Computers en Immigranten

wat hebben zij gemeen

onze toekomst wordt nu door ons  bepaald

Als redelijk bejaard man vraag ik me met steeds groter verwondering en bezorgdheid af of er sinds de dertiger jaren van de vorige eeuw in Europa en bij de Europeanen essentieel iets veranderd is vergeleken met nu,  het eerste decennium van de een en twintigste eeuw.

Vandaag even pauze voor de financiële keuzes van nu en een blik op de toekomst. Want er zijn  zaken waar nu de beslissingen over moeten worden genomen voor het te laat is. Want voorbereiden op de toekomst kan niet in die toekomst gebeuren. Dan is het te laat. Maar is de Europese Unie daartoe in staat. En ik zie twee uiterst belangrijke keuzes opdoemen.

Van tijd tot tijd zijn er berichten die op zich aannemelijk klinken maar bij enig doordenken eigenlijk een waarschuwing  blijken te zijn.

Zo was er enkele weken geleden een bericht dat uitgebreid aandacht kreeg in de pers maar niet tot verder doordenken leidde.

In   2040 zouden computers zoveel stroom gebruiken dat er op de wereld geen elektriciteit genoeg voor zou zijn.

Een technische ramp, want de wereld hangt juist steeds meer af van computers in allerlei vormen.

Moore's Law die zegt dat elke twee jaar het aantal transistors op een board verdubbelt geldt niet meer, kleiner kan economisch verantwoord niet meer met de huidige technieken.

Zuiniger in gebruik zullen computers dus niet worden.

Maar er zullen wel veel meer komen, informatisering, robotisering.

Dus hun energiebehoefte zal sterk stijgen.

Tot in 2040 het energie plafond wordt overschreden en de computerwereld instort.

Het einde van de computer overheersing en onze computer afhankelijkheid.

Zo op het oog dus een redelijke stelling maar wel akelig voor een wereld die niet alleen steeds meer op computer gebruik steunt maar er zelfs volkomen afhankelijk van is geworden.

Geen glazen plafond dit keer maar een energie plafond.

Maar waar steunt dat energie plafond op.

Is het dat er in 2040 een gebrek zou zijn aan de grondstoffen nodig voor energie opwekking. Want dat is de enige redelijke oorzaak voor een energie gebrek.

Maar zo'n gebrek aan grondstoffen is er dan niet.

Wat wel een reden kan zijn is dat de keuzes die nu gemaakt worden voor de wijze van energie opwekking  een belemmering kunnen vormen voor de omvang van de opwekking ervan in 2040.

Dat is volgens de computer wereld het geval en daarvoor waarschuwen zij nu, voor het te laat is.

Het betekent wel dat deze keuze nu impliceert dat bepaalde technische ontwikkelingen in 2040 afgeremd of gestopt zouden moeten worden.

Een menselijke keuze dus over hoe de nodige energie op te wekken,  geen natuurwet.

Daar valt dus wel even over na te denken.

Maar 2040 is niet ver in de toekomst en het bouwen van energieopwekkers vergt tientallen jaren.

Vandaar dat het tijdtip waarop de computer industrie deze keuze noodzaak aankaart goed gekozen is.

De Turkse deal loopt weer gevaar op. Eigenlijk gebeurt dat sinds 20 maart 2015 toen de deal inging al met de regelmaat van een klok.

Als je de deal wat dieper overdenkt is het eigenlijk een wat vreemde overeenkomst die Mw Merkel met Erdogan heeft afgesloten.

Turkije krijgt 3 miljard euro voor het verbeteren van de levens omstandigheden van de (Syrische) vluchtelingen in dat land.

Bovendien wordt de EU visumplicht voor Turken versneld opgeheven, wel moet Turkije dan aan de voorwaarden daarvoor voldoen, lees ik.

Ook moeten de onderhandelingen over het toetreden van Turkije tot de EU hervat worden.

In ruil daarvoor stopt Turkije de stroom van boot vluchtelingen vanuit Turkije naar Griekenland.

De EU stuurt illegale migranten die toch per boot in Griekenland arriveren terug naar Turkije.

Voor elke illegale migrant die naar Turkije wordt teruggestuurd neemt  in ruil daarvoor de EU een asielhouder uit Turkije op en verdeelt deze onder de EU lidstaten.

In feite is het dus een nul deal. Een eruit en een erin.

In plaats van boot migranten krijgt de EU nu evenveel asielhouders uit Turkije binnen.

In aantallen binnenkomers in de EU maakt het dus in theorie niets uit.

Maar het verborgen punt is natuurlijk dat als Turkije daadwerkelijk de uittocht van bootvluchtelingen drastisch beperkt het aantal naar Turkije terug te sturen illegale migranten ook drastisch zal afnemen en dus ook het aantal asielhouders dat de EU uit Turkije in ruil daarvoor moet opnemen drastisch vermindert.

Bovendien zullen illegale migranten als ze weten dat ze toch teruggestuurd zullen worden beseffen dat het geen zin heeft naar Griekenland gesmokkeld te worden tegen hoge betaling en dus in Turkije blijven.

Alles bij elkaar vermindert daardoor het aantal binnenkomers in de EU via Griekenland drastisch.

Maar in elk geval heeft Turkije alle troeven in handen.

En de EU moet flink betalen.

Want als Turkije de deal opzegt en geen illegale migranten meer terugneemt en de rem op boot migranten opheft dan neemt de uitstroom naar de EU uiteraard weer ongeremd toe.

Het is dus een deal waar de EU zich volledig afhankelijk gemaakt heeft van Turkije.

Want er is geen plan B gemaakt door de EU.

In de praktijk zien we dat het inruilplan nauwelijks werkt.

Griekse rechters vinden Turkije geen veilig land en na de mislukte staatsgreep kunnen alle  illegale migranten uit Turkije terecht of ten onrechte claimen dat voor hen Turkije geen veilig land is. Dan valt niet te bewijzen dat dat wel of niet zo is.

Maar zo ontstaat er toch op natuurlijke wijze een ongewild soort plan B.

Want het gevolg is dat de Griekse eilanden een soort interneringsgebied zijn geworden  en dat overtocht naar het vasteland voor illegale migranten wordt uitgesloten.

En het Griekse vasteland is dat voor eerder dan 20 maart 2015 binnengekomen illegale migranten,  want de grenzen naar het noorden, met name naar Duitsland zijn afgesloten.

Dat is de enige reden waarom de instroom in Duitsland en Nederland zo is afgenomen.

Hetzelfde gaat gebeuren in Italië waar de toestroom dit jaar groter is dan vorige jaren en Oostenrijk dreigt met het afsluiten van de Brenner Pas als de migranten uit Italië naar Oostenrijk zouden willen doorstromen.

Maar zo wordt tevens een op de duur onhoudbare toestand geschapen. 

Want onder de EU lidstaten bestaat geen overeenstemming over het verdelen of opnemen van deze in Griekenland opgehoopte menigte illegale migranten.

En de aantallen blijven toch, zij het minder snel toenemen.

Daarbij komt dat het terugsturen van uitgeprocedeerde asielzoekers vaak een onmogelijke zaak is. 

De landen van oorsprong hebben meer baat aan landgenoten in de EU die geld daar door hen verdiend opsturen naar hun eigen land ter ondersteuning van hun familie daar dan aan teruggekeerde asielzoekers. 

Om onze toekomst veilig te stellen zullen er toch keuzes gemaakt moeten worden over de te volgen strategie.

De EU als immigratieland voor zowel vluchtelingen als economische migranten of een afgesloten EU met afgewogen economisch gestuurde immigratie.

Want de huidige regeling dat iedere binnenkomer, illegaal of legaal, het recht heeft asiel aan te vragen met uitgebreide beroepsmogelijkheden kan niet voortduren en maakt de relatief welvarende EU tot een paradijs voor zowel vluchtelingen voor oorlogsgeweld als voor economische migranten van overal in de wereld.

Daartoe zijn wetswijzigingen (en verdragsveranderingen) noodzakelijk.

En het is minder gecompliceerd binnenkomen te stoppen dan later uitwijzing. Dat bewijst de praktijk van alledag.

Regeren is nog steeds vooruitzien. Is de Europese Unie daartoe in staat.

That is the question.

Volgende keer dan toch maar die financiën voor noord en zuid.

.