Het Sprookje van de bloeiende Eurozone wreed verstoord door Lehman Brothers.

Ik ben jarenlang in de waan gebracht dat de euro ons welvaart en welzijn zou brengen. Nu weet ik dat de lieden die dat mij en alle andere Nederlanders voorhielden er niets van begrepen of ons willens en wetens sprookjes vertelden. Want het ging al meteen mis en de bankencrisis gaf alleen maar het beslissende zetje. Want de Eurozone heeft een ingebouwd gebrek dat hem steeds verder uitholt hoe veel meer honderden miljarden euros je ook bijdrukt en de rente tot in het negatieve omlaag brengt om de schijn vol te houden. Want alleen een Eurozone met een gezamenlijke wetgeving zodat alle lidstaten identiek georganiseerd zijn, met gezamenlijke begroting, uitgavenpatroon, geldstromen tussen de landen zou kunnen overleven.Want structurele geldstromen van Noord naar zuid zonder gelijke rechten en plichten zijn onaanvaardbaar. Maar zelfs dat zal de zwakke landen niet sterker maken en de sterke wel zwakker. En welk euroland wil zijn eigen zeggenschap over begrotingen, belastingen, geldbestedingen en staatsschuld afstaan aan de Commissie of een soort onder Europese Unie-europarlement zonder gelijke rechten en plichten.

Dat is de ingebouwde fout. Wat een (schijn)oplossing zou zijn is onaanvaardbaar. Dus doorvergaderen en de ECB politieke oplossingen laten aandragen waarvan de ECB zelf weet dat deze niets uithalen zonder fiscale en sociale hervormingen die of niet haalbaar of ongewenst zijn. Zo gaan mijn gedachten. Maar, zoal altijd, ik ben een leek.

De eurozone is eigenlijk een wereldvreemde constructie waarbij 19 onafhankelijke op veel punten sterk van elkaar verschillende landen een en de zelfde munt, currency, ingevoerd hebben en hun eigen munt hebben afgeschaft en daarbij de zeggenschap over hun monetaire beleid  hebben afgestaan aan één centrale bank voor deze eurozone, de ECB.

Bovendien zijn het landen die tot de Europese Unie behoren en stuk voor stuk  hun eigen parlement, regering en wetgeving hebben die sterk van elkaar afwijken.
Dus voeren  zij wel elk hun eigen fiscale politiek (begroting, belasting, staatsschuld), zij het binnen twee algemene (en algemeen genegeerde) grenzen.
0,5% begrotingstekort maximum, 60% maximum staatsschuld.
Maar pas bij een overschrijding van de begrotingsnorm met meer dan 3% kan de EU Commissie ingrijpen en een sanctie opleggen. Maar doet dat niet.
Vrijwel geen enkel euroland voldoet aan de beide criteria. Een aantal al niet bij het lid worden.
Alle eurolanden hebben in de praktijk minimaal de 3% sanctiegrens aangehouden en in veel gevallen en jaren overschreden.
Toen dat volslagen uit de hand was gelopen werden er per land 20 jaren plannen met de Commissie overeengekomen om na die twintig jaar weer financieel veilig te zijn.
Ook nu zijn er nog landen die zich niet aan die 20 jaren planning willen of kunnen houden. Want de economische potentie van de eurolanden loopt sterk uiteen. Om maar te zwijgen over de verschillen in cultuur.

Van 2000 (echte invoering van de euro) tot 2007 is het Bruto Binnenlands Product  van de meeste eurolanden sterker toegenomen dan de economische groei. Dat was mogelijk door  begrotingstekorten  aan te houden. Zo werd een schijnwelvaart bereikt gefinancierd door het steeds verder vergroten van de staatsschuld.

Met de besmetting door de EU en Eurozone banken door de Lehman crisis veranderde de toch al geringe groei (1% of minder) in krimp, oplopend tot in 2009 3% krimp.
Om toch het uitgavenpatroon te kunnen handhaven werden de begrotingstekorten vergroot tot in 2009  boven de 6%.
Als gevolg daarvan begonnen de staatsschulden pijlsnel te stijgen van 65% in 2007 naar 95% in 2014.

Hoewel de Lehman crisis de Eurozone zwaar in het rood heeft gebracht kwam dat ook omdat voor die tijd de eurozone al op tekorten en vergrote schulden en weinig groei had ingeteerd.  Dus waren er toen  de Lehman crisis de Eurozone banken en staten trof geen reserves om die klap op te vangen.

In tegendeel, de crisis versnelde het schulden en tekorten process maar was niet de enige oorzaak ervan.
Al de verhalen over de welvaart die de Eurozone zou hebben gebracht waren dus in werkelijkheid gebaseerd op leven op de pof.
Ik vraag me wel eens af waarom degenen die deze welvaarts argumenten naar voren brachten daar niet van op de hoogte waren.

De gegevens hierboven zijn de geaggregeerde voor de gehele Eurozone.

Het is vanzelfsprekend dat er onderling tussen de eurolanden grote verschillen bestonden als gevolg van economische potentie, wetgeving, en cultuur.
Maar het is zeker niet juist te denken dat een opbloeiende Eurozone in de recessie werd gestort door het USA Lehman schandaal.

 Grafieken over BBP (GDP), begrotingstekorten, groei en staatsschuld Eurozone staan in naarhethemleek.blogspot.fr

Volgende keer verder over de voortgang of teruggang van de Eurozone.