Bossen en Brexit

Al is het vakantietijd en trekt zuid naar noord en noord naar zuid of beide naar verre oorden, het politieke leven en de natuurkrachten houden niet stil.

Daarom deze twee onderwerpen die ver van elkaar lijken te staan en dat is ook zo.

Maar de vele bosbranden die in deze hete droge zomer grote verwoestingen aanrichten doen ons de onmisbare functie van de bossen in de natuur beseffen en de Brexit doet ons beseffen dat een besluit om uit de Europese Unie te treden ook grote economische en menselijke verwoestingen zou kunnen veroorzaken voor zowel de EU en het VK en dat in tegenstelling tot deze natuurrampen bij de Brexit met goede wil van beide kanten dat voorkomen zou kunnen worden.  

Er zijn van die dingen waarvan ik vrees dat ze plaats vinden zonder dat wij er als simpele zielen enige invloed op hebben.

Heel veel vroeger werd mij geleerd dat bossen de longen van de aarde zijn.

Zij zetten kooldioxide (CO2) die zij nodig hebben voor hun bestaan om in zuurstof die wij nodig hebben voor ons bestaan.

Maar dat is lang niet alles wat zij doen, zo leerden ze mij .

Zij houden de regen vast en geven het vocht langzaam weer af.

Zij absorberen de hitte van de zon en geven ook die weer langzaam af.

Zo zijn zij een distributiesysteem voor de natuur en een rem op extremen.

Maar de mens eist steeds meer ruimte voor zich op en daardoor is nog slechts dertig procent over van de oorspronkelijke bossen en elk jaar verdwijnen door ontbossing volgens de Geographic Society bossen met een gezamenlijke omvang van half Engeland.

Zo doorgaand zouden de regenwouden over honderd jaar geheel verdwenen zijn zegt de GS.

Maar de uitbreidende wereldbevolking eist meer en meer levensruimte op.

De invloed van die regenwouden op ons klimaat zal met die wouden samen verdwijnen.

Dat is het overdenken waard.

Maar ook de Brexit is het overdenken waard.

Gaat de Brexit over de economie, zo denk ik op mijn amateuristische manier.

Zo oppervlakkig gezien zou men dat kunnen zeggen want zowel in het VK als in de EU maken de partijen daar het hoofdthema van.

Diagrammen laten zien welke EU landen het meeste zouden lijden door een volkomen afsplitsen van het VK en hoeveel het VK er economisch door zal achteruit gaan.

Voor beide zijden betekent het volgens de prognoses, zeker de eerste jaren na de splitsing, een behoorlijke economische klap, voor het ene EU lid erger dan voor een ander en naar men aanneemt voor het VK het zwaarst.

Maar prognoses komen meer niet uit dan wel.

Maar in feite worden die economische gevolgen van een afsplitsing gebruikt als hefboom.

Voor de EU is het VK een belangrijke handelspartner en omgekeerd.

En door de VK economie te dwingen zich zoveel mogelijk te binden aan de EU economie wordt het VK  ook aan de EU regelgeving, wetgeving van de EU gebonden,

Want de EU vrijhandelszone met de douane unie, de customs union, is onderworpen aan de wetgeving, de macht,  van de EU.

Juist wat het VK niet wenst.

Het doel van de Brexit is juist het zich losmaken van die macht van de EU, het VK weer een politiek onafhankelijke staat te maken.

Maar door in plaats van een clean break de economische bindingen, de vrijhandelszone, maar zonder de customs union, dus zonder de aan de vrijhandel gekoppelde EU wetgeving, na te streven gaat het VK een mijnenveld in.

Het punt is, volgens mijn simpele geest, dat de EU zijn machtsgreep op het VK niet wil laten schieten, zelfs gedeeltelijk, en dat het VK zich daar met alle mogelijkheden tegen verzet.

Belangrijke punten daarbij zijn het vrije verkeer van personen, dat het VK afwijst, en het verbod voor het VK zelfstandig handelsovereenkomsten te sluiten met zelfs hun oude dominions.

Alleen de EU mag handelsoverenkomsten sluiten die doordat allerlei andere elementen behalve handel erin worden opgenomen, toch nog door de parlementen van alle lidstaten goedgekeurd moeten worden hetgeen ertoe leidt dat het tientallen jaren duurt voor zo’n handelsovereenkomst kan worden afgesloten of toch maar niet.

Bij de Brexit speelt de grens tussen Ierland en Noord Ierland een sleutelrol.

Een grens die nu volkomen open is, vrij verkeer naar beide zijden, onderdeel van de EU customs union.

Door de EU wordt deze grens als een breekijzer gebruikt om het VK binnen de wetgeving van de customs union te houden en May probeert uit alle macht een tussenvorm te vinden, die helaas noch voor de EU noch voor de Brexiteers aanvaardbaar is.

Bij afsplitsing van het VK echter wordt het een echte grens tussen de EU en het VK, tussen customs union en niet customs union.

Ierland blijft lid van de EU en Noord Ierland als deel van het VK niet.

Maar tussen Noord Ierland en Ierland kan geen grens bestaan, zowel voor Ierland als voor Noord Ierland is dat onaanvaardbaar.

Dat blijkt een van de belangrijkste struikelblokken te zijn voor zowel een hard als een soft Brexit.

Maar het allerbelangrijkste is de machtspolitiek van de betrokken partijen die een snelle “clean break” onmogelijk maken.

In het VK de remainers, die in de EU willen blijven, de brexiteers verdeeld in de harde afsplitsers en softe afsplitsers en dat alles zelfs dwars door de partijlijnen Tories en Labour, door het Parlement en zelfs binnen de Regering waarbij de hang naar politieke persoonlijke macht een flinke rol speelt.

Soms voor mijn gevoel groter dan de zaak zelf.

Binnen de EU zijn er natuurlijk de economische belangen van de diverse lidstaten die ook uit elkaar lopen en de mogelijkheid dat andere lidstaten het voorbeeld van het VK zouden kunnen volgen.

Voor maart 2019 moet er klaarheid zijn anders volgt een ongeregelde afscheiding.

Na zo’n totale breuk zou het handelsverkeer tussen de EU en het VK volgens de bepalingen van het WTO, de World Trade Organisation moeten plaatsvinden.

In dat geval is het verschil tussen dan en nu douanegrens en handel en invoerrechten in lijn met het WTO dus een douane grens tussen Ierland en het Britse Noord Ierland.

Een rode lijn voor de EU en een rode lijn voor het VK.

There’s the rub.

Onaanvaardbaar voor zowel Ierland als het VK.

Mrs May probeert een soort halve customs union te creëren tussen noord en zuid.

Dat is dus half of heel onderworpen zijn aan de EU wetgeving.

Net wat de Brexit oorspronkelijk juist niet wil.

Maar de handel zou niet stopgezet worden maar wel bureaucratischer en dus duurder worden.

Mijn voorzichtige amateuristische gedachte hierbij is dat met de huidige informatievoorziening de nodige administratie snel en soepel zou kunnen verlopen en de customs grens tussen noord en zuid zo meer fictief dan werkelijkheid zou zijn.

Zie hoe nu in de Rotterdamse haven de administratieve afhandeling van de containers plaatsvindt die jaarlijks met een tiental miljoen stuks binnenkomen en de verdeling  ervan over de eindbestemmingen en de regeling van de invoerrechten

Neen, het is, zo denk ik, de macht die de bottleneck is.

Zo moeilijk het is om in deze long hot summer de bosbranden te bedwingen zo moeilijk is het een machtsoverdracht zoals in de Brexit in goede banen te leiden.

In het ene geval de natuur, in het andere de politiek.

Maar zoals altijd en immer zijn dit de overpeinzingen van een oude amateur, een leek, die dit alles  met bezorgdheid overdenkt .