Heeft de Brexit nu zoveel te weeg gebracht of alleen maar aan het licht gebracht.

De voorzitter van het Europees Parlement, de Duitser Schulz, wil de EU nu  snel omzetten in één superstaat. De Commissie moet worden omgezet in een echte regering onderworpen aan de parlementaire controle van het EP als echt parlement en een tweede kamer die uit vertegenwoordigers van de lidstaten bestaat. 
Het verdrag van Lissabon wel heel breed uitgelegd met alle macht over alle onderwerpen naar Brussel.
Dat de bevolkingen juist veel meer macht terug willen naar de nationale parlementen beseft hij niet. De bureaucraten en technocraten willen de onomkeerbare sprong naar een toekomst die de bevolkingen zeker niet willen, de mainstream nationale partijen misschien wel en heel misschien de meerderheid van de regeringsleiders ook onder Duitse druk wel.
Schulz vindt dat de mensen  niet allemaal begrijpen waar nu de macht ligt. Voor hem is het duidelijk waar die moet liggen.

In het VK wankelt de Labour Party met een leider zonder volgelingen.

De Tories wankelen onder een teveel aan potentiële leiders waarbij  het motto geldt dat het beter is rugdekking te hebben dan politieke vrienden.

Maar de oorzaak daarvan ligt niet in de Europese Unie maar in de normale gang van zaken in de Britse politiek.

Van de voorspelling van de totale instorting van de wereldeconomie door de Brexit is ook niets uitgekomen. Beurzen reageerden, zoals tegenwoordig normaal lijkt, overdreven paniekerig maar na  enige dagen keerde het gezonde verstand weer terug.

Eigenlijk stelt de Brexit niets voor als ook de scheidelingen  dat gezond verstand zouden gebruiken.

Natuurlijk behoef je dat niet te zoeken in de hoek van de bureaucraten die hun heiligdom in gevaar zien komen en uit vrees daarvoor  nog meer macht willen maar wel in de hoek van de met meer staatsmanschap gezegenden die de ware macht uitoefenen wel.

Handel is handel en daarvan leef je, niet van politieke spelletjes.

De toestand in Groot Brittannië baart toch grote zorgen nu blijkt dat de politiek zelf in verwarring om niet te zeggen in een puinhoop ligt.

Persoonlijke ambitie, het probleem of pretendenten nu echt remain of leave in hun achterhoofd hebben, het zuchten naar macht levert voor de buitenstaander misschien alleen maar verbijstering op voor de Britten is het bittere ernst.

De Leave groep heeft het referendum gewonnen.

Nu te zeggen dat dat ondemocratisch is is nonsens. Iedereen die het stemrecht heeft heeft ook kunnen stemmen. 

Stem je niet dan verlies je ook het recht je te beklagen.

Dat er tijdens de campagne gelogen is geldt voor beide kanten. Dat de ene kant dat misschien wat overtuigender heeft gedaan dan de andere kan waar zijn.

Maar men moet er onderdehand aan gewend zijn dat bij verkiezingscampagne de programma's en beloftes eerder lokvoer dan ambitie zijn.

Achteraf proberen te beredenen dat ja eigenlijk neen is door stemmenpercentages is een beetje vreemd.

En zou er ook zo'n "oneerlijk" rel zijn losgebarsten als Remain gewonnen had?

Iedereen heeft tenslotte één stem en iedere stem heeft dezelfde waarde uit welke bevolkingsgroep hij ook komt. Dat te ontkennen is de democratie ontkennen.  

Daar zit volgens mij de angel.

Bij de Elite en Aanhang zien we een tendens dat de democratie eigenlijk niet deugt.

De gewone man is niet in staat de enorme complexiteit van de nieuwe globale politiek te doorzien.

Ook sommige Nederlandse politici zijn die mening toegedaan. De porté van beslissingen gaat de gewone burger ver boven de pet.

Helaas, als men het geruzie, de onmin en de tegengestelde meningen van de politici en bureaucraten aanhoort dan bekruipt, mij althans, ook de twijfel of zij het dan wel zouden kunnen bevatten.

Een mooi voorbeeld is de Duitse boosheid toen Juncker aankondigde dat het handelsakkoord met Canada niet door de nationale parlementen maar alleen door het Europese Parlement moest worden goedgekeurd. 

Maar als men het Verdrag van Lissabon leest ziet men dat de buitenlandse politiek exclusief in handen is van de EU (overigens geloof ik niet in die van Juncker zelf).

De nationale parlementen staan dus buiten spel.

Maar aan de andere kant zijn er bij handelsverdragen ook vaak nationale economische of andere belangen bij betrokken en dan... .

Juncker heeft ook gelijk als hij zegt dat nu alle EU lidstaten de euro moeten invoeren. Ook dat staat in het verdrag van Lissabon (en Maastricht).

Maar hij heeft ongelijk als die landen niet aan de toelatingsnormen voldoen.

Maar hij heeft weer gelijk als hij zou zeggen dat die dan maar versoepeld moeten worden want die landen presteren beter dan de eurolanden.

En in 2000 zijn er ook landen toegelaten tot de euro die niet voldeden aan de norm.

Zoals ik al vaak heb gezegd met het verdrag van Lissabon kun je alle kanten op.

En welke van onze parlementariërs heeft zich er in verdiept, en welke hebben het Europese Stabilisatie en Groei Verdrag goed bekeken (met de sixpacks en zo) en het half getekende Associatie Verdrag met de Oekraine.

In ieder geval niet het overgeven van onze volle pensioenpotten aan de lege buitenlandse staatskassen. Duitsland is zo slim geweest daar onder uit te komen. Maar onze politici vinden het wel best. Of misschien zijn ze wel echt zo eurofiel.

Wie van onze politici weet hoe het ECB de zuidelijke eurolanden steunt door de opkoop van staatobligaties en zelfs direct obligaties van grote ondernemingen.

In de internationale vakpers wordt dat grif toegegeven.

Het verdrag verbiedt het maar dat is gemakkelijk te omzeilen. De inflatie tevergeefs op 2% te willen brengen geeft veel monetaire vrijheid aan de ECB.

Geen parlement dat dat kan controleren, zelfs het EP niet, alleen aanhoren.

En intussen moeten de Oostenrijkse presidentsverkiezingen over.

De Oost Europese EU staten willen niet door Duitsland met zich laten sollen.

Zuid Europa en Noord Europa staan recht tegenover elkaar over austerity en meer lenen terwijl alleen Noord Europa wat minder hoge schulden heeft.

Terwijl Duitsland de austerity wil steunt de ECB juist het meer lenen door de lage of negatieve rente.

De Commissie wil Portugal en Spanje straffen voor het niet voldoen aan de 3% norm maar spaart Frankrijk dat er evenmin aan voldoet, want Frankrijk is Frankrijk zegt Juncker.

Dat straffen wordt gezegd maar of het ooit gebeurt.

De Spaanse verkiezingen zijn weer een patstelling en een EU straf zou wel eens onvriendelijk ontvangen worden.

Portugal is al boos als in Duitsland wordt gesuggereerd dat het land weer aan een nieuwe bail-out toe is. Laat staan als er een straf los komt.

Italië wil de bankunie wel voor de gemeenschappelijke garantie maar wil wel niet volgens de bankunie regels een bail-in voor de enorme bad debts van de banken, niet de aandeelhouders en obligatiehouders eerst en dan pas bijvoorbeeld de staat (of bijvoorbeeld volgens het gewijzigde ESM verdrag de ESM).

Maar hoe zit het dan met die geweldige stress test vorige jaren door de ECB waar de banken er zo goed afkwamen.

Bij Griekenland weten we dat zelfs het IMF de voorwaarden voor de derde bail-out door de EU gesteld een onmogelijke opgave voor Griekenland vinden.

Maar de ECB kan nu wel weer de Griekse staatsobligaties gaan opkopen. Dus lenen vrijwel zonder rente.

Vrijwel alle eurolanden zouden moeten worden bestraft voor het hebben van veel en veel grotere schulden dan de 60% die het Stabilisatie en Groei Pact als maximum toestaan.

Maar er is nog nooit een land bestraft voor het overtreden van de regels van dat Pact, ondanks sixpack of wat dan ook.

En dat de zuidelijk landen nooit met de euro overweg zullen kunnen en dus eeuwig lage rente voor hen nodig zal zijn weet eigenlijk ook iedereen of geldstromen noord zuid. 

Wie beseft eigenlijk dat onze pensioenen verdampen door de lage rente terwijl de staat daar juist van profiteert en verdient door de negatieve rente op onze staatsleningen.

Wie denkt dat de elite dat allemaal wel begrijpen en de gewone burger niet moet dan de uitspraak van, ik meen het IMF, horen van de "uncharted waters" die wij in gaan. Oftewel Niemand Weet Het.

Als ik het bovenstaande zo doorlees kom ik met mijn lekenverstand tot de conclusie dat noch de gewone burger noch de bureaucraat, noch de politici het allemaal zo goed weten. Dat elkaar te verwijten is dus sinnekinne. 

En dat men van de prognoses van wetenschappelijke instellingen ook helemaal niet op aan kan is de laatste tientallen jaren ook duidelijk geworden. 

Handel is handel en de natuur is de natuur.

En zakenlui worden wel rijk maar economen niet. 

Maar die zijn weer heel goed in staat te verklaren waarom het niet zo is gegaan als zij voorspeld hadden. Net als bij de weersverwachtingen.

Maar de vakanties zijn losgebarsten en dus zien we einde augustus wat Brussel in die twee vrije maanden heeft voorgekookt of heeft besloten. Maar nu belangrijker is goed weer tijdens de vakantie. Daarna zien we het wel weer.