Wanneer valt de definitieve beslissing: 

de EU Bond van Zelfstandige Staten 

of 

Centraal Bestuurde Federatie.

Dit keer niet over getallen en feiten maar mijn gedachten over de kern van het probleem EU, mijn persoonlijke overdenkingen.

Ik kan me Europa niet indenken zonder de Europese Unie.

Maar dan een Europese Unie die voor de burgers bestaat en niet een EU die een wereldmacht wil zijn.

Deze zondag, 24 juni, is er een bijeenkomst van een aantal  EU leiders op uitnodiging van Duitsland en Frankrijk, overgenomen door de  Europese Commissie, de heer Juncker, om een Frans Duits plan over migratie en de hervorming van de eurozone te bespreken, beide heikele onderwerpen.

Oorspronkelijk was het, zo vermoed ik, de bedoeling dat er een aantal regeringsleiders door Duitsland en Frankrijk waren uitgenodigd om hun akkoord met het plan aan te geven.

Een plan dat, als ik zo hier en daar lees, ook nationale belangen dient.

Naar ik lees heeft o.a. Nederland als woordvoerder van twaalf EU landen geprotesteerd tegen het overleggen van een plan waarna dat nu als discussiestuk wordt bestempeld en er geen beslissingen zullen worden genomen.

Een snelle aanpassing aan de reacties van de EU lidstaten.

Als ik het zo lees lopen de opvattingen over de omgang met het migrantenvraagstuk onder de EU landen wijd uiteen.

Eind juni is er een bijeenkomst van de Raad van Regeringsleiders waar het migratie plan van de voorzitter van de Raad, Tusk, wordt besproken.

Op zich is het al vreemd dat er dus twee concept plannen circuleren, het plan voor de Regeringsleiders bijeenkomst en een ander  door een tweetal regeringsleiders, gesteund door de Commissie.

Als toeschouwer krijg ik de indruk dat dit een aspect is van de twee opvattingen over de toekomst van de Europese Unie en de eurozone.

Dan wil ik niet oordelen over die twee concept plannen maar over de achtergrond.

De Europese Unie als verbond van zelfstandige staten die bepaalde taken gezamenlijk uitvoeren.

De Europese Unie als Centraal Bestuurde Federale staat.

De Raad van Regeringsleiders, het hoogste orgaan in de EU, die het beleid bepalen, die voor het Verbond van Zelfstandige Staten zijn.

De Europese Commissie, het uitvoerende en controlerende orgaan van de EU met meer dan 30000 medewerkers die het centraal bestuurde Federale Europa nastreven en, zoals Juncker bij zijn benoeming aankondigde, een politieke commissie zou zijn.

Zolang over de toekomstige ontwikkeling  van de EU geen definitieve beslissing is genomen blijft de EU op die twee visies hinken.

In 2015 was het nog mogelijk dat Mw Merkel miljarden migranten in Duitsland welkom kon heten zonder overleg met de EU partners over een zaak die alle EU landen betrof en zoals we nu in 2018 zien enorme problemen heeft geschapen.

In het verleden was het nog mogelijk dat de as Duitsland Frankrijk plannen voor de gehele EU maakte die vervolgens door de overige EU lidstaten zonder veel problemen werden aanvaard.

In Nederland heeft eens een politicus verklaard: tekenen bij het kruisje.

De EU kon nog omschreven worden als uit één mond spreken.

Misschien overdrijf ik een beetje maar dat is mijn persoonlijke indruk als leek.

Maar de tijden zijn veranderd.

De EU is uitgebreid van de oorspronkelijke zes oprichtende landen tot achtentwintig lidstaten en het einde is nog niet in zicht met kandidaatsleden en pre-kandidaatsleden.

Er zijn grote verschillen van inzicht tussen de nieuwe oostelijke lidstaten en  lidstaten van de oude kern.

Er zijn grote economische verschillen en verschillen van inzicht over hervormingen in de eurozone tussen ruw gezegd de noordeljke en de zuidelijke eurostaten.

Er zijn grote verschillen in welvaart en welzijn van de bevolkingen van de lidstaten.

Er zijn verschillen van inzicht over de toekomst van de EU en over de verdeling van de zeggenschap tussen de Raad van Regeringsleiders, die unanieme beslissingen moet nemen, en de Europese Commissie die met meerderheid van stemmen beslist maar volgens de verdragen geen beleidsbeslissende functie heeft.

Er zijn grote verschillen in economische ontwikkeling tussen de lidstaten waardoor gezamenlijke regelingen anders uitwerken dan bedoeld.

Er zijn culturele verschillen tussen lidstaten die zich uiten in verschillende normen en waarden waardoor de Rule of Law van de oorspronkelijke lidstaten af kan wijken van de interpretatie ervan in nieuwere lidstaten.

Binnen vele lidstaten hebben zich belangrijke politieke ontwikkelingen voorgedaan die aantonen dat de kiezers zich kritischer opstellen tegenover de koers die de EU voert en wel voorstander zijn van een Europese Unie maar niet zoals deze zich in hun visie ontwikkelt.

Tenslotte zijn de wereldomstandigheden sinds 2000 en zelfs sinds het Verdrag van Lissabon sterk veranderd.

Geen land of verbonden landen kunnen zich aan de gevolgen daarvan onttrekken.

Des te belangrijker dat er duidelijkheid komt over de structuur van de EU, niet details zoals nu, maar grondslagen.

Hoe vreemd het ook moge klinken, ik ben er van overtuigd dat als dat duidelijk is, het eenvoudiger wordt de zaken die volgens de verdragen door de EU gezamenlijk moeten worden uitgevoerd dat ook daadwerkelijk te doen zonder de achterliggende gedachte dat dat kan leiden tot verdere machtsoverdracht, zoals nu.

Maar, natuurlijk, het zijn de ovedenkingen van een amateur.