bewitched, bothered and bewildered

 

Verward, verbijsterd en vol onbegrip,

 

dat was ik gisteren.

 

In één enkele dag was er een rechter die uitspraak deed over een zaak van de klimaatwetenschap "de science is settled" en de staat verplichtte de uitstoot van CO2 met 25% te verminderen voor einde 2020 .

Als de rechter bepaald had dat afspraken moeten worden nagekomen dan had ik daar vrede mee kunnen hebben.

Maar de gehele kwestie van de opwarming van de aarde want die werd duidelijk bedoeld, werd er bijgehaald. De staat moet meer doen om het dreigende gevaar veroorzaakt door de klimaatverandering te keren.

De rechter deed hiermee een uitspraak over die tak van de klimaatwetenschap die "the science is settled" aanhangt en ging voorbij aan het feit dat er ook talrijke wetenschappers zijn die middels feiten onderzoek tot een andere conclusie zijn gekomen.

Een uitspraak van de rechterlijke macht weegt echter zwaar, zwaarder dan een politiek oordeel en heeft, behoudens hoger beroep, een beslissende kracht. De rechterlijke macht beslist dus over wat wetenschap is.

 

Diezelfde dag las ik wat meer over de pauselijke encycliek Laudato Si, een herderlijk schrijven van de paus over geloof en zedenleer, waarin de paus eveneens zonder beperkingen de kant koos van "the science is settled" en de afgrijselijke gevolgen van de opwarming van de aarde die voorkomen moeten worden.

Godsdienst, geloof dus en wetenschap. Twee tegenstrijdige begrippen. Geloof in de theologische zin is aannemen als waarheid zonder bewijs. Een geloof laat geen twijfel toe. Een geloof is absoluut en ieder die niet gelooft is een ongelovige, een afvallige.

Kijk naar de geschiedenis van de Rooms Katholieke kerk. In de mideleeuwen en tot in de renaissance werden twijfelaars aan dat geloof vervolgd. Absolute gehoorzaamheid werd geëist en de inquisitie werd ingesteld om de zuiverheid van het geloof te bewaken. Ketters (de naam afgeleid van de Catharen, een groep katholieken met een afwijkende leer die onder leiding van Simon de Montfort volledig werd uitgemoord) werden op de brandstapel geworpen.

Zelfs nog in 1572 nog werden tijdens de Bartholomeusnacht en de eropvolgende dagen vrijwel alle  Hugenoten in Parijs en elders in Frankrijk vermoord. Paus Gregorius XIII liet uit vreugde het Te Deum zingen en een wandschildering werd ter herdenking in het pauselijk paleis vervaardigd.

En wie kent niet de geschiedenis van Galileo die door zijn door hem nieuw ontworpen telescoop waarnam dat de aarde om de zon draaide en niet zoals de leer van de kerk was, de zon om de aarde. Ternauwernood ontliep hij de brandstapel door zijn ontdekking te ontkennen.

Pas door de hervorming werden noodgedwongen andere geloven getolereerd.

Maar de kern blijft bestaan. Het geloof is absoluut.

In feite verheft, naar mijn mening, de paus door deze encycliek de opwarming van de aarde tot een soort geloofspunt, van wetenschap naar geloof, van de twijfel die het kenmerk is van de echte wetenschap tot de absolute waarheid van het geloof. Iets waar niet aan getwijfeld mag worden. Want encyclieken gaan over de katholieke geloofs en zedenleer. Minder krachtig dan een uitspraak "ex cathedra" dat het echt tot een niet te ontkennen deel van het geloof zou maken, maar dicht er tegen aan.

 

Het derde die dag was het zonder overeenstemming uiteen gaan van laat ik zeggen Europa en Griekenland. Ik heb er al meer over geschreven in mijn blog. Europa wil geen oplossing maar een onderwerping. Griekenland tegenover de gecombineerde macht van ECB, eurozone, EU en IMF, waar onderling ook al geen volledige overeenstemming is. Het IMF heeft al verschillende malen over schuldvermindering, kwijtschelding van een deel van de Griekse schuld die elk herstel van Griekenland onmogelijk maakt gesproken. Het IMF schijft er nu over:

" Aan de andere kant zouden de Europese crediteuren (ECB en EFSF=ESM) in een aanzienlijke aanvullende  financiering moeten toestemmen en in schulden verlichting die voldoende moet zijn om houdbaarheid  van de schuld te behouden. Wij geloven dat dat met het huidige voorstel schuld verlichting bereikt kan worden door een opnieuw plannen van een  traject van lange duur voor schuld terugbetalingen bij lage rentetarieven. Elke verdere verlaging van de primaire surplus doelstelling, nu of later zou waarschijnlijk haircuts (kwijtschelding) noodzakelijk maken

 

"On the other hand, the European creditors would have to agree to significant additional financing, and to debt relief sufficient to maintain debt sustainability.We believe that, under the existing proposal, debt relief can be achieved through a long rescheduling of debt payments at low interest rates.  Any further decrease in the primary surplus target, now or later, would probably require, however, haircuts".

 

 

Als Griekenland dat zou accepteren zou het dus gedurende vele tientallen jaren nog onder de Instituten, de oude Troika vallen want het zou ten eerste zeer lang duren en ten tweede alleen als er voldoende primair (zonder rente over schulden mee te tellen en aflossingen van schulden) overschot zal zijn. De hoogte van dat primaire surplus moet mogelijk worden door zwaardere lasten, snijden in de uitgaven en ingrijpen in de pensioenen, bovenop de al geldende voorwaarden en nieuwe bailouts zullen nodig zijn om oude schulden af te lossen (lees om te zetten in nieuwe schulden, het bailout bedrag).

Maar die voorwaarden hebben juist geleid tot het afzakken van Griekenland  naar de huidige onhoudbare situatie. Aannemen dat nog zwaardere juist groei en surplus zouden brengen lijkt rekenmodelmatig misschien wel mogelijk maar pragmatisch gezien hoogst onwaarschijnlijk.

Het IMF houdt dan ook een flink aantal slagen om de arm, "waarschijnlijk, aanzienlijke aanvullende financiering, schuldenverlichting, geen lager primair surplus". Dat beoogde surplus is trouwens nog geen feit maar toekomst muziek.

Kom met zo'n business plan bij de bank en zie hoe snel je weer buiten staat.

 

Natuurlijk komen er ook weer de complot theorieën. Oppositieleiders zijn in Brussel geweest voor besprekingen. Complotionisten zien daarin een poging tweedracht te zaaien en pogingen de oude pro-voorwaarden regering weer aan de macht te helpen na nieuw uit te lokken verkiezingen. Daarom wil Europa geen oplossing maar alleen Tsipras in discrediet brengen. Dat alles lijkt me overdreven.

Het lijkt mij dat Europa denkt dat Tsipras en Griekenland uiteindelijk door de knieën zullen gaan. Of anders gaan defaulten. Dat zijn de twee opties. Wat Griekenland daarna gaat doen moet blijken. Daarna zien we wel wat er gebeurt.

 

Maar niemand wil de geschiedenis ingaan als de man/vrouw die de eurozone opblies. Want dat is natuurlijk de grote angst.

 

Het was me het dagje wel.