In Perspectief Quantitative Easing ECB en Schuld Griekenland en Deflatie

Griekenland heeft een voor het land onhoudbare schuld, 328,25 miljard euro nu volgens het World Debt Clock programma.

183% van het GDP van 179 miljard euro. Griekenland wil een haircut, partiële kwijtschelding van de schuld.
Het GDP van de gehele eurozone bedraagt volgens WDC 11441 miljard euro en de schuld van de lidstaten opgeteld bedraagt 11111 miljard euro, 97% van het eurozone GDP dus.
Om de Griekse schuld terug te brengen tot het eurozone percentage zou ongeveer 50% van de Griekse schuld moeten worden kwijtgescholden, zo'n 160 miljard euro, ruwweg 1,5% van de totale eurozone schuld. Percentagegewijs dus peanuts.

Over die Griekse wens tot kwijtschelding wordt scherp gediscussieeerd in de eurozone en de EU.

Neem daarnaast de Quantitative Easing geplanned door Draghi's ECB. Daar gaat het om het opkopen van gedekte waardepapieren maar voornamelijk staatsobligaties ter waarde van 1100 miljard euros. Dat betekent dat 10% van de eurozone staatsschuld zou kunnen worden opgekocht met nieuw geschapen geld van de ECB, gegarandeerd door de lidstaten.

Het doel van deze operatie is officiëel het op laten lopen van de te lage inflatie in de eurozone tot de door de ECB gewenste 2%.

Als wij daarbij in aanmerking nemen dat in de USA na een drietal meer dan twee maal zo grote QE operaties alweer de deflatie dreigt moeten wij toch twijfelen aan de effectiviteit van QE voor dat doel. In de USA heeft de QE immers  dat doel niet bereikt.

In Japan waar de QE een bijna kamikaze achtige omvang heeft bereikt wordt evenmin de 2% bereikt en krimpt de binnenlandse economie.

Maar over deze haast 10 keer zo grote financiële ECB QE blijft de discussie beperkt tot de ECB intern. De lidstaten hebben er geen zeggenschap over.

De QE kan leiden tot een bubble op de aandelenmarkt. De ECB maakt zich daarvan af door te zeggen dat dat niet tot hun werkgebied behoort.
Alleen al de aankondiging van QE door de ECB heeft de koers van de euro sterk omlaag gebracht. Dat is echter volgens de ECB niet het doel maar een bijwerking.
Het zou echter de concurrentiepositie van de eurolanden verbeteren. Verlaging van die koers is immers de vurige wens van Frankrijk en Italië. Vermeden wordt toe te voegen dat daardoor ook de import van goederen duurder wordt hetgeen een inflatoir effect heeft, prijsstijgingen van geimporteerde goederen en grondstoffen en ook van alle goederen die daar componenten van bevatten. Lidstaten met een negatieve handelsbalans lijden er dus onder terwijl lidstaten met een positieve handelsbalans er van profiteren. Dat zijn juist de sterke eurolanden. Door die importprijsstijgingen neemt de koopkracht echter relatief af.  Die geringe koopkracht is juist de oorzaak van de lage inflatie cq deflatie.

Een ander effect is dat aan de euro verwante landen meegesleurd worden door de val van de euro. Zwitserland heeft de band al losgelaten, andere landen moeten met het rentewapen proberen de klap op te vangen.

Globaal gezien zijn er ook repercussies. Centrale banken in andere muntzones nemen beschermingsmaatregelen. China bijvoorbeeld waar ook deflatie dreigt. Zo ontstaat een currency war die niets oplost.

De vraag die zou moeten gesteld en beantwoord worden is waardoor deze globale lage inflatie en dreigende deflatie ontstaat en of deze ontwikkeling echt zo dramatisch is.
Want inflatie is niets anders dan prijsstijgingen en deflatie prijsdalingen. Wijzigingen dus in de waarde van het geld. Veroorzaakt bijvoorbeeld door verbeterde productie methodes. In de loop van de geschiedenis van alles met de hand maken tot vergroting van de productie door steeds geperfectioneerdere machines die de menselijke productiviteit opvoerden en nu zelfs door robots die de taak van de mens soms geheel overnemen. En steeds heeft er aanpassing aan de ontwikkeling plaatsgevonden.
 

Dat zou zinniger zijn dan dat elke muntzone zichzelf probeert te beschermen door rente en geldverruimingsmaatregelen die een money glut veroorzaken, de oorzaakvan bubbles die op een gegeven moment toch zullen barsten terwijl het inflatieproblmeem er niet door wordt opgelost.

Het is vreemd dat de geluiden over de wijsheid van QE langzamerhand overgaan in een kritischer geluid waarvan het minste is dat er twijfel wordt uitgesproken over het effect ervan omdat deze QE veel eerder zou hebben moeten plaatsvinden.

Maar dat verklaart niet de USA en Japan effecten.

 En met de geldverruiming nemen de schulden ook dramatisch toe:

"The amount of world debt reached $199 trillion at the end of 2014, with the growth rate exceeding the pace of global economic expansion and the debt to GDP ratio increased from 269 to 286 percent".

En het eind hiervan is nog niet in zicht. In de eurozone neemt de schuld nog elk jaar toe met ongeveer 3% van het GDP, BBP, zolang de echte limieten van het S&G Pact niet worden nageleefd.

Daar ligt het echte gevaar.