Het woord is machtiger dan het zwaard

het wordt al eeuwen beweerd en wordt steeds opnieuw bevestigd

 

Eens te meer is dat aangetoond, dit keer door Draghi die zei dat we moesten leren leven met de volatility, de wispelturige koersverlopen met sprongen op en neer.

Met deze woorden veroorzaakte hij volgens die Welt een waardedaling van de Duitse staats obligaties van 600 miljard euro, de grootste sinds 1998. Daardoor schoot de rente ervan omhoog met 0,12% tot bijna 1%.

De betrokkenen moeten zelf hogere schommelingen oplossen en die zullen er komen zo zei Draghi. Maar de ECB houdt onverminderd aan haar politiek vast.

Op donderdag draaide het beeld weer om en viel de rente van 0,99% naar 0,82.

Door het 60 miljard euro per maand opkoopprogramma van staatsobligaties om de inflatie naar 2% op te hogen zou zo dacht men de rente op die obligaties omlaag gedrukt worden. Aanvankelijk was dat ook zo en de rente op Duitse staatsobligaties zakte tot 0,049% maar nu volgden die turbulente schommelingen.

Voor de staten heeft dit ook gevolgen. Frankrijk moest bij zijn tienjarige staatslening 1,28% bieden. Bij herfinanciering van schulden moeten de ministers van financiën rekening houden met deze nieuwe schommelingen of liever gezegd sprongen omhoog en omlaag.

De tijd dat men dacht dat de QE van de ECB altijd tot een rentedaling zou leiden is voorbij. De neveneffecten van deze QE pakken dus anders uit dan algemeen beredeneerd.

Maar voor de ECB zijn dit geen zaken waar zij rekening moeten houden. Hun doel is uitsluitend en alleen  het omhoog dwingen  van de inflatie tot 2% in 2017. Draghi heeft er geen boodschap aan.

Niemand in de eurozone (Draghi's ECB machtsgebied) kan de onafhankelijke ECB tegenhouden of zelfs kritizeren (dat laatste volgens de Europese Commissie en een lid van het Europees Hof). 

Niemand kan onderzoeken of het middel niet erger is dan de kwaal. 

Maar de gevolgen van de QE van de ECB strekken zich uit tot ver buiten de eurozone. De 60 miljard euro per maand blijven niet binnen de eurozone maar de banken kunnen ze overal inzetten en investeren, wereldwijd. 

Niemand kan bepalen of zelfs weten waar deze honderden miljarden terechtkomen. Niemand weet waaraan ze besteed worden. Te veronderstellen dat ze alle in de eurozone zouden worden geinvesteerd zou niet alleen giswerk maar bovendien absurd zijn.

Niemand zal evenmin  ooit weten of deze QE werkelijk onmisbaar was om de eurozone economie te stimuleren. Niemand kan bepalen of en in welke mate deze QE de eurozone economie heeft aangejaagd of dat nog zal doen. 

Want de recessie was al voorbij en de voorzichtige groei al begonnen voor Draghi met zijn QE begon. Het is ook niet  zichtbaar dat hij sindsdien zoveel sterker is aangejaagd.

De ECB zegt van wel en  is de almachtige. Of het de alverstandigste is valt niet te zeggen.

s machtiger dan het zwaard