Eurozone economisch financieel en sociaal parlement en eurozone minister van financien. Weer een bestuurslaag die niet kan werken

Oftewel

Waarin voetbal en de eurozone van elkaar verschillen en wat ze met elkaar gemeen hebben

Is het toeval dat we steeds weer opnieuw fiscale unie, transfer unie en zo moeten aanhoren?

Stel je eens voor dat je gaat voetballen in België en wat je ook doet, de scheidsrechter blaast het af. Eerst kijk je wat verbaasd maar als goed Nederlander begin je al gauw te kankeren.  Hé scheids, wat maak je me nou! Het is een vriendelijk man die scheidsrechter en behulpzaam dus zegt hij kijk maar, het staat hier precies zo in het boekje. En ja, je mag die voetbal niet schoppen volgens dat boekje. Maar een slimmerd kijkt even op de voorpagina en daar staat spelregels hockey. 

Wat een kolder! De voetbal regels zijn toch overal hetzelfde! Je kunt toch niet in Frankrijk voetballen met handbal regels en in Engeland volgens het rugby boekje.

Iedereen zal dat redelijk vinden. Zonder dezelfde spelregels kun je niet grensoverschrijdend voetballen

Behalve dan volgens al die voorstanders van een fiscale unie, transfer unie, apart eurozone parlement met extra minister van financiën die het S&G Pact bewaakt. Want die vergeten te vertellen dat de regels van het financiële spel in alle eurozonelanden anders zijn en zonder dezelfde spelregels, wetgeving, kun je niet met geld spelen.

En al die fiscale unie gedachten, transfer unie en parlement met eigen budget zijn bedoeld (al wordt dat in prachtige volzinnen zo uitgelegd dat het volslagen onbegrijpelijk is) om geld te laten stromen van landen die de minste schulden of tekorten hebben naar de landen met de grootste schulden of tekorten. Dat wordt verpakt als solidair zijn. Dat zou het ook zijn als de spelregels, de wetgeving, overal hetzelfde zou zijn.

Maar kijk eens als voorbeeld naar een paar zelfs simpele zaken als pensioen leeftijd, pensioen fondsen en pensioen uit de begroting, pensioen hoogte, pensioendienstjaren, werktijden, vakantieregels, minimum loon (in de eurozone in Litauwen 300 euro per maand, Frankrijk 1458 en Nederland 1502 euro) dan zie je al dat dezelfde regels in de gehele eurozone iets is waarvan zelfs de niet gespecialiseerde europoliticus moet zien dat het een onmogelijkheid is. De verschillen zijn te groot.

Dat krijgen we echter niet te horen. En ook een eigen euro parlement met eigen minister van financien heeft niets te vertellen over de nationale wetgevingen.

Maar de euro strategen weten hoe zo iets te brengen. Zo begon Draghi al vorig jaar in Jackson Hole en later bij een voordracht voor studenten over de onvermijdelijkheid van een fiscale unie en de betrekkelijkheid van monetaire steun. De vijf presidenten van de eurozone gremia beginnen over meer integratie, meer centrale zeggenschap uit Brussel, Coeure (Frans vertegenwoordiger in de ECB) in een interview en een voordracht begint er ook over en zo wordt de markt rijp gemaakt. Zoiets als behavioristische inslijping en dat werkt weet men uit ervaring. Natuurlijk niets over eenvormige centrale afdwingbare wetgeving.

Zo nu dit keer de Franse minister van Economische zaken, Emmanuel Macron, hedenochtend in een interview in de Suddeutscher.

Van dik hout zaagt men planken!

Hij wil een nieuwe vormgeving van EU en eurozone. Dat gedoe met Griekenland heeft bewezen dat het zo niet gaat.

Hij vraagt zich af: willen we de nieuwe bouwers van Europa zijn of de grafgravers ervan. Hij verwijst naar het voorstel van president Hollande voor een europarlement (economische regering) en euro Minister "Euro-Kommissar" die de economische, financiële en sociale politiek van de eurolanden moet coördineren met verregaande bevoegdheden. Iemand die ook investeringsmiddelen verschaft of in de arbeidsmarkt politiek meepraat. Hij moet ook meer financiële middelen tot zijn beschikking krijgen om de lidstaten voor financiële schokken te behoeden en investeringen in arme euro landen te kunnen doen.

De Europese staten moeten een deel van hun souvereiniteit opgeven bijvoorbeeld aan een EU Minister van Financien en Duitsland bijvoorbeeld zijn veto recht opgeven.

Als de lidstaten zoals tot nu toe tot geen vorm van geldtransfers in de  muntunie bereid zijn kunnen we de euro en de eurozone wel vergeten.

Een muntunie zonder financiele gelijktrekking werkt niet. De sterken moeten helpen.

Zo gaat hij verder over het euro parlement dat de controle over die Kommissar heeft.

Hij gaat verder dat daarvoor ingrijpende verdragswijzigingen nodig zijn en dat hij ervan overtuigd is dat bij een referendum het Franse volk daar voor zou stemmen.

Dat is in ieder geval klare taal. Maar niets over een eurozone met een voor alle lidstaten zelfde  economische, financiële en sociale wetgeving. Want zolang die er niet is zijn er geen gelijke spelregels. En dat europarlement staat niet boven maar onder de nationale wetgevingen. 

Ook niets erover dat het verdrag van Lissabon op economisch, financiëel en sociaal gebied niet alleen herschreven zou moeten worden maar het omgekeerde zou worden van wat het beoogde.

In mijn meest achterdochtige momenten zie ik in al deze manoevres een rijp maken van de akker voor het zaaien  en bovendien zie ik ze leiden  uit angst voor het moeten opgeven van de gehele souvereiniteit (behalve bij die  partijen die dat met genoegen zouden doen) het dan maar toegeven aan wat minder ingrijpende maatregelen om erger te voorkomen.

Ook wordt (misschien is dat de krant) dat de EU eurozone en Europa soms als identiek worden genoemd. Maar dat is peanuts.