17032016

De illegale migranten ----------------->  wie zijn het en welke rechten hebben zij?

Illegale migranten kunnen de EU uitgezet worden. Dat is zo.

Alle migranten die via een veilig land zonder geldige papieren de EU binnenkomen zijn illegale migranten want als zij asiel willen aanvragen moeten zij dat in dat eerste veilige land doen. Daar moeten zij de uitslag afwachten.

Maar iedereen die de EU binnengekomen is en zich op EU grondgebied bevindt heeft toch het recht asiel aan te vragen. Iedere aanvraag moet individueel worden afgehandeld met recht op beroep.

Tijdens die "wachtperiode" heeft de aanvrager rechten. Huisvesting, onderhoud, zakgeld, of zelfs overkomen gezin.

Deze combinatie van factoren maakt de EU zo aantrekkelijk voor illegale migranten.

Het kernpunt van de voorgestelde overeenkomst van de EU 28 regeringsleiders met Turkije is een afwijking van deze procedure. Illegale migranten die via Turkije de EU binnenkomen kunnen zodra zij in de EU zijn aangekomen weer retour naar Turkije worden gezonden waar zij dan asiel kunnen aanvragen.  In ruil daardoor neemt de EU dan evenveel legale migranten uit Turkije op via het resettlement plan, mensen dus van wie de asielaanvrage in Turkije is goedgekeurd.

De ratio hiervan is dat illegaal via Turkije de EU binnenkomen zinloos is want je wordt toch direct teruggestuurd naar Turkije om daar je asielaanvrage te doen en de uitslag af te wachten.

Toen ik gisteravond de heer Timmermans echter hoorde verklaren dat wel degelijk in de EU asiel kon worden aangevraagd en afgehandeld, zoals nu nog het geval is viel mij de mond open. Dan blijft immers alles hetzelfde zoals nu. Dan hangt toch nog alles uitsluitende af van de wil en mogelijkheden van Turkije te voorkomen dat de stroom illegale migranten door blijft gaan. Want dan zijn er nog steeds die voordelen voor illegale migranten.

Ik heb steeds gezegd dat de enige reële kans om de stroom op te laten drogen is het recht op asielaanvrage voor illegale migranten, die dus in dit geval in Turkije asiel hadden moeten aanvragen, het recht op asielaanvrage in de EU te ontzeggen.  

Zo lang dat recht blijft bestaan kan men wat voor peperdure overeenkomsten met opheffen van visum plicht en versnelde onderhandelingen over toetreding tot de EU afsluiten met de wetenschap dat dat niets zal helpen omdat de aantrekkingskracht van illegaal de EU binnenkomen even groot is blijft.

Dus is onderhandelen zonder direct terugsturen naar Turkije om daar de asielprocedure te doorlopen volstrekt irrationeel en haalt niets uit voor de EU.

Daarbij moet ik ook opmerken dat er meer wegen naar Rome leiden ofwel dat via Turkije niet de enige route is die voor illegale migranten aantrekkelijk is. De  gehele zuid kust van Europa, de weg via het oosten om maar te noemen.

Ik vrees echter dat er omdat er toch een resultaat bereikt moet worden om gezichtsverlies te voorkomen er een schimmig en ondoorzichtig akkoord over dat terugsturen wordt bereikt dat later juridisch onhaalbaar blijkt te zijn. Maar het kwaad is dan al geschied, de overeenkomst is getekend.

Of zouden er regeringsleiders zijn die de moed hebben zich te keren tegen de voorstellen. Ik zou het haast wensen.

16032016

even een tussen-door-tje

De heer Schulz, voorzitter van het Europese parlement komt vanochtend met de waarschuwing dat het mislukken van de EU top met Turkije donderdag a.s. over de illegale migranten het uiteenvallen van de Europese Uie zou kunnen veroorzaken. De laatste maanden vliegen de waarschuwingen van de EU elite over het voortbestaan van de EU ons om de oren: als dit niet gebeurt of dat juist wel gebeurt. Fear is the key, de angst die de mensen doet schuilen onder de dekking van de beschermers, in dit geval de EU elite. Doe niet wat zij willen en het gevaar dreigt. Het oude adagio, ga rustig slapen want wij waken over u. Langzamerhand ga je je afvragen of die EU dan inderdaad zo gammel in elkaar steekt dat elke afwijking van de wil van de elite hem in elkaar zou kunnen doen storten. Geen bemoedigende gedachte want een goed fuctionerende EU gericht op de economie, op vrijhandel en inderdaad vrij verkeer van inzittenden van de EU, van goederen en diensten heeft in het verleden bewezen zeer nuttig te zijn voor de economie van de lidstaten. Het is het politiseren van de economische gemeenschap in het verdrag van Maastricht en het constant meer macht naar zich toetrekken om zo tot een door Brussel geregeerde Europese Staat te komen dat tegenstand opwekt. Elke crisis wordt beeindigd met 'geef toe of het zou wel eens het einde van de EU kunnen zijn' en weer wordt een stuk macht van de lidstaten overgeheveld naar Brussel. Een ever closer union gebaseerd op angst. Is het een wonder dat Groot Brittannië zich verzet en inderdaad zelf zijn voortzetting van het lidmaatschap van de EU in een referendum aan de bevolking van GB voorlegt. En, ziedaar, ook daar wordt door de elite gedreigd met de mogelijke rampzalige gevolgen van een uittreden. Fear is the key.

Monetaire Politiek en Fiscale Politiek   

Je n'accuse pas, mais je me demande.

De actualiteit raast voort. Ook de overtuiging van bestuurders dat er geen rekening behoeft te worden gehouden met de mening van anderen zolang er nog maar een politieke meerderheid bestaat, zoals nu in Duitsland waar Mw Merkel haar eigen morele visie door wil zetten en daarbij niet alleen wil beslissen voor een verdeeld Duitsland maar voor de gehele Europese Unie die haar tot nu toe slaafs volgt.  Het doorleven in een fictie bij de illegale migratie, ficties van tegenhouden bij de buitengrenzen, ficties de taal van het ontvangend land snel leren, welk land als de verdeling zoals Mw Merkel volhoudt daar verandering in zal brengen, de fictie van de wil tot integratie van compleet andere culturen, de fictie van gebruik maken van de talenten van de binnenkomers, de fictie dat zo sterk verschillende culturen zonder botsing naast elkaar zouden kunnen leven.  Het zich afhankelijk maken van niet EUlanden die daarvoor eisen stellen over visa en lidmaatschap van de EU maar absoluut niet aan de voorwaarden daarvoor willen voldoen. Het is duidelijk dat zolang men het recht heeft  asiel in de EU aan te vragen zodra men er binnen is en dan de economische en familievereniging voordelen kan genieten, dat deel van de wereldbevolking dat in barre omstandigheden leeft alle mogelijke moeite zal doen in de EU binnen te komen. Zolang men angstvallig vermijdt dat te bespreken helpt er niets. Dan zal er inderdaad op een gegeven moment geweld moeten worden gebruikt omdat de binnenkomenden wanhopig moeten vaststellen dat zij after all niet in aanmerking komen.  De EU heeft het door geen beleid al veel te ver laten komen. En nog steeds is er geen beleid. Nog steeds is het ieder land voor zich, noodgedwongen.

  

Mag een leek ook een opinie hebben over financiële zaken. Of moet je daarvoor geïndoctrineerd zijn geweest door een studie economie of publieke financieen. Mag je je als leek verbazen over wat economen bedenken of als bedacht voorgeschoteld krijgen. Tenslotte zijn het niet economen die de economie vaart geven maar de ondernemers. Ondernemers die de tijdgeest begrijpen en er gebruik van maken. Neem Microsoft, Facebook. Jonge mensen die een groot gat in de markt zagen. Die de mogelijkheden van nieuwe technische ontwikkelingen zagen. Zij bouwen aan onze toekomst. Maar economen kunnen alleen achteraf verklaren waarom deze ondernemers zo'n succes hadden. Zij leven in het verleden. Logisch want economie steunt op de ervaringen in het verleden, niet op het visionaire van de toekomst. Dus falen ze want ze hebben niet de verbeeldingskracht van de entrepreneur, alleen de navolging van wat was. De leek kan dan vol verbazing toezien wat de economen van de economie maken en zich afvragen waar ze toch mee bezig zijn.

De twee demonen die, zo vind ik het, het financiële bestaan van de eurozone lidstaten dicteren.

De ECB en het Stabilisatie en Groei Pact. Beide vloeien voort uit de Verdragen, het laatste het Verdrag van Lissabon ooit bedoeld als grondwet van de Europese Unie maar door referenda in Frankrijk en Nederland (en een beetje Ierland) tot verdrag teruggebracht.

De almachtige Europese Centrale Bank (in werkelijkheid de Eurozone Centrale Bank) die volgens de Commissie niet bekritiseerd mag worden, waarbij het Europese hof zich min of meer aansluit, en politiek onafhankelijk is, legt de lidstaten haar monetaire politiek op ter bewaking van de prijsstabiliteit gedefinieerd als nabij 2% inflatie.

Om dat te bereiken heeft de ECB drie zware wapens, leningen, hoogte van de rente bepalen en geldverruiming. De beperking is dat de banken een belangrijke rol spelen want de ECB kan niet rechtstreeks met de economie werken.

Naar mijn mening is er een verschil tussen politiek onafhankelijk en het uitvoeren van een monetaire politiek zoals de ECB doet. Want die monetaire politiek heeft wel degelijk algemeen politieke gevolgen, politieke invloed.

In een samenspel van onafhankelijke landen, zoals in de eurozone waar de lidstaten elkaars economische concurrenten zijn, geeft dat wrijving. Het zijn landen die van elkaar invoeren, naar elkaar uitvoeren, met eigen wetgeving, eigen begroting, eigen uitgavenpatroon, eigen belastingen, eigen sociale wetgeving, eigen bureaucratie, eigen bruto binnenlands product,   eigen economisch potentieel.

Maar zij hebben geen enkele  invloed op de monetaire politiek zoals volledig zelfstandige landen dat hebben. Dat is voor de echte economie in die eurolanden het nadeel van de EMU de Economische en Muntunie, de euro.

Dat wil dus zeggen dat de lidstaten uitsluitend de fiscale politiek, want die is bij het verdrag van Lissabon aan de lidstaten zelf toegewezen, kunnen gebruiken om economische politiek te voeren. Belasting heffing, begroting van inkomsten en uitgaven van de staat, staatsschuld beheersing zijn aan de lidstaten overgelaten.

Maar ook daar zijn in het verdrag van Maastricht en Lissabon en in de verdere uitwerking daarvan in het Stabilisatie en Groei Pact en de verfijningen daar later in aangebracht grenzen aan gesteld.

Daarbij komt de ingebouwde crisis van de eurozone naar voren.

De echte grenzen zijn een maximaal begrotingstekort van 0,5 procent van het BBP (GDP) en een maximale hoogte van de staatsschuld van 60 procent van het BBP.

Maar daarnaast is er ook de bepaling dat Brussel pas ingrijpt bij een overschrijding van een begrotingstekort van meer dan 3 procent van het BBP. Dat houdt in per jaar ook een toename van de staatsschuld met 3%. En die 3% werd algemeen gehanteerd als maximum, niet die 0,5%. Dat is de archilles hiel van de eurozone. De opening tot overgrote schuld.

Dat dat ingrijpen door Brussel bovendien een loze inhoud had bleek al drie jaar na de echte invoering van de euro,  in 2003,  toen zowel Duitsland als Frankrijk een groter begrotingstekort hadden dan de toegestane drie procent en dat straffeloos konden doen. Brussel, de gezamenlijke regeringsleiders, greep immers niet in.

Dat precedent maakte het mogelijk dat de bepalingen van het S&G Pact krachteloos werden en zowel tekort als staatsschuld onverantwoord stegen, zodat nu de staatsschuld van de eurozone als geheel in plaats van de maximale 60% gestegen is tot het internationaal onhoudbaar geachte percentage van ongeveer 95% van het GDP.

Dit heeft ook als gevolg dat de meeste lidstaten geen enkele ruimte meer hebben om binnen de grenzen van het S&G Pact een eigen economische politiek te voeren en volledig afhankelijk zijn van de politiek van de ECB.

Hoe heeft de staatsschuld zo hoog kunnen worden zonder dat de rentetarieven als natuurlijke rem hebben gewerkt.

Ook daar is de rentepolitiek en later geldverruimingspolitiek van de ECB van grote invloed geweest, afgezien van de onbegrensde steun uitspraak voor de euro van Draghi in 2012.

In de volgende twee grafieken ziet men de rentepolitiek van de ECB en de stijging van de staatsschulden afgebeeld. Door de lage rente politiek van de ECB is het lenen door overheden en bedrijfsleven kunstmatig uiterst goedkoop gehouden. Daardoor was lenen te aantrekkelijk en waren hoge schuldbedragen nog economisch houdbaar ook voor zwakke landen met hoge schulden door de ECB garantie. Bij een normaal renteverloop en risico analyse hadden die schulden nooit zo hoog kunnen oplopen. De daardoor sterk stijgende rentetarieven zouden een effectieve noodrem zijn geweest. Kijk bijvoorbeeld naar de rente op de Griekse leningen toen de ECB haar beschermende arm terugtrok. Prompt schoot de rente pijlsnel skyhigh.

door de steeds verder dalende rente wordt lenen en schulden maken steeds aantrekkelijker. Zie de daling van de rente en de stijging van de schulden. Het iets lagere schulden percentage 2015 is het gevolg van een andere berekening, niet van een teruglopen van de schuld.

Het gehele financiële gebouw van de eurozone is volkomen kunstmatig geworden en onttrekt zich aan de economische realiteit.

Even terug naar het begin. Alle ingrepen van de ECB zijn gericht op het bereiken van die bijna 2% inflatie. De goedkope leningen aan de banken, de rente die nu zelfs negatief is, het  nu 80 miljard per maand opkoop programma van van alles. In een jaar was dat 720 miljard euro en het wordt veel meer dan een biljoen euro of zelfs misschien oneindig veel meer want Draghi wil doorgaan tot die bijna 2% inflatie is bereikt.

Nieuw geld gedrukt, gedekt door waardepapieren waarvan de waarde maar moet worden aangenomen. Want wat zijn Italiaanse staatsobligaties echt waard zonder de steun van de ECB.  En niet alleen Italiaanse. In feite wordt er schuld opgekocht die door bezittingen gedekt dient te zijn. Maar kijk naar de banken die nog volzitten met waardepapieren die geen cent waard zijn omdat de bezittingen waarop ze gebaseerd waren in waarde gedaald zijn of geen enkele waarde meer hebben. De huizenbubbel bij  voorbeeld.

En de invloed op de inflatie. Kijk naar de grafiek hieronder en zie dat de inflatie alleen maar gedaald is, ondanks al die steun van de ECB. Geen hogere inflatie maar lagere, ondanks de lage rente, ondanks de honderden miljarden geld bijdrukken. Het heeft niets maar dan ook niets geholpen.

inflatie vanaf 2008 tot nu. ondanks alle stimulus alleen maar daling in plaats van stijging

En de enige reactie van de ECB is niet alleen doorgaan maar er nog een schep bovenop gooien. Waarom zou die inflatie nu wel stijgen als je bekijkt wat al die steun tot nu toe  uitgehaald heeft. Het tegenovergestelde. Lagere inflatie en in sommige lidstaten zelfs deflatie.

En dan heb ik het nog niet over de neveneffecten die voor grote groepen desastreus zijn en de grondslagen waarop onze maatschappij gevestigd zijn op zijn kop gooien. Rente toekrijgen bij lenen, rente moeten gaan betalen voor sparen. Pensioenfondsen die van rente afhankelijk zijn.

Alleen aandelen vormen een vluchttraject of investeren in het buitenland. En wat is het nut.

En het argument van de ECB is dat de economie erdoor gegroeid is en dat er anders deflatie zou zijn geweest, dat het anders nog erger was geweest.

Maar de EU lidstaten buiten de eurozone doen het beter. Kijk naar Groot Brittannië, naar Zweden, naar Polen, of buiten de EU naar Zwitserland. En waarom doet Finland het zoveel slechter vergeleken met buurland Zweden. Kijk naar het verschil in staatsschuld en groei in Zweden en krimp in Finland. En de ECB zelf denkt dat het nog lang zal duren voor die 2% inflatie is bereikt en dat dus de rente nog laag blijft en dus die 80 miljard per maand door moeten blijven gaan. De eurozone is dus duidelijk een rem op de groei van de economie vergeleken bij andere landen.

Maar de rente moet ook laag blijven om een heel andere reden. Kan niet hoger.

Als de rente stijgt wordt de rollover van staatschulden zo duur dat ze onbetaalbaar is. De staatsschulden nu zijn uitsluitend betaalbaar omdat de rente zo laag en soms zelfs negatief is. Zodra de rente stijgt is het einde oefening. Kijk maar eens wat die minuscule renteverhoging door de FED al voor gevolgen had voor de wereldeconomie. En lees de waarschuwingskreten van Mw Lagarde van het IMF over het gevaar van een renteverhoging. En de angst van de Bank of England ervoor.

Het is de lage rente die de zaak bij elkaar houdt. Hogere rente kan niet meer.

De centrale banken hebben een situatie geschapen waardoor en waarin zij zelf gevangen zitten. Zij kunnen geen kant meer uit en moeten doorgaan. Misschien wel tegen beter weten in.

Nu begint de kreet om helicopter geld. When everything else fails.........

Zoals ik al zei, de ECB moet werken via de banken. Die krijgen elke maand die 80 miljard en zuchten misschien wel van verlichting dat ze van die wellicht dubieuze waardepapieren af zijn. Maar wat ze met  die 80 miljard doen gaat de ECB niet aan. Banken zijn zelfstandig en moeten winst maken. Dat die 80 miljard elke maand in de eurozone economie terecht komen is natuurlijk een waanzinnige gedachte. In ieder geval komt dat geld niet bij de consument terecht, degene die geld uitgeeft, aankopen doet en zo de economie op de been houdt. Zonder consument geen economie.

Helicopter geld is nu geld dat direct bij de consument terecht komt. Zoals, geloof ik, Rutte eens een keer zei, iedere Nederlander krijgt 800 euros.

Dat zou eenvoudig zijn als er geen contant geld  meer bestond maar alleen digitaal geld. De eurozone (want dat mag de ECB nu net niet doen) stort op alle bankrekeningen van de eurozone mensen zeg 5000 euro. Omdat de rekeninghouder, dus elke eurolander,  rente moet betalen over het digitale geld op zijn rekening (negatieve spaarrente) moet hij het snel uitgeven en gaat er dus aankopen voor doen. Dat geeft de economie een enorme impuls. Net zo als heel vroeger het aanslingeren van een automotor. Daarna bleef die lopen.  Zo ook de economie met die stimulans. En als de economie aantrekt loopt ook de inflatie op. Bingo.

Nu er nog contant geld is is het wat moeilijker. Want bij contant geld heb je geen zicht op wat de ontvanger er mee doet. Bijvoorbeeld in een oude sok stoppen. En dat is juist niet de bedoeling.

Een probleempje. Het kan ook uit de klauwen lopen. Zoals bij de Weimar Republiek. Want geld printen doet de waarde van het geld  dalen, meer geld printen, verder dalen. Tot er opeens geen houden  meer aan is. Hyperinflatie. Dat was het einde van de Weimar Republiek en het begin van Hitler.

Maar, zoals altijd, het zijn maar mijn gedachten, die van een leek. En dat tegenover al die experts. Maar het is een soort catharsis dat ik er voor mijzelf erover schrijf. Ongehinderd door politiek of theorie. Gewoon zoals ik het zie. Het lucht me een beetje op.

.