Migrantencrisis, EU en Nationaal, 

Splijtzwam in Duitsland

Summit van de Raad van Regeringsleiders 28 en29 juni

Zoveel hoofden, zoveel zinnen.

De nieuwe regering van Oostenrijk wenst quota’s en veilige  gebieden in de thuislanden

Duitsland is gespleten:

Merkel wil een EU brede oplossing met als tussenweg bilaterale en unilaterale overeenkomsten met opvanglanden

Seehofer wil een stop aan de Duitse grens; migranten terug naar EU landen waar ze zijn binnengekomen en asiel hebben aangevraagd.

Italië wil afschaffen Dublin Regeling, de huidige migranten verdelen over de EU landen en veilige gebieden in Afrika.

De oostelijke EU lidstaten willen geen migranten opnemen.

Dat alles  moet onder andere bij de bijeenkomst van de Raad van Regeringsleiders vandaag en morgen worden besproken.

Veilige opvanggebieden in of buiten de EU.

Tusk heeft in zijn voorstel voor de Raad van Regeringsleiders vrijwel niets overgenomen uit de informele bijeenkomst over migratie begin deze week van Macron en Merkel (later met een officieel tintje overgoten door de tussenkomst van Juncker).  

Mission Impossible.

Dat er een verband bestaat tussen wat vroegere optimisten de Arabische Lente noemden en de migrantencrisis sinds 2015 valt niet te ontkennen.

Dat de westerse landen bij die Arabische lente zich tegen de dictatuur in die landen hebben gekeerd en democratie hebben gesteund valt evenmin te ontkennen.

Dat dat optimisme heeft plaatsgemaakt voor een zwartgallig realisme is eveneens duidelijk.

Dat demografische prognoses ook niet tot optimisme voeren valt evenmin te ontkennen.

Europa kan enerzijds niet zonder immigranten die deelnemen aan de economie en anderzijds niet ongelimiteerd migranten opnemen.

Europa kan ook niet blind zijn voor de nood van vluchtelingen die vervolging of doodsgevaar in betwiste gebieden ontvluchten.

Europa kan evenmin de stroom van migranten die de armoede in eigen land ontvluchten opvangen.

Theoretisch bestaat er een sluitend systeem om migranten op te vangen, de Dublin Regulation, Europees Recht, dat kort gezegd het eerste land van binnenkomst verantwoordelijk stelt voor de afhandeling van de asielaanvrage en vingerafdrukken afnemen.

Het Europees Hof van Justitie oordeelde nog in 2017 dat EU  landen zelfs het recht hebben migranten te deporteren naar het eerste EU land van binnenkomst.

De bittere praktijk in 2015 was echter dat één miljoen drie honderd duizend migranten de EU landen overstroomden aangetrokken door het gastvrije Duitsland meestal zonder enig vaststellen van identiteit.

Dit jaar, 2018,  zijn er al meer dan  43.000 migranten en vluchtelingen over zee de EU binnengekomen behalve diegenen die de vaak gevaarlijke tocht niet overleefden.

De nieuwe regering van Italië weigert verdere hulpschepen met migranten op te vangen.

Dat de Dublin Regulation niet werkt is duidelijk.

Er heerst chaos.

Er is naast de illegale migrantenstroom een overeenkomst tussen de EU en  UNHCR (United Nations Refugee Agency) dat lidstaten van de EU op vrijwillige basis uit landen van eerste binnenkomst buiten de EU migranten die daar de toegekende vluchtelingenstatus bereikt hebben opnemen.

De  EU wil de 160.000 migranten die in Griekenland buiten deze regeling om zijn binnengekomen volgens een verdeelsleutel verspreiden over de EU landen.

Maar (niet alleeen) de oostelijke landen weigeren dat zodat een EU wijde regeling onmogelijk is.

Niet alleen in EU verband zijn er verschillen van inzicht en aanpak.

In Duitsland wil de minister van Binnenlandse zaken alle migranten die binnenkomen en al in een andere EU staat geregistreerd staan de toegang weigeren maar Merkel wil een EU brede regeling (of in een latere versie bilaterale of multilaterale afspraken) hetgeen een kabinetscrisis zou kunnen veroorzaken.

Merkel en Macron zijn overeengekomen dat Frankrijk Merkel steunt wat de migratie betreft terwijl Merkel toestemt in een Eurozone steunfonds dat Frankrijk wenst.

Zo worden twee totaal verschillende conflict gebieden aan elkaar gekoppeld hetgeen de zaak nog verder compliceert.

Merkels toekomst als Duits kanselier kan er van afhangen.

In Duitsland staan dus Merkel en Seehofer recht tegenover elkaar.

Dat zou kunnen uitlopen op een snel einde aan de zo moeilijk tot stand gekomen GROKO tussen CSU, CDU, en SPD, indien Merkel, als kanselier, Seehofer, als minister, zou ontslaan.

Zo zou de migratiecrisis zelfs binnen een EU land voor een regeringscrisis kunnen zorgen.

Het Regeringsleiders Overleg (European Council) vandaag en morgen, 28 en 29 juni zou klaarheid moeten brengen.

En de soep wordt meestal heter opgediend dan geconsumeerd.

Maar dat een voor iedereen aanvaardbare oplossing of zelfs compromis wordt gevonden zal een wonder eisen.