren zou gaan.

Het zou beter zijn politieke macht uit Brussel terug te geven aan de lidstaten en zich te concentreren op die onderdelen van kerntaken van vitaal belang die niet door de afzonderlijke lidstaten kunnen worden verricht. Kerntaken die goed gedefinieerd zijn. Geen taken die alleen maar belangrijk worden gevonden.