Praatjes vullen geen gaatjes
en doorgaan met wat al zestien jaar fout gaat is zinloos
Pasen is voor mij nog altijd
het feest van de wederopstanding van Christus na zijn kruisiging op Goede
Vrijdag.
Op de een of andere vreemde
manier doet dat mijn gedachten uitgaan naar de eurozone waar ook een soort
wedergeboorte van de euro zou moeten plaatsvinden na een periode van austerity.
De Zuidelijke landen
verwijten de noordelijke dat deze door een politiek van austerity hen de kans
hebben ontnomen tot economische bloei te komen en dat er nu een tijd moet komen
van loslaten van de 3% boetegrens en de 60% maximale staatsschuld.
Er moet geld vrijkomen voor
nieuwe investeringen en innovatie. Een lossere fiscale en monetaire politiek.
Want hun schulden zijn
gestegen tot normaal economisch onhoudbare hoogte en met uitzondering van
Spanje is er nauwelijks economische groei (behalve misschien in de uit de
rekenmodellen voortkomende prognoses) en zijn er constante begrotingstekorten.
Allereerst de vraag waardoor
komt een land in de problemen en is de staatsschuld niet meer op te brengen?
Simpel gezegd doordat het
stelselmatig meer geld uitgeeft dan er binnenkomt.
Gemakkelijk gezegd maar in de
huidige eurozone niet gemakkelijk opgelost.
Vroeger was de standaard
oplossing de devaluatie.
De wisselkoers van de munt
werd verlaagd, crediteuren bleven daardoor
met de strop zitten en het land ging verder op een lager pitje, armer dan
voorheen en hopelijk wijzer.
Zo kent Griekenland in haar
lange geschiedenis van ver voor de tweede wereldoorlog al een aantal
devaluaties.
Frankrijk heeft zeventien
devaluaties gekend in de twintigste eeuw.
Ik ken oude Fransen die nog
steeds rekenen in miljoenen oude francs voor hun patronomie.
Er is dus niets nieuws onder
de zon in euroland.
Behalve dan dat devaluaties
niet meer mogelijk zijn met die door negentien verschillende landen gebruikte
euro.
In de verdragen van
Maastricht en later werd pragmatiek aan idealisme opgeofferd.
In wat ik alleen maar als een
vlaag van volslagen economische blindheid kan zien (maar, sorry, ik ben een
leek, geen politicus of econoom) dachten de politici alle EU landen zonder
problemen de euro te kunnen laten gebruiken door wat simpele voorwaarden te
stellen die we nu alle kennen en waar ze zich alleen maar behoefden te houden om
de euro een succesnummer te maken.
In deze voorwaarden kan men
onmogelijk austerity lezen.
0.5% begrotings tekorten
waren toegestaan en pas als de tekorten de 3% overschreden zou ingegrepen worden.
Een staatsschuld van 60% was
toegestaan en dat is begrijpelijk.
Investeringen waar toekomstige
generaties van zouden profiteren zijn een dwingende noodzaak in een
maatschappij voor nieuwe technische ontwikkelingen.
Zulke schulden verdienen
zichzelf in de toekomst terug als zij op een gezonde bsasis worden aangegaan.
Maar consumptieve schulden
daarentegen die geen toekomstig rendement zullen opleveren zijn in realiteit
toekomstige generaties opzadelen met huidig overspending.
Maar er werd ten onrechte op andere
dan economische gronden aangenomen dat aan deze voorwaarden door alle deelnemende
landen inderdaad voldaan zou kunnen worden.
In feite werd aangenomen dat
alle EU landen hetzelfde economische potentieel hadden en dat interne
aanpassingen in die landen dat potentieel zouden realiseren.
In de eerste plaats was er de
fout een marge van 3% begrotingstekort te tolereren voor de EU correctief zou
ingrijpen.
Want tien jaar 3%
begrotingstekort te kunnen hebben levert na tien jaar al een verhoging van de staatsschuld
van 30% op (eigenlijk meer).
En aangezien een bestaande staatsschuld
van 60% voor toelating voldoende was zou dat na tien jaar een staatssschuld van
90% kunnen opleveren.
En een bestaand begrotingstekort
van 3% werd eveneens toelaatbaar geacht.
Kortom, het begin van de euro
hield al de kiem van mislukking in zich.
Maar zelfs deze oversoepele
voorwaarden, die echt niet het predikaat “austerity” verdienen werden al snel
stelselmatig aan de laars gelapt.
De grondvesters van de euro,
Duitsland en Frankrijk, hielden om te
beginnen zich al na drie jaar niet aan dat 3% maximum tekort en kwamen er
ongestraft vanaf.
Dat was het hek van de dam en
niemand bekommerde zich om de oplopende staatschulden.
En tot op de dag van vandaag
is er behalve afkeurende rapporten en modelmatig opgestelde plannen waardoor
over twinig jaar (vanaf 2012 gerekend) theoretisch alle eurolanden weer aan 3%
en 60% schuld zouden voldoen niets veranderd.
En de ECB doet “whatever it
takes” om de euro te redden en maakt daardoor de zaak alleen maar erger want
geen land is zo echt gedwongen de tering naar de nering te zetten met al die
opgekochte staatsschuld en 0 % renteleningen.
Dat heeft geleid tot de
huidige stand van zaken in de eurozone zoals ik in vorige blogs in tabellen en overzichten
heb laten zien.
Alleen de angst slaat nu toe
dat de ECB ooit zal moeten ophouden met
het bijdrukken van nu 60 Miljard euro per maand en dat de rente in de rest van
de wereld aan het stijgen slaat en dus de rentelasten op de hoger dan 90%
schulden onbetaalbaar zal worden en er geen nieuwe schulden kunnen worden
aangegaan.
Austerity is in de ban
gedaan. Austerity heeft de zuidelijke eurolanden de kans ontnomen om tot
economische bloei te komen door de stringente bealingen van het Stabilisatie en
Groei Pact (gebaseerd op de EU verdragen).
Maar in feite is er nooit
austerity geweest, alleen een structureel ontduiken van de door alle eurolanden
vrijwillig overeengekomen regels voor die eurozone die onvermijdelijk heeft
geleid tot structureel te grote begrotingstekorten en objectief beschouwd
onhoudbare staatsschulden.
De oorzaak daarvan zie ik met
mijn lekenblik niet voornamelijk in een
onwil te hervormen en een rekenen op blijvende steun van de ECB, die uiteraard
wel, zeker door Draghi’s “whatever it takes” een belangrijke rol heeft gespeeld
en de crisis in feite verergerd heeft.
De werkelijke oorzaak schuilt
in het verschil in economisch potentieel tussen de eurolanden (en alle EU
landen) waardoor ze op geen enkele mogelijke wijze tot een Optimal Currency
Area kunnen worden gesmeed.
Nu komt uit het zuiden de
roep om de grenzen van 3% boete tekort en de 60% staatsschuld grens los te
laten en nieuw geld in de economie te pompen voor nieuwe investeringen en
innovaties.
Wat de pogingen om het
onverenigbare toch samen te brengen door een te laat ingezette austerity zijn
misqlukt..
Alleen al te laat om de
simpele reden dat de overheidsschulden zo hoog zijn opgelopen dat er op geen
enkele verantwoordelijke manier geld kan worden vrijgmaakt.
Want was is austerity?
Austerity is
defined as a set of economic policies a government undertakes to control public
sector debt, zo zegt investiopedia
Er zijn drie richtingen in de austerity.
Het verkrijgen van hogere inkomsten dus belastingverhoging en soms
daarbij hogere overheidsuitgaven. Zo wordt groei gegenereerd en volgen hogere
belasting inkomsten.
Een andere techniek is belasting verhoging maar daarnaast niet
essenitele overheidsuitgaven schrappen.
De derde is juist lagere
belastingen en lagere overheidsuitgaven.
Maar altijd als de zaak uit
de hand is gelopen, maar niet te ver.
En dat is in de eurozone het
geval, niet alleen bij Griekenland.
En Griekenland is het duidelijkste voorbeeld dat je van een volkswagen
niet kan verlangen dat het de prestaties van een porsche evenaart en dat alle
pogingen dat toch te doen alleen de armoede onder de bevolking vergroot.
Want men vergeet maar al te gemakkelijk dat het de gewone bevolking
is, niet de rijken, die altijd de geld middelen
moeten opbrengen om dat onmogelijke doel te bereiken.
En men vergeet ook dat er een punt bereikt wordt that breaks the donkey’s back.
De Elite noemt dat proces Populisme, een verwerpelijke reactie van
de gewone man op het elitair beleid.
Alleen een grondige herstructurering van de euro met een duaal muntstelsel
dat ook de potentieel minder gezegende landen de mogelijkheid biedt te
concurreren op de euro binnenmarkt en de internationale markt kan een oplossing
bieden.
En de ECB zal daarbij een belangrijke
rol moeten spelen, niet als bijdrukker van geld maar als beheerder van de
onbeheersbare schulden.
Maar zoals altijd moet ik nu
ook weer toegeven dat dit alleen maar de overpeinzingen zijn van een ongeschoold
amateur.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire