Macron en Gabriel vertellen hoe de eurozone en de EU weer een model Europa kunnen worden. Maar dan wel op hun manier.

 

weer iets om goed over na te denken. Waar gaat dat nu weer heen

 

Als je alle voorstellen, plannen en visies op de eurozone en de Europese Unie in beschouwing neemt, van terug naar de Europese Economische Gemeenschap tot een Europese Superstaat, moet je toch wel tot de ontdekking komen dat er iets fundamenteels aan mis is of schort. Dat moeten de EU machthebbers ook weten.

Maar hun belangen lopen teveel uit elkaar om tot een voor allen aanvaardbare oplossing te komen. De politieke leiding van de eurozone is niet in staat de economie door gecoördineerde fiscale maatregelen voldoende te stimuleren. Wat voedsel voor de ene economie is is gif voor een andere.

Dat is ook de reden waarom de ECB te veel macht heeft gekregen door in de plaats van de politieke inerte leiders te treden om de problemen aan te pakken en zijn prijsstabiliteit mandaat steeds verder heeft kunnen oprekken en nu zelfs politieke uitspraken doet en meedoet in politieke gremia en zo zijn onafhankelijkheid teveel belast.

 

Gisteren was er de visie van de Griekse Tsipras op de mogelijke toekomst van de eurozone. Waarschijnlijk mede ingegeven door de Griekse crisis maar niet onrealistisch.

 

Vandaag zijn het twee andere prominente figuren die hun visie op de toekomst van de EU en eurozone geven.

 

Zet twee ras socialisten bij elkaar, dit keer Gabriel de Duitse socialistische minister van economische zaken en Macron de Franse socialistische minister van economische zaken en zie wat zij, als zij de macht hadden, zouden willen bekokstoven:

 

een Europese Economische en Sociale Unie.

 

De grondgedachte achter socialistische visioenen is altijd dezelfde: gooi de hele boel samen onder centrale leiding en alles komt goed.

 

De twee constateren  dat alom het Europese ideaal in twijfel wordt getrokken. Niet verrassend vinden zij gezien de crisis van de laatste jaren die twee zwakke punten in de Europese architerctuur heeft blootgelegd.

Allereerst het einde van de economische convergentie zoals de werkloosheid aantoont.

De tweede de politieke spanningen binnen de unie zelf en de anti europese krachten in de lidstaten.

 

Zij vinden dat het is nu tijd is het economische en politieke debat opnieuw te voeren en de eurozone weer op orde te brengen en wel als deel van een groter plan voor een unie waaarin alle leden hun plaats vinden.

 

Een nieuwe integratie weg voor de eurozone.

 

Een economische en sociale unie via een gefaseerd process van convergentie (samensmelten) door structurele hervormingen (arbeid, zakenwereld) en institutionele hervormingen (functioneren van economisch beheer) maar ook sociale en belasting samensmelting waar nodig (minimum  loon en geharmoniseerde vennootschapbelasting).

Dat zou de individuele economieën versterken,  een echt identiek speelveld in de eurozone scheppen dat sociaal dumpen en belasting concurrentie voorkomt. Het zou het economisch potentieel van de EMU vergroten.

 

Het eist een fiscale macht die naast en boven de nationale begrotingen staat.

 

Zij stellen een eurozone ministerie van financien naast dat van de individuele lidstaten voor met een eurozone financiële baas en gezamenlijke begroting gevoed door gemeenschappelijke financiêle transactie belasting en een deel van de vennootschapbelasting heffing, op basis waarvan leningen kunnen worden afgesloten. Samengevoegde schulden, een gemeenschappelijk monetair fonds en een aparte organisatie en vertegenwoordiging binnen het Europees parlement.

 

Het ESM zou omgezet worden in een Europees Monetair Fonds.

 

Tevens om het gevoel van eenheid te bevorderen zouden  alle jongeren zes maanden betaald in een andere lidstat kunnen doorbrengen.

 

Dit zou niet beperkt blijven tot de eurozone. Die wordt de kern van een uitgediepte Europese Unie met meer subsidiariteit (=het wordt beslist en uitgevoerd waar dat het beste kan) en gestroomlijnd beheer.

Het fundament is de common market, die zou beter geintegreerd moeten worden met kernpunten zoals energie en digitale economie.

 

In het kort komt hun visie daar op neer.

 

Het is de maar al te veel geponeerde stelling dat als je alles centraliseert en centraal beheert en centraal organiseert en centraal deelt op mysterieuze manier alles beter gaat.

 

Daarbij wordt over het hoofd gezien dat zo'n constructie juist de ambitie en noodzaak om per lidstaat de zaken op orde te brengen overbodig maakt omdat het geheel voor de delen zorgt.

De twee zeggen wel dat deze constructie naast die van de zelfstandige lidstaten staat maar in werkelijkheid staat hij er boven en zal door zijn functie als "hulp in nood" de eigen verantwoordelijkheid van de lidstaten overnemen die daardoor hun zelfstandigheid verliezen.

 

Bovendien en ook daardoor worden de te grote verschillen in economisch potentieel van de lidstaten hiermee niet opgelost maar ingebed.

Juist door die grote verschillen kan een Griekse crisis optreden en kan in de ene lidstaat grote armoede zijn en in een andere veel meer welvaart en dus welzijn omdat ze over één geldelijke kam, de euro, worden geschoren en niet hun eigen evenwicht kunnen bepalen. Dat is een van de grote zwaktes van de eurozone.

Meer financiele samensmelting lost ook dat niet op.

 

Dat is ook de reden waarom de eurozone steeds kritischer wordt bekeken.

 

Wat ik ook als een probleem van de centralisatie zie:

De ECB hoeft zich ook niets gelegen te  laten liggen aan de neveneffecten van hun QE programma op de lidstaten en doet dat ook niet niet gezien de uitlatingen van de heer Draghi.

De ECB heeft ermee één doel, inflatie creëren, en om dat te bereiken moeten de lidstaten en andere financiële instellingen die voor hen schadelijke neveneffecten ervan maar accepteren en zich zelf inspannen om ze te neutraliseren.

 

Dat is ook het gevolg van centraliseren van niet samen te voegen elementen. Het doel gaat daardoor de schadelijke middelen heiligen.

 

Daarmee houd ik voor vandaag op met overpeinzen en ga wat in de tuin werken. Dat is goed voor het lijf.

En morgen zijn er weer dezelfde of misschien ook nog andere problemen om te overdenken.