De 27 EU Regeringsleiders bijeen in Bratislava

Diagnose, 

Groep Therapie, 

Sensitivity Training 

of Zand in de Ogen

deel één de migranten.

Zet uw buitendeur open met een portier bij de deur.

Iedereen moet zich bij binnenkomst identificeren bij de portier, meldt dat hij gast wil zijn en wordt vervolgens binnengelaten en daarna wordt door de gastheer bepaald of hij als gewenste gast mag blijven of als ongewenste gast moet vertrekken.

Hij kan bij de gastvrouw in beroep gaan.

Als hij tenslotte ongewenst gast blijkt te zijn is hij niet meer het huis uit te krijgen.

Dat is grof gezegd de migranten situatie in de Europese Unie.

Zeg niet dat ik overdrijf, want in de EU is het nog verdergaand: daar varen de kustwacht schepen en vaartuigen van reddings organisaties  uit om op de Middelandse Zee volgepakte bootjes met migranten te zoeken en de migranten op hun veilige schepen over te nemen en vervolgens in de EU aan wal te zetten.

Redden, anders zouden ze kunnen verdrinken.

Vaak door de mensensmokkelaars wordt hun komst reeds aangekondigd.

Identificeren is nauwelijks mogelijk.

Zijn ze aan wal dan kunnen zij niet teruggestuurd worden want iedereen die zich in de EU bevindt mag een asielaanvrage doen met bij afwijzing beroepsmogelijkheden.

Zo is dat in de wetgeving vastgelegd.

En dat is mogelijk omdat enorme grote delen van de EU buitengrenzen aan zee grenzen.

Want landgrenzen kun je met muren en grensbewaking van andere landen afscheiden.

Alleen degenen die daartoe gerechtigd zijn mogen binnenkomen, de anderen wordt de toegang geweigerd. 

Zelfs dat is niet 100% afdoende want sluipwegen worden altijd gevonden.

En ook daar geldt dat eenmaal op EU grondgebied het recht geldt asiel aan te vragen.

Maar over zee, door zeerecht en EU recht, is er geen tegenhouden aan.

Een wetgeving uit een ander tijdperk, maar nog steeds geldig.

Zolang die wetgeving zo blijft, samen met de uitstekende financiële en sociale regels voor deze asielzoekers  gekoppeld aan de 21ste eeuwse communicatiemogelijkheden die van de gehele wereld één communicatieeenheid  maken zal de EU een aantrekkelijk reisdoel blijven zijn voor mensen die door oorlog of dictatoriaal bestuur of economische achterstand (vaak daardoor veroorzaakt) gehavend zijn. En de garantie dat familie mag nareizen.

Zeker in combinatie met een gevoel dat het onze morele plicht zou zijn deze migranten op te nemen.

Maar als ze in een opvangcentrum zijn opgenomen of in Griekenland of Italië blijven steken  valt de werkelijkheid voor hen vaak bitter tegen.

En versterken van de grensbewaking kan alleen effectief zijn bij de landgrenzen maar niet  bij de zeegrenzen, en daar schuilt dan ook het probleem niet.

Alleen door het sluiten van de grenzen tussen Griekenland en het noorden, neemt de toestroom daarheen samen met het EU Turkije accoord (of dat werkt of niet daargelaten) sterk af door de wetenschap dat het noorden van de EU toch afgesloten blijft.

De Griekse eilanden worden daardoor een soort opvangcentrum, de rol die Turkije was toebedeeld.

Strandt dat EU Turkije accoord helemaal dan zou Griekenland nog verder overpoeld worden en zou inderdaad een volslagen onhoudbare toestand ontstaan.

Ook Italië is de facto zo'n opvangcentrum geworden waar migranten niet in grote aantallen naar het noorden kunnen doorreizen. Oostenrijk zou de Brennerpas kunnen afsluiten.

Voor beide EU landen een ongewenste en onhoudbare  situatie.

Dus wil de EU dat deze migrantenstroom naar rato verplicht verdeeld wordt over de EU lidstaten (en Schengenlanden?).

Er zijn lidstaten die hiermee instemmen, zoals Duitsland en Nederland en er zijn landen die dat weigeren zoals de Visegrad lidstaten.

Staten die vinden dat Duitsland niet de dienst moet uitmaken, dat de lidstaten zelf mogen besluiten of en wie ze op willen nemen.

Er zijn ook landen die zeer ongaarne een aandeel willen leveren.

In Bratislava is deze migrantenkwestie een van de belangrijkse gespreksonderwerpen geweest.

Terecht, want het is niet alleen voor alle lidstaten een uiterst zware sociale en economische opgave, maar zonder een verdeling over de lidstaten zou het een tweedeling in de EU zijn, met de optie migranten opnemen of niet opnemen.

De EU zou dan met dwingende middelen (en of dat effectief zou zijn kan men betwijfelen) kunnen proberen "niet opneem" landen over te halen maar dat zou tweedracht zaaien.

De Visegradgroep verlangde, als ik  goed ben geïnformeerd,  een flexibele solidariteit, geen dwang.

In Bratislava helaas geen eenstemmigheid of besluit over het migranten vraagstuk.

Een roadmap is zo alleen een stukje papier (sorry een computerbestand) zonder betekenis.

Trek hieruit niet de conclusie dat de levensomstandigheden van deze migranten niet wanhopig zouden zijn, maar alleen dat de EU hiervoor geen oplossing kan bieden.

Want ook geld bieden aan Noord Afrikaanse landen, zoals aan Turkije,  is tijdelijk afkopen, niet de levensomstandigheden van de vluchtelingen verbeteren  en nog verder afhanelijk worden van anderen die steeds hun eisen kunnen stellen; geen oplossing.

Zijn er echte oplossingen.

Jazeker, als er geen onenigheid hierover zou zijn tussen de EU,  Rusland en de USA en andere grootmachten.

Volgende keer de EMU, Economische en Monetaire Unie in of van de EU en is het echt een EMU of alleen een gezamenlijke munt.

Want naast de migranten kwestie is de EMU een even grote twistappel.