Kun je geld vergelijken met het heelal?

Het heelal is uit het niets ontstaan en dijt nog steeds uit

Die uitdijing kan oneindig doorgaan. Het heelal kent geen einde.

Het geld is ook uit het niets ontstaan en de geldhoeveelheid dijt ook nog steeds uit.

De vraag is nu of die uitdijing ook oneindig kan doorgaan.

Ik heb in een vorig blog met grafieken aangetoond dat de prijsstijgingen (=inflatiegevolg) op de voet gevolgd worden door loonsverhogingen die evenwel na ijlen. Als dit inderdaad het ideale centrale banken beeld is en tot in het oneindige doorgaat zal ook de geldhoeveelheid zo moeten uitdijen

Als je de centrale banken bezig ziet moet je wel denken dat die dat inderdaad van mening zijn.

Het ideale beeld voor centrale banken is prijsstabiliteit door inflatiebeheersing. 

Arbitrair wordt een inflatiepercentage van twee gezien als dat ideaal. Het noodt tot kopen uit angst voor stijgende prijzen en het verlaagt de koopkracht van de consumenten door die stijging. Het verlaagt het ook de reële loonkosten door de loonsverhogingen door de vakbonden in onderhandelingen afgedwongen onder de reële prijsstijgingen te houden. De inflatie wordt immers berekend over de core producten en niet de juist prijsgevoelige eerste levensbehoeftes.

De banken proberen die 2% inflatie te bereiken ondanks de bewegingen in de echte economie, die zij denken te kunnen sturen door monetaire ingrepen met welke schone bewoordingen wordt bedoeld rentemanipulatie en als dat niet werkt extra geld creëren.

Helaas moet worden vastgesteld dat dat in de harde praktijk niet lukt. Die 2% lijkt onbereikbaar.In de VS, in het UK en in Japan en vrijweloveral in de wereld.

In plaats van de remedie (rente en geldscheppen) hiervan de schuld te geven vindt men dat de centrale banken te weinig wapengeweld hebben en dat dat verhoogd kan worden door die ideale inflatie op 4% te stellen. De taktiek van meer van hetzelfde dus. 

Zo kan in tijden van grote groei een reserve en dus meer speelruimte voor de centrale banken voor somberder tijden worden geschapen. Het woord speelruimte klinkt akelig in deze context.

De practische vraag is vanzelfsprekend, als het al niet lukt op tot 2% inflatie te komen, zoals de afgelopen jaren blijkt, hoe kun je dan 4% als haalbare doelstelling aannemen. 

En stel dat het haalbaar zou zijn dan zou de inflatie en dus het prijspeil in tien jaar tijd met bijna 50 procent (de stijging is immers cumulatief) zijn opgelopen oftewel de waarde van het geld met 50% zijn gedaald en de geldhoeveelheid  evenredig juist zijn gegroeid.  Daar zou een jaarlijkse echte groei (dus groter dan de inflatie) tegenover moeten staan om die waarde minder te laten dalen. 

Het grote voordeel is natuurlijk dat de huidige wereld schuldenlast (staat en de rest) van meer dan 199 biljoen dollar, meer dan 280% van de wereld output ook zoveel procent in waarde is gezakt. Voor debtors een voordeel voor schuldeisers een strop en voor spaarders en allen die van welke soort van spaargeld (pensioenen) ook leven een strop. Ook voor de gesalarieerden een nadeel omdat de loonsverhogingen lager zullen zijn dan de prijsstijgingen. Piketti.

Maar dat het geld niet eeuwig kan uitdijen zoals het heelal is duidelijk ook al zouden onze hulpbronnen onuitputtelijk zijn.

Natuurlijk zijn dit alleen maar overpeinzingen. Maar dat er something rotten is in onze drift van leven op de steeds grotere  pof en dat er op een gegeven moment een crash moet komen is zeker. 

Maar kan het tij gekeerd worden? Veel wordt er over geschreven en gepraat maar het schulden vergroten gaat onverdroten door. Want prognoses vol percentages verdoezelen veel.