Woorden, woorden en de fantasie wereld die Europese Unie heet.

In het verdrag van Lissabon zijn de grondbeginselen van de Europese Unie vastgelegd. Zo staat er onder andere, ik neem de Engelse tekst als een van de officiële:

 

"The Union shall establish an internal market. It shall work for the sustainable

development of Europe based on balanced economic growth and price stability, a

highly competitive social market economy, aiming at full employment and social
progress, and a high level of protection and improvement of the quality of the
environment. It shall promote scientific and technological advance".
 

duurzame ontwikkeling gebaseerd op een uitgebalanceerde economische groei en prijsstabiliteit .... die een volledige werkgelegenheid en sociale vooruitgang tot doel heeft....

Prachtig verwoord. Full employment dat wil zeggen iedereen  participeert in de samenleving. Social progress, vooruitgaan in het sociale leven. Beide houden in  actief in het leven staan.

Wat is er van terecht gekomen?

Volledige werkgelegenheid.

In januari 2015 was de werkloosheid in de eurozone 11,2% tegenover 11,8% een jaar eerder. Hieronder de verdeling over de verschillende lidstaten van de EU.

 

 

Een variatie van 4,7% tot 25,8% in Griekenland met een gemiddelde van 11,2% in de eurozone. Vooral in de zuidelijke landen is van die volledige werkgelegenheid niets terchtgekomen.

Werkloosheid en armoede gaan natuurlijk hand in hand. Werkloos, niet meer deel uitmaken van de workforce in de maatschappij, geisoleerd zijn. Hetzelfde geldt voor armoede. Werkloosheid en armoede zijn beide onzichtbaar, zijn uit het zicht verdwenen. Werkloosheid en armoede zijn een menselijke tragedie, zijn het tegengestelde van wat het verdrag van Lissabon in woorden beoogt.

Armoede is een onderwerp waarover men in de EU niet graag praat. Begrijpelijk want bijvoorbeeld in Spanje met een werkloosheid van 24,5% en onder de jeugd van meer dan 50% heerst bittere armoede.

Er zijn 4,2 miljoen geregistreerde werkzoekenden, werklozen dus, waarvan 2,46 miljoen een uitkering krijgen hetgeen betekent dat er 1,74 miljoen Spanjaarden geen enkel inkomen hebben. Volkomen afhankelijk van de goedgevigheid van anderen, niet van de maatschappij. Degenen die een uitkering krijgen ontvangen soms slechts 450 euros per maand, het overlevingsniveau. Daarnaast moeten we in acht nemen dat weliswaar de werkloosheid iets is afgenomen maar dat dat komt door tijdelijke en deeltijd banen, andere banen  zijn er niet. 25% van de banen is tijdelijk. Tenslotte zijn de lonen voor degenen die een baan hebben drastisch verlaagd. Een op de vier Spanjaarden leeft volgens de gegevens in armoede.

Als de austerity, zoals gezegd,resultaat heeft geldt dat beslist niet voor de bevolking maar alleen voor de staat. De bevolking wordt juist door de austerity die door de werkenden bekostigd wordt bij elke nieuwe bezuiniging verder verarmd.

Tot overmaat van ramp is er de catastrofale jeugdwerkloosheid zowel in Griekenland als in Spanje als in Italië. Een gehele jonge generatie zonder werk en zonder uitzicht op verbetering. Een generatie waarvan velen het eigen land verlaten om in andere lidstaten een baan te zoeken.

Het probleem is des te erger omdat het verborgen is. Men ziet wel de 75% die werk heeft, maar de 25% zonder verdwijnt in de anonimiteit.

Dat de nieuwe regering in Griekenland als eis aan de eurozone een humanitaire hulp stelde voor de armste bevolkingsgroepen, gratis electriciteit en voedselbonnen en een einde aan de verdere bezuinigingen  is dus eigenlijk niet verwonderlijk. Het is ook niet verwonderlijk dat dat in de eurozone niet met vreugde werd aangehoord want daarmee kwam ook het probleem in de andere zwakkere EU landen in zicht. En niet alleen in de zwakkere EU landen. Want in de gehele EU is de armoede een enorm groot probleem, ook in de welvarende EU landen.

Wat is armoede? Armoede is een relatief begrip. Wat armoede is in de westerse wereld zou elders in de wereld welstand zijn. Globaal wordt in de armoedegrens getrokken bij een inkomen van $ 1,25 per dag, bijgesteld voor  de locale koopkracht.

Voor Europa legt men andere maatstaven aan.

Men gaat uit van armoede bij minder dan 60% à 50% van het gemiddelde inkomen.

Er is natuurlijk ook een enorm verschil in die armoede tussen bijvoorbeeld Spanje waar na verloop van tijd geen enkele uitkering meer wordt verstrekt en Nederland waar een bijstand uitkering het laatste blijvende vangnet is en dat vaak dan niet van armoede sprake is.

Men zou kunnen denken dat armoede beperkt blijft tot de niet werkenden. Niets is minder waar. Ik zei al dat ook in de welvarender EU landen armoede heerst ook onder werkenden. De in-work armoede. In het VK, in Duitsland, ook in Nederland komt de in work armoede voor.

Morgen probeer ik daar lijn in te ontdekken.

Want er is een lijn in, een lijn die laat zien dat inderdaad er ongeljkheid  is tussen wat werk oplevert en wat het kaptaal en dat de redelijkheid zoek is. Dat daardoor in-work armoede onstaat.