Dag één: paniek;

dag twee:twijfel;

dag drie herstel;

dag vier: ???

overpeinzingen bij de emotionele kant van de geldmarkten

China groeit als kool; China moet als kool blijven groeien. Dat de Nieuwe Economieën achter blijven bij de juichende verwachtingen van een paar jaar geleden of zelfs bijna instorten; dat de USA en het VK redelijke groei vertonen maar niet uitbundig, dat de eurozone wel wat groei vertoont maar niet enthousiast en wat krakkemikkig, dat alles brengt geen grote schokken teweeg. Maar China moet sterker groeien dan alle andere.

Maar de Chinese groei neemt af tot bijna 7%. Een percentage waar de rest van de wereld van zou watertanden. Maar in China mag dat niet. De Chinese yen devalueert, nog geen 5%. Een fractie vergeleken bij de 20% daling van de euro in een half jaar die geen deining veroorzaakte. En de eurozone is, ondanks de perikelen, een grote speler op de wereldmarkt. Maar China lijkt de wereldeconomie op sleeptouw te moeten nemen.

Maar China lijdt ook onder de currency war. Door de yen te koppelen aan de dollar ondervindt het ook de gevolgen van die duurder wordende dollar. De wisselkoers ten opzichte van de euro is door de inzakkende euro ook ongunstiger geworden. De export van China wordt relatief duurder voor het westen. China moet meedoen in de strijd om de concurrentie en heeft dus de rentetarieven al enkele keren verlaagd en pleegt nu geldverruiming.

Dag één brengt dus paniek op alle markten. Is de euro economie ingestort, of die in de Verenigde Staten? Welnee.

Maar de beurskoersen volgen minder het verloop van de economieën dan de ingrepen van de Centrale Banken op de geldmarkt. De Fed zal hoogstwaarschijnlijk de in september verwachte renteverhoging afblazen terwijl zoals vandaag blijkt de groei in het tweede kwartaal in de VS zelfs veel hoger was dan voorspeld.  De ECB geeft signalen af over fellere geldverruiming om de tegenvallende groei van de inflatie te lijf te gaan terwijl de inversteringsbehoefte in de eurozone toch niet zo sterk stijgt. De Chinese Centrale Bank gaat over tot geldverruiming. Dat brengt een zekere rust terug. De Centrale Banken waken. Men kan gerust zijn.

Maar toch storten op dag één de koersen in en heerst de paniek.

Op dag twee volgt een soort bezinning en jojoën de koersen wat heen en weer. Wel is er meer dan 5 billioen dollar verdampt. Op dag drie dan een soort stabilisering en terreinwinst. Maar hoe robuust om eens een modeword te gebruiken.

Vandaag volgt dus  de opluchting en lopen de koersen weer tegen de drie procent omhoog. Is het een gezonde koerscorrectie van overgewaardeerde aandelen of toch een ongegronde daling.

Maar de Chinees veroorzaakte Black Monday ligt alweer achter ons. Nieuwe problemen dienen zich alweer aan.

Dit weekend is er weer de jaarlijks Jackson Hole bijeenkomst van de FED. Een van de belangrijkste punten zal zijn het deflatiegevaar, "Inflation Dynamics and Monetary Policy". Draghi die vorig jaar een belangrijke bijdrage leverde is er dit jaar niet bij.

Is er echt een deflatiegevaar en is een bescheiden deflatie, behalve dat het de waardedaling van de staatsschulden frustreert en de koopkracht van de bevolking versterkt, een gevaar dat door monetaire manipulaties kan worden bestreden.

Zijn de dalende prijzen (en zo sterk is die daling niet als men de olie uit het "mandje" haalt) en dus lage waardevermindering van de munt niet eerder een gevolg van de globalisering waardoor er goedkopere import uit emerging economies komt waartegen de binnenlandse productie niet kan concurreren door de enorme loonsverschillen en ook prijsdalingen optreden door bij de binnenlandse productie betere productie technieken vooral door de opkomst van robots en de computer.

Daarbij zie je bij de dienstverlenende bedrijven de neiging om de productiekosten te drukken door de vervanging van menselijke arbeidskrachten door computers waardoor inderdaad die prijsverlaging en dus deflatore tendens optreedt en tegelijkertijd de koopkracht wordt bedreigd door die vervanging die niet door andere menselijke arbeid gecompenseerd wordt en dus tot inkomensverlies leidt.

Kan dat worden bestreden door verlaging van de rentetarieven of door geldverruiming die leidt tot nog grotere investeringen en dus verhoogde productie door die goedkope landen waardoor het concurrentievermogen van het binnenland nog verder afneemt.

Door de eeuwen heen is er een aanpassing geweest van de mens aan veranderende omstandigheden. Van het stenen tijdperk tot het gerobotiseerde. Ook nu met een toenemende wereldbevolking en toenemende deelname ervan aan de economie en de enorme verschillen daarbij in mogelijkheden en ontwikkeling moet er die aanpassing plaatsvinden.

Kan die bereikt worden door het berekenen op grond van allerlei ontwikkeling van parameters die leiden tot  primaire overschotten bereikt door veronderstelde groei en geschatte overheidsuitgaven die dan na een groot aantal jaren tot bepaalde uitkomsten zullen leiden.

Dat terwijl door een wat tegenvallende maar toch grote groei in één land een paniek ontstaat die meer dan 5 billioen dollar wegvaagt en speculanten stinkend rijk of klagend arm maakt.

Een paniek die eigenlijk niets te maken heeft met productie en consumptie maar met gemanipuleer met fictief geld. Een paniek die aantoont dat de mathematiek het af moet leggen tegende menselijke aard.

.