Het spook van 

te moeten betalen van rente aan de banken 

om je spaargeld daar onder te kunnen brengen.

   

Banken zijn al lang niet meer afhankelijk van ons spaargeld om te beleggen.

Sinds 2008 is er immers door de ECB met laagrente leningen, negatieve deposito rente en opkopen van (staats)obligaties om de rente te drukken met 2.55 biljoen euro’s aan nieuw gedrukt geld via de banken een overvloed aan goedkoop geld voor de banken gecreëerd.

Hieronder de renteontwikkeling sinds 2000.

Blauw  wat banken aan rente kregen (en nu moeten betalen) aan de ECB voor het parkeren van eurobedragen bij de ECB , tussen 3 en 4% in 2000 krijgen, nu 0.4% betalen

Rood wat banken moeten betalen voor geld lenen van de ECB, tussen 4 en 5% in 2000 en sinds 2016 niets, 0%.

Daarnaast is er ook nog de oude QE, de 2.55 biljoen euro’s bijgedrukt om obligaties van eurolanden en grote ondernemingen van banken op te kopen en bij vervallen ervan nieuwe met het vrijkomende geld op te kopen.

Nu staat, als de tekenen niet bedriegen, een nieuwe ECB  ronde van QE en nog negatievere rente, voor de deur.

De banken moeten die overvloed aan liquiditeit op de een of andere manier beleggen, niet alleen in de eurozone maar wherever,  want de ECB kan (behalve via de aankoop van obligaties van grote ondernemingen) niet gericht steunen.

QE en negatieve rente is geen gerichte bazoeka maar grove hagel geschut.

Voor banken niet leuk want beleggen tegen lage rente met toch een redelijk risico op verlies stemt een bank niet vrolijk.

Ze kunnen het geld ook niet op de plank laten liggen want terugstorten bij de ECB kost hen immers nu 0.4%  en naar men algemeen verwacht binnenkort 0.5% boete rente.

Ze kunnen ons spaargeld dus missen, het kost de bank meer dan het op kan brengen.

Zeker niet aangenaam in een economie waar ondernemers niet staan te springen om te investeren maar liever eigen aandelen terugkopen of andere ondernemingen overnemen.

Want een groter of gevarieerder (en duurder) aanbod creëren door te investeren zonder toenemende vraag is economisch gezien niet erg aanbevelenswaardig.

Gezien de toenemende lastendruk op de midden klassen in de ontwikkelde landen staat de koopkracht van deze traditioneel grootste kopers groep immers onder toenemende financiële druk met alle stijgende vaste lasten, heffingen en belasting, inflatie en tekortschietende loonsverhogingen zodat hun echt vrij besteedbare inkomen en dus hun vrije koopkracht blijft afnemen.

De ECB zegt echter dat de positieve  invloed van deze lage (negatieve) rente op de echte economie de nadelen ervan (voor spaarders en pensioenfondsen) overtreft maar de nadelen zijn wel duidelijk zichtbaar en meetbaar terwijl de voordelen waarschijnlijk uit de modellen komen.

En het is duidelijk dat de kostenbesparingen voor het bedrijfsleven en daardoor lagere productiekosten en daardoor toenemende winst bij zelfs constante vraag òf naar de aandeelhouders, de eigenaren, gaat òf doorgegeven wordt aan de factor arbeid door loonsverhogingen.

Loonsverhogingen zijn blijvend, terwijl dividend per jaar berekend wordt.

Daarom zijn ondernemingen in tijden van onzekerheid minder geneigd loonsverhogingen te overwegen, verzwakt de economie dan zouden die een te zware last kunnen worden.

En er is onzekerheid is over de gevolgen van te nemen milieu en klimaat maatregelen, er is ook onzekerheid over de Brexit, over de handelsoorlogen, er is onzekerheid over de monetaire politiek van de centrale banken en over de fiscale politiek in de eurozone, door de recessie in de Duitse industrie, de wat trager groeiende Chinese economie.

Hoewel de overheid aandringt op loonsverhogingen maar ze niet  kan afdwingen en de krapte op de Nederlandse arbeidsmarkt voor vele beroepen groot is zullen toch veel ondernemers liever gezien de ontwikkeling van de wereldeconomie werken met korte contracten dan met vaste aanstellingen.

In Duitsland zien we al dreigende  ontslagen in de autoindustrie die zwaar geraakt wordt door steeds strengere globale milieu voorschriften en dreigende USA importheffingen en zo voor zowel koper als fabrikant onzeker is geworden.

Inkomsten uit kapitaal zijn grensoverschrijdend, inkomsten uit arbeid zijn plaatsgebonden;  globaal contra lokaal.