The Long Hot Spring die misschien wel 

The Long Hot Summer wordt

Europa, niet alleen de EU, barst van de problemen. De illegale migranten die blijven binnenstromen zo nu en dan een beetje minder in aantal door de winterstormen maar ongehinderd door een falende EU wetgeving gekoppeld aan onderlinge onenigheid. De wetenschap dat er nog honderden miljoenen potentiëlen klaar staan. De ervaring dat landen hun migranten niet meer terug willen nemen. 

Griekenland dat zucht onder de migrantenstroom  en verwijten krijgt niet genoeg te doen maar ook niet meer kan dan vingerafdruken afnemen die later, naar ik lees, weer vernietigd worden, en binnenlaten. Onenigheid over maximaliseren of ongelimiteerd door laten stromen, in feite niet ter zake doende, want de stroom gaat door of men nu een limiet wil stellen of niet. Grenzen dicht of open hebben alleen als resultaat dat de ophopingen van illegalen zich verplaatsen en de onderlinge onenigheid toeneemt. 

De schuldenberg die vooral op de zuidelijke lidstaten zo zwaar drukt dat een losser schulden en belasting klimaat vrijwel uitgesloten is. De machtstrijd tussen zuid en noord over wel of niet vasthouden aan het rigide austerity systeem

De economie die ondanks de lage olie en grondstoffenprijzen en de 600 miljard geldprinten vorig jaar een veel te lage groei toont, en de negatieve rente die voor banken in plaats van een stimulans een rem dreigt te worden. Doordat lenen zowat geld oplevert het gevaar van speculerend lenen die bubbels  kunnen doen ontstaan. Een vreemde angst zowel voor de lage olie en grondstoffen prijzen als voor wat er gebeurt als ze weer gaan stijgen. Komt dan die inflatie ineens die nu maar niet zelfs in de buurt van die 2% wil komen, en hoe gaat het dan met de koopkracht. Daarbij begint nu tot 23 juni in Groot Brittannië de strijd om de gunst van de kiezer, niet voor een nieuw parlement maar of de door Cameron bereikte voorwaarden voor een "stay" advies voldoende zijn of niet. Een bittere strijd die oude vrienden tot rivalen maakt. Daarbij vergeleken zinkt  ons Oekraine referendum in het niet hoewel het hetzelfde thema is. Voor ons over ons zonder ons. Ik laat mijn gedachten erover gaan maar vanuit een ander perspectief.

Gisteren noemde ik de Cameron deal een schijnvertoning. Natuurlijk heeft hij de wensen die hij had in sterk verdunde vorm vervuld gekregen. Niet genoeg om tevreden te zijn, net voldoende om niet af te gaan. Maar om dan te spreken over Groot Brittannië in een hervormd Europa lijkt me wel wat overdreven.

Want de Europese Unie heeft nog altijd de euro als zijn munt en alle lidstaten behalve Groot Brittannië en Denemarken zijn verplicht die munt in te voeren zoals Juncker nog eens mededeelde.

Het eindstation is dus euroland in plaats van de Europese  Unie met Groot Brittannië als pondland ernaast. Niet erin. 26 erin 2 ernaast.

Hoe dan de wetgeving voor dat euroland de status van Groot Brittannië niet zou kunnen beïnvloeden kan ik me niet goed voorstellen. Niet dat Brittannië er dan actief aan zou moeten meedoen, maar wel de gevolgen ervan ondervinden, want eurozone is dan ook equivalent aan single market en handelsverdragen.

Dat het niet zou moeten meebetalen aan eurozone bailouts is niets nieuws. Nu ook niet via het ESM maar wel en dan ook via het IMF.

En beperking van uitkeringen is niet blijvend maar tijdelijk.

In dat toekomstig euroland wordt de monetaire politiek bedreven door de Europese Centrale Bank geheel geënt op de waarde van de euro. We zien nu dat de QE en rentepolitiek van de ECB, nu alleen gericht op 19 landen, al  een grote invloed heeft  gehad en heeft op de Zwitserse munt, de monetaire politiek van Zweden en Denemarken, geen eurolanden. Dan zal  die ECB politiek gericht zijn op 27 eurolanden en natuurlijk zal dat van invloed zijn op Groot Brittannië in dezelfde single market en met dezelfde euroland handelsverdragen. Want zelfstandig handelsverdragen afsluiten mag niet. In mijn gedachten zie ik Brittannië dan als een vreemde eend in de bijt. Wel profiterend van de single market maar door de handelsverdragen er ook door gebonden.

Of dat dan een reformed Europe is of niet maakt, denk ik, niet veel uit.

De andere vraag is of de EU zonder Groot Brittannïe kan. In ieder geval voert het VK meer in uit de EU dan het er naar exporteert.

Nog een andere vraag is of inderdaad alle andere EU lidstaten de euro zullen willen invoeren. Met de huidige economische toestand in de eurozone met elk jaar stijgende staatsschulden en te weinig echte groei om daaraan te ontkomen en, hoe naar het ook klinkt, in de meeste niet eurolanden een gezonder monetair klimaat dan bij de meeste eurolanden is dat twijfelachtig, zo denk ik. Zolang er nog een aantal lidstaten van de EU is met een eigen munt en eigen centrale bank is er nog geen euroland.

Maar de aller belangrijkste vraag voor de Britten is uiteraard of Groot Brittannië buiten de Europese Unie en buiten de single market overlevingskansen of zelfs betere kansen heeft dan als EU lid. Of dat nu is in dat Reformed Europe of niet.

Want als EU lid wordt Brittannië toch meegezogen in de economische ups en downs van de EU en de single market. Of het nu de euro voert of niet. Maar zonder dat het enige zeggenschap zou hebben in dat komende euroland. Want het blijft verschoond van de "ever closer union" maar niet van de gevolgen ervan.

En Groot Brittannië blijft afhankelijk van al wat in de EU verdragen en secondaire EU wetgeving het machtsgebied van de EU is geworden. Neem energie bijvoorbeeld.

Wegen die voordelen van de single market op tegen de voordelen voor Groot Brittannië als het zelfstandig, zonder binding met de EU, handelsverdragen met andere Engelsprekende en oude dominions kan afsluiten afgestemd op de Britse belangen en niet die van euroland.

Is Brittannië groot genoeg om niet ten onder te gaan in de handelsstrijd tussen grote blokken. Dat wordt vaak aangevoerd als argument. Maar nu  is het geheel afhankelijk van de EU handelsverdragen. En zie met  het TTIP, het Transatlantic Trade and Investment Partnership, het toekomstige  handelsverdrag tussen de EU en de USA hoeveel problemen er zijn om het ieder EU land naar de zin te maken en de geheimzinnige sfeer waarin dat zich afspeelt en al jaren voortsleept, hoe die EU handelsverdragen tot stand komen.

Leave or stay. Een sprong in het duister of weloverwogen een eigen toekomst.